Εσύ που θα έβαζες τα χρήματά σου, ως επενδυτής;

Το ερώτημα του τίτλου, είναι το πλέον κλασσικό στις συζητήσεις μεταξύ επενδυτών και μεταξύ επενδυτών/πελατών. Συνήθως, η κατάληξη αυτής της συζήτησης έχει ως σημείο αναφοράς το ελληνικό χρηματιστήριο.

Όπως πάντα, θα είμαι ξεκάθαρος από την αρχή. Το άρθρο έχει στόχο να αφυπνίσει επενδυτές οι οποίοι αρνούνται να δουν την επενδυτική πραγματικότητα στην οποία έχουν εγκλωβιστεί χάνοντας τα κεφάλαιά τους και να φροντίσουν να εκμεταλλευτούν τεράστιες ευκαιρίες που δημιουργούνται παγκοσμίως. Κανένας άλλος σκοπός δεν υποκρύπτεται.

Οι χαμηλές αποτιμήσεις οι οποίες έχουν διαμορφωθεί στην ελληνική χρηματιστηριακή αγορά και κυρίως στις τράπεζες αποτελούν μόνιμο δέλεαρ για τον Έλληνα επενδυτή. Μια επένδυση δε γίνεται γιατί μια μετοχή κοστίζει 0,05 cents ούτε γιατί σήμερα μπορώ με λίγα λεφτά να αποκτήσω δεκάδες χιλιάδες μετοχές. Οι επενδύσεις γίνονται με… μαθηματικά: Αν στην επόμενη συνεδρίαση η μετοχή κοστίζει 0,04 cents, εγώ έχω δεκάδες χιλιάδες μετοχές και -20% στο κεφάλαιό μου που είναι και η πραγματικότητα που αγγίζει την τσέπη μου.

Από την άλλη, η σκέψη ότι θα μπορέσω να διπλασσιάσω, τριπλασσιάσω και πάει λέγοντας το κεφάλαιό μου είναι πολύ συχνή, γιατί μετοχές που να αποτιμώνται σε cents δεν έχουμε συνηθίσει, καθώς στον εγκέφαλό μας είναι αποτυπωμένα τα ευρώ που κόστιζαν κάποτε. Η αξία μιας μετοχής δηλώνει την αποτίμηση της εταιρίας. Και όταν μια μετοχή κερδίζει 100% και διπλσσιάζει την αξία της εταιρίας, σίγουρα στην πραγματικότητα κάποια τόσο δραματική αλλαγή δεν έχει συμβεί. Το γιατί σήμερα η τάδε μετοχή έχει 0,08 centsκαι κάποτε είχε €6,0 δεν αποτελεί κριτήριο επένδυσης.

Η προσδοκία ενός ατελείωτου χρηματιστηριακού ράλι για το ελληνικό χρηματιστήριο έχει διαψευστεί πολλάκις τα τελευταία χρόνια. Που σημαίνει ότι υπάρχουν εκατοντάδες νέοι εγκλωβισμένοι επενδυτές. Η λογική ότι «τα επόμενα 10 χρόνια το ελληνικό θα βγάλει εκατομμυριούχους» δε σημαίνει ότι ρισκάρω τα κεφάλαιά μου και περιμένω. Γιατί εκτός ότι χάνω από τη συνεχή πτώση των τιμών, έχω και δυο κόστη: το πρώτο είναι ο φόβος του τι θα συμβεί αύριο στην εταιρία τις οποίας κατέχω μετοχές καθώς δραστηριοποιείται σε ένα σαθρό οικονομικό περιβάλλον και το δεύτερο είναι το γνωστό σε όλους μας κόστος ευκαιρίας. Τι αποδόσεις χάνω για την επιμονή μου να περιμένω την «Άνοιξη»; Και η τελευταία πενταετία έχει δείξει ότι το κόστος αυτό είναι τεράστιο.

Ένας επενδυτής δεν είναι δυνατόν να αγνοεί ότι η παγκόσμια οικονομία βρίσκεται σε μια πενταετία νομισματικής στήριξης από τις μεγαλύτερες κεντρικές τράπεζες. Δε μπορεί να αγνοεί την απεριόριστη ροή κεφαλαίων που συνεπάγεται αυτό στην απέναντι «πόρτα» από τη χώρα του. Δε μπορεί να αγνοήσει τις ευεργετικές οφέλειες που έχουν οι νομισματικές πολιτικές σε μια σειρά κολλοσιαίων εταιριών.

Βασικά, δε μπορεί να αγνοήσει ότι σε όλα τα χρηματιστήρια υπάρχουν αθρόες εισροές επενδυτικών κεφαλαίων όταν στο δικό του χρηματιστήριο είναι ο μοναδικός χρηματοδότης. Δε μπορεί ένας επενδυτής να αγνοεί τις πραγματικές συνθήκες που υπάρχουν σε μια οικονομία και να στηρίζεται απλά και μόνο σε μελλοντικές προσδοκίες. Δε μπορεί να απέχει από αγορές που ακολουθούν την παγκόσμια τάση και να επιμένει να βλέπει μέσα από τα δικά του γυαλιά.

Και τελικά τι ακριβώς είναι ακριβό ή φθηνό; Η νούμερο δυο οικονομία στον κόσμο που αποτιμάται ήδη 45% χαμηλότερα ή το ελληνικό όραμα; Χωρίς να έχει υπάρξει κάποια ύφεση, η Κίνα έχει δεχθεί ένα ασύλληπτο κραχ. Το αν πέσει κι άλλο ή όχι, λίγο απασχολεί το σωστό «κυνηγό επενδυτικών ευκαιριών». 45% φθηνότερη. Η Κίνα. Η νούμερο δυο οικονομία. Με συνεχή νομισματική στήριξη. Συνδεδεμένη στο παγκόσμιο χρηματιστηριακό άρμα. Με οικονομική βαρύτητα που τρέμει η ανθρωπότητα. Εσύ που θα επενδύσεις τώρα;

*Το άρθρο αυτό δεν αποτελεί σύσταση/προτροπή για επενδυτικές τοποθετήσεις στις χώρες που αναφέρονται. Αποτελεί ένα εκπαιδευτικό κείμενο που έχει στόχο να αλλάξει τον τρόπο που ο μέσος επενδυτής βλέπει την έννοια «επένδυση».