Πολιτική ψυχανάλυση

Υπάρχουν πολλών ειδών ψηφοφόροι.

Υπάρχουν αυτοί που ψηφίζουν «ωφελιμιστικά». Έχουν δηλαδή κάποιο «πάρε-δώσε» με την «εξουσία». Όχι απαραίτητα οικονομικό. Μια μεταθεσούλα του φαντάρου, ένα βολεψιματάκι στο Δήμο, εισαγωγή στο Πανεπιστήμιο με λευκή κόλλα, κλπ. Αλλά ΚΑΙ οικονομικό. Άμεσα ή έμμεσα. Το είπε και ο Πάγκαλος: «μαζί τα φάγαμε». Συντροφικότητα προτείνει ο ΣΥΡΙΖΑ. «Σύντροφοι» αποκαλούνται στην αριστερά μεταξύ τους. Από το συν-τρέφω. Το ΚΚΕ «τρέφει» πολύ κόσμο, από την κρατική επιχορήγηση, βεβαίως – βεβαίως. Αλλά και η ΝΔ χρωστάει 430 εκατομμύρια! Ποιος τα έφαγε;

Υπάρχουν οι «φοβισμένοι». Φοβούνται μην χάσουν τα «λίγα» που έχουν. Φοβούνται για τη δουλειά τους, το μισθό τους, την περιουσία τους, κυρίως βέβαια τη σύνταξή τους. Έχουν κάποια «σταθερότητα», αν και εύθραυστη, στη ζωή τους και τρέμουν μην διαταραχτεί. Αγνοούν ότι ο τρόπος που ψηφίζουν φταίει για το ότι «κινδυνεύει» η σταθερότητά τους. Πίσω από τις τραγωδίες στο Μάτι και στα Τέμπη, η ίδια ψηφοφορική νοοτροπία.

Υπάρχουν οι «οπαδοί». Έχουν ταυτίσει τη ζωή τους με το να υποστηρίζουν την «ομάδα» τους, ανεξαρτήτως αν τους συμφέρει ή όχι, αν χάνουν ή όχι. Είτε ΠΑΣΟΚ, ΝΔ, ΣΥΡΙΖΑ, είτε ΠΑΟ, Ηρακλής, ΟΣΦΠ, ένα και το αυτό. Τους ενδιαφέρει το χρώμα. Γι’ αυτό και τα κόμματα χρησιμοποιούν χρώματα: για να τα ξεχωρίζουν οι οπαδοί. Οι πολιτικοί, όπως και οι παίχτες, μπορούν να αλλάζουν ομάδα, και να συνεχίσουν να παίζουν άθλια, όμως οι οπαδοί ένα πράγμα έχουν μάθει: να υποστηρίζουν με φανατισμό. Φανατίζομαι, άρα υπάρχω.

Υπάρχουν οι «αδιάφοροι». Άλλοτε πάνε να ψηφίσουν, άλλοτε πάνε για μπάνιο. Δεν ασχολούνται με την πολιτική, ξεχνώντας ότι ασχολείται εκείνη μαζί τους, και ψηφίζουν με την παρόρμηση της στιγμής: ό,τι τύχει, όποιο ψηφοδέλτιο ή υποψήφιο τους «γυαλίσει» την τελευταία στιγμή. Λέγονται και αναποφάσιστοι, αλλά πρέπει να διαφοροποιούμε αυτούς που ψάχνουν και δεν βρίσκουν, από εκείνους που δεν ψάχνουν. Συνήθως έχουν και θεωρητικό άλλοθι: Όλοι ίδιοι είναι! Μα, τους έψαξες; Γιατί να ψάξω, αφού όλοι ίδιοι είναι; Λήψη του ζητουμένου λέγεται αυτό, αλλά ποιος νοιάζεται;

Υπάρχουν και οι «παλαβοί», οι «αντιδραστικοί», οι «γραφικοί», οι «επαναστάτες»… Η λίστα είναι ανεξάντλητη, όπως και τα φύλα στη σύγχρονη «κοινωνική βιολογία». Η τελευταία όμως ισχύει όσο ζει το άτομο, γιατί οι σκελετοί είναι είτε αρσενικοί είτε θηλυκοί, εκτός και αν παρέμβεις φαρμακευτικά, οπότε οι μελετητές του μέλλοντος θα ξύνουν το κεφάλι τους. Το ίδιο θα κάνουν και με τις επιλογές των ψηφοφόρων. Tι είχαν μέσα στο κεφάλι τους; θα αναρωτιούνται.

Η «Εθνική Δημιουργία» σε ποιους ψηφοφόρους απευθύνεται; Αν διαβάζεις και έχεις «βρει» τον εαυτό σου στις παραπάνω ομάδες, αλλά δεν προτίθεσαι να αλλάξεις, προφανώς δεν απευθυνόμαστε σε εσένα. Αν όμως έχεις υπάρξει σε κάποια ή κάποιες από τις παραπάνω ομάδες, και επιθυμείς να κάνεις κάτι διαφορετικό για σένα και τις επόμενες γενιές, τότε διάβασε τις προτάσεις και τα βιογραφικά των υποψηφίων μας. Αν δεν βρεις κάτι που να συμφωνείς, συνέχισε και καλή τύχη. Αν όμως συμφωνείς σε πολλά, ακόμα και αν σε κάποια διαφωνείς, (κανείς δεν συμφωνεί 100%, ούτε με τον «σύντροφό» του/της), τότε δώσε μας μια ευκαιρία να τα υποστηρίξουμε στην Ελληνική Βουλή. Αν θέλεις διαφορετικό είδος πολιτικών, πρέπει να γίνεις διαφορετικό είδος ψηφοφόρου.