Ο τρομερός πολιτικός σεισμός, που προεκλήθη πανευρωπαϊκά μετά την αποκάλυψη από τις βελγικές αρχές του μεγαλύτερου σκανδάλου διαφθοράς στην ιστορία του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου, του επονομαζόμενου πλέον ως «Qatargate», φέρνει ραγδαίες εξελίξεις και σε μια άλλη υπόθεση, που αποτελούσε κι αποτελεί το μοναδικό προπαγανδιστικό όπλο της αντιπολίτευσης κατά του πρωθυπουργού Κυριάκου Μητσοτάκη, της κυβέρνησης του και της ΝΔ όλους τους τελευταίους μήνες. Αυτού του δήθεν σκανδάλου των υποκλοπών. Εδώ πρέπει να επισημάνουμε πως όταν άρχισε αυτή η υπόθεση πριν από έξι μήνες περίπου, όταν ο πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ κι ευρωβουλευτής Νίκος Ανδρουλάκης κατήγγειλε ότι παρακολουθείται το κινητό του τηλέφωνο από κακόβουλο λογισμικό, έχουμε δύο διαφορετικές περιπτώσεις. Η μία είναι η υπαρκτή, νόμιμη επισύνδεση του τηλεφώνου του κ. Ανδρουλάκη από την ΕΥΠ για λόγους που δεν έγιναν και δεν μπορούν να γίνουν γνωστοί, λόγω του απορρήτου, που ισχύει (και σωστά ισχύει για λόγους προστασίας του δημοσίου συμφέροντος). Κι η δεύτερη είναι η καταγγελλόμενη, χωρίς στοιχεία και μόνο με εικασίες, από τον ΣΥΡΙΖΑ και τον προσκείμενο σε αυτόν τύπο περί δήθεν παρακολουθήσεων από τον πρωθυπουργό Κυριάκο Μητσοτάκη των τηλεφώνων των υπουργών του, των συζύγων των υπουργών του, των στενών συνεργατών του και των φίλων του. Δύο διαφορετικές περιπτώσεις. Η μία υπαρκτή. Η άλλη στη νοσηρή φαντασία των συριζαίων. 

Ας δούμε την πρώτη περίπτωση. Της νόμιμης επισύνδεσης από την ΕΥΠ του τηλεφώνου του τότε απλού ευρωβουλευτή του ΠΑΣΟΚ και νυν προέδρου του κόμματος κ. Ανδρουλάκη.

Όπως κατέδειξε η υπόθεση Καϊλή, το μείζον αυτό σκάνδαλο δεν θα είχε αποκαλυφθεί αν δεν παρακολουθείτο επι μήνες ολόκληρους το τηλεφωνο της κι οι συνομιλίες της. Αναρωτιέμαι πράγματι υπάρχουν ακόμα πολιτικοί και στελέχη της αντιπολίτευσης που ισχυρίζονται οτι δεν πρέπει να παρακολουθούνται τηλέφωνα πολιτικών, βουλευτών, ευρωβουλευτών όταν υπάρχουν υποψίες, έστω, για μια σοβαρή ποινική υπόθεση; Αναρωτιέμαι αν, (δεν το γνωρίζω αν έγινε έτσι, απλώς ως παράδειγμα το αναφέρω), οι βελγικές αρχές είχαν πληροφορίες περί ανάμιξη σε σκάνδαλο διαφθοράς από το Κατάρ ευρωβουλευτή του ΠΑΣΟΚ, χωρίς όμως να γνωρίζουν αρχικά ποιος απο τους δύο είναι, να παρακολουθούν και τους δύο, μέχρι να αποκλείσουν τον έναν και κατηγορήσουν την άλλη; Αυτό δεν είναι το σωστό, το δίκαιο; Τι θα έπρεπε να γίνει δηλαδή να ανακοινωθεί δημοσίως το υποκείμενο της παρακολούθησης κι ο σκοπός της; Όχι βέβαια. Αλλά αυτό που είναι λογικό για κάθε σοβαρό άνθρωπο, δεν έχει σημασία για την αριστερή αντιπολίτευση.

Κι ερχόμαστε στη δεύτερη υπόθεση. Αυτή περί δήθεν παρακολουθήσεων από τον πρωθυπουργό των υπουργών και των συνεργατών του. Αυτός ο ισχυρισμός δεν αντέχει στη λογική. Για ποιό λόγο να παρακολουθεί ο πρωθυπουργός τους υπουργούς του, που αυτός διόρισε κι αυτός μπορεί να απολύσει ανά πάσαν στιγμή. Κι όμως έχει γίνει ο ακρογωνιαίος λίθος της τοξικής και στείρας αντιπολίτευσης του κ. Τσίπρα και του ΣΥΡΙΖΑ. Όσο πιο ψευδές, γελοίο κι υπερβολικό κι αν είναι το επιχείρημα τους, κατά την μέθοδο Γκαίμπελς, το ισχυρίζονται γιατί θεωρούν τον Κυριάκο Μητσοτάκη ως το ισχυρό χαρτί της ΝΔ και επιδιώκουν να τον αποδομήσουν ενόψει των εκλογών, μέσα στον πανικό τους για την επερχόμενη νέα εκλογική ήττα! 

Facebook Comments