Πρόσφατα διατυπώθηκε μία αρκετά λογική άποψη να χορηγηθεί κάποιο είδος φιλοξενίας στους εκατοντάδες χιλιάδες αρμενίους πρόσφυγες στις έρημες πλέον περιοχές της Βορείου Ελλάδος ώστε σαν ομόθρησκος και ομότροπος εν πολλοίς λαός να ενισχύσουμε δημογραφικά τη χώρα μας βρίσκοντας συνάμα και αυτοί μία ασφαλή γη για να ζήσουν.

Το ειρωνικό είναι ότι την ίδια στιγμή στη σχετική αρθρογραφία των αρμενίων εκφράζονταν πολύ μεγάλοι προβληματισμοί για το μέλλον της χώρας τους μιας και αυτοί βιώνουν επίσης τεράστια υπογεννητικότητα και μάλλον θα απορροφήσουν στην αρμενία τους πρόσφυγες τούς.

Η Ισπανική ύπαιθρος έχει ερημώσει επίσης σε τεράστιο βαθμό και έχουν μαζευτεί όλοι οι Ισπανοί στις μεγάλες πόλεις ενώ την ίδια στιγμή εδώ και πολλά χρόνια οι Ιταλοί κληροδοτούν έναντι πινακίου φακής ολόκληρα χωριά σε όποιους επενδυτές θελήσουν να τα αγοράσουν και να τους ξαναδώσουν ζωή. Μέσα σε όλα αυτά η αναλογία πληθυσμού στις Ευρωπαϊκές χώρες κινδυνεύει να ανατραπεί κυρίως στην Αγγλία για παράδειγμα με τους μετανάστες να γίνονται πλειοψηφία σε μεγάλες πόλεις.

Σε τυχαία πάλι τηλεοπτική σειρά μεταδόθηκε ο εξής παράδοξος διάλογος ανάμεσα σε γηραιά κυρία που έμενε στα βόρεια προάστια και νεαρή συγγένισσα της που ήρθε για καφέ στην περιοχή της: Παραπονιόταν στη νεαρή ότι κακώς επέλεξε για καφέ τη συγκεκριμένη περιοχή γιατί είναι γεμάτη ηλικιωμένους και θα έπρεπε να πάει αρκετά πιο κάτω που συχνάζουν οι νέοι.

Είναι αισθητή η απόλυτη απουσία νέων ακόμη και στις πλούσιες περιοχές της μεσαίας τάξης με άλλα λόγια. Και οι ηλικιωμένοι ή ακόμη και οι μεσήλικες αισθάνονται την απουσία των νέων τόσο σαν έλλειψη παρέας όσο και σαν έλλειψη ζωντάνιας στις γειτονιές τους και στα σπίτια τους.

Ειδικά η Αθήνα παρέχει την ψευδαίσθηση ότι η Ελλάδα έχει ακόμα ισχυρό νεανικό πληθυσμό αλλά αυτό το πετυχαίνει μόνο και μόνο επειδή έχει πλέον ρουφήξει στην Αττική τη συντριπτική πλειοψηφία της Ελληνικής νεολαίας και σχεδόν το σύνολο των νεαρών γυναικών οι οποίες φυσικά λείπουν από την επαρχία και φυσικά χωρίς αυτές δεν μπορούν να υπάρξουν γεννήσεις στην επαρχία.

Το τραγικό είναι ότι ήδη εδώ και 25 χρόνια ίσως έως και τις μισές γεννήσεις στην επαρχία και ίσως και τις πόλεις τις οφείλουμε σε αλλοδαπές μητέρες. Που σαι να μην ήταν και αυτές δηλαδή. Επομένως η αρνησιτεκνία των ημετέρων θηλυκών μετράαει ήδη τρεις δεκαετίες.

Η μετακόμιση μισού εκατομμυρίου νέων επίσης από την Ελλάδα στο εξωτερικό έχει αφήσει στο έλεος της μοναξιάς διπλάσιο αριθμό προφανώς γονέων και άλλων τόσων συγγενών τους.

Η έλλειψη νέων ανθρώπων στην Ελλάδα αλλά και παγκοσμίως μεγαλύτερες διαστάσεις και είναι τρομακτική.

Διαβάζουμε στον επαρχιακό τύπο τον τελευταίο καιρό όλο και περισσότερα άρθρα και προτάσεις για την ανάπτυξη διαφόρων πόλεων και νησιών της χώρας μας.
Επηρεασμένοι όλοι από την «ανάπτυξη» όπως νοείται στην εποχή μας όπου δηλαδή συνεπάγεται ένα μοντέλο τουριστικής και οικιστικής υπερβολής και επίδειξης πλούτου έχουμε διαβάσει εκατοντάδες προτάσεις από απελπισμένους ανθρώπους που βλέπουν τον τόπο τους να παραπαίει και να ερημώνει.

Έχει σχηματιστεί η εντύπωση ότι αν δεν γίνουν όλοι σαν τη Μύκονο είναι καταδικασμένοι.

Το ζήτημα όμως είναι το εξής. Ότι αυτή η αίσθηση της εγκατάλειψης και ερημιάς δεν υπήρχε στην Ελλάδα ούτε και στην Ευρώπη φυσικά τις δεκαετίες πριν το 2000.

Ένας τόπος δεν χρειαζόταν να γίνει τρομερά δημοφιλής και να συρρέουν εκατοντάδες χιλιάδες επισκέπτες αλλά αρκούσε έως πρόσφατα να είναι δημογραφικά σταθερός. Για να είναι δημογραφικά σταθερός πρέπει τουλάχιστον να γεννιούνται τουλάχιστον δύο παιδιά από κάθε οικογένεια και να παραμένουν στην πλειοψηφία τους στον ίδιο τόπο.

Δυστυχώς η γυναικεία χειραφέτηση (και όχι τα οικονομικά προβλήματα) ήταν αυτά που έβαλαν βόμβα στα θεμέλια του δημογραφικού. Η γυναικεία χειραφέτηση προκάλεσε ένα τεράστιο ρεύμα αστυφιλίας γυναικών προς τις μεγάλες πόλεις οι οποίες στη μεγάλη τους πλειοψηφία αφέθηκαν να επηρεάζονται κυρίως από άλλες γυναίκες και να αποκοπούν από την ανδρική θέαση της ζωής.

Στη μεγάλη τους πλειοψηφία δεν επιθυμούν ούτε τη ζωή σε μικρές πόλεις ούτε και το γάμο σε νεαρή ηλικία που είναι και η μόνη προϋπόθεση για την ύπαρξη δύο και περισσότερων παιδιών.

Για αυτό και βλέπουμε να γίνεται κυρίαρχος ο αιρετικός λόγος ειδικά στον καλλιτεχνικό ελευθεριακο χώρο που λογω ΜΜΕ επηρεάζει δυσανάλογα τις απόψεις των γυναικών για τη διάκριση ανάμεσα στην οικογένεια και την μονογενεικη οικογένεια που σημαίνει ότι οι περισσότερες ίσως θα προτιμούσαν να τεκνοποιήσουν χωρίς να ζουν με το φυσικό πατέρα του παιδιού. Είναι γεμάτο το διαδίκτυο με βίντεο νεαρών γυναικών που αναφέρουν σε σχετικές προβοκατόρικες ερωτήσεις ότι επιθυμούν ο μελλοντικός τους σύντροφος να έχει εξωφρενικά υψηλα εισοδήματα και εξωφρενικό ύψος σώματος για να δεχτούν να είναι πρόσκαιρα μαζί του. Αν ακολουθουσαν και οι ερωτήσεις πόσα παιδιά θα ήταν διατεθειμένες να κάνουν και σε ηλικία κάτω των 30 η ακόμα χειρότερα εάν θα ζούσαν σε μικρότερες πόλεις, η βεβαία άρνηση σε όλα αποδεικνύει την πηγή της υπογεννητικότητας.

Με δεδομένη αυτή την απόκλιση ανάμεσα στις αντρικές και τις γυναικείες αξίες και το γεγονός ότι αποδεδειγμένα οι μεγάλες πόλεις αποτελούν δεξαμενή εξάτμισης του πληθυσμού είναι φανερό ότι όλοι ψάχνουν ένα αντιστάθμισμα σε αυτή την τρομερή μείωση της νέας γενιάς με ακραίους τρόπους.

Η απλή συνέχιση του μοντέλου της μονογαμικής πυρηνικής οικογένειας θα εξασφάλιζε και στην Ελλάδα και στην Ευρώπη την ύπαρξη ή μιας μεγάλης μάζας νέων που θα έδινε ζωή.

Δυστυχώς αυτό είναι το διακύβευμα και μόνο η Ουγγαρία φαίνεται να αντιστέκεται και να είναι στη σωστή κατεύθυνση. Την ίδια στιγμή που στην Ευρώπη γενικά αλλά και στην Ελλάδα εκατοντάδες κωμοπόλεις και χωριά εξαφανίζονται κάθε χρόνο από το χάρτη και γράφουν όλοι προτάσεις για να προσελκύσουν κόσμο ώστε να δοθεί μία ελπίδα για τη συνέχιση της ζωής. Στην ουσία ανταγωνιζόμαστε όλοι για νεανικό κυρίως πληθυσμό. Ο καθένας να τον κλέψει απ όπου μπορεί.

Περαιτέρω η λίστα με τις δυσάρεστες συνέπειες δεν έχει τελειωμό. Ακόμα και γνωστά επί δεκαετίες μεγάλα μαιευτήρια καταργούν ολόκληρες πτέρυγες τους και αλλάζουν προσανατολισμό.

Έχει εξαφανιστεί εντελώς η παράδοση τόσο στο μουσικό όσο και σε άλλες κατευθύνσεις και οι όποιοι σύλλογοι κρατάνε ακόμη κάποιες παραδόσεις βρίσκονται όλοι τους στην Αθήνα μακριά δηλαδή από τα μέρη στα οποία η παραδόσεις γεννήθηκαν. Αλήθεια ποιος θα διασώσει την παράδοση της Θράκης και της ηπείρου; Σίγουρα όχι οι μετανάστες πάντως.

Η ανατροπή της αναλογίας νέων προς ηλικιωμένους με την ραγδαία μείωση των πρώτων σημαίνει ότι υπάρχει τρομερή έλλειψη φροντιστών για τα άτομα της Τρίτης ηλικίας. Κανείς δεν απαντάει στο ερώτημα ποιος θα φροντίσει τους ηλικιωμένους στο μέλλον καθώς σε κάθε νέο θα αντιστοιχούν τρεις με τέσσερις.

Πρέπει η Ελλάδα να γεμίσει γηροκομεία από τώρα για να προλάβει το πρόβλημα.
Η μείωση των νέων της Ελλάδας έχει σαν συνέπεια ειδικά σε υποβαθμισμένες περιοχές (που πλέον έτσι κατάντησαν οι περισσότερες στην Ελλάδα) οι αλλοδαποί νέοι και μετανάστες που συγχρωτίζονται μαζί τους σε πολλές περιπτώσεις να είναι περισσότεροι από τους ντόπιους με συνέπεια να επιβάλουν τη δική τους κουλτούρα και τα δικά τους έθιμα μιας και οι Έλληνες νέοι αστικοποιημένοι στην πλειοψηφία τους έχουν ξεχάσει τα δικά τους. Η έξαρση βίας των ανηλίκων ξεκίνησε από την πλήρη παραμέληση της επίβλεψης των γονιών απέναντι στα παιδιά τους αλλά ήρθε και πάτησε πάνω σε αυτή τη δυναμική και ενισχύθηκε με τα γνωστά αποτελέσματα..

Με βάση τον σημερινό αριθμό γεννήσεων σε 10 χρόνια ολόκληρος για παράδειγμα ο νομός Ευρυτανίας μπορεί να έχει διαθέσιμους μόλις μερικές δεκάδες φαντάρους αντί για χιλιάδες που είχε στο παρελθόν.

Προς το παρόν τίποτα δεν φαίνεται ικανό να αναστρέψει αυτή την εικόνα την οποία συνεχώς δυναμώνουν οι απόψεις των Σταρ της τηλεόρασης οι οποίοι συνεχώς κατευθύνουν την κοινωνία να ακολουθήσει τον τρόπο ζωής που οι ίδιοι ακολουθούν.

Μέχρι τότε η μόνη μας ελπίδα θα είναι να γεμίσει η Ελλάδα Ευρωπαίους με εξοχικές κατοικίες οι οποίοι δυστυχώς όμως και αυτοί βιώνουν το ίδιο πρόβλημα και στην πλειοψηφία τους έχουν ελάχιστα έως καθόλου παιδιά.

Και το πολύ που μπορούμε να καταφέρουμε είναι απλά να μείνουν μόνιμα στην Ελλάδα κάνοντας μας παρέα για τα επόμενα 20 χρόνια.

Facebook Comments