Την περασμένη Τετάρτη η Βουλή των Ελλήνων με ευρεία πλειοψηφία προχώρησε στην σύσταση εξεταστικής επιτροπής για την κατάσταση των ελληνικών σιδηροδρόμων και τη διαχρονική παθογένεια τους, με αφορμή το φριχτό δυστύχημα των Τεμπών, που έχει συγκλονίσει όλους μας. Και σωστά.

Η ανείπωτη τραγωδία των Τεμπών ανέδειξε τις κακοδαιμονίες του ελληνικού κράτους. Και μοιραία προκάλεσε πολιτικές παρενέργειες. Αλλά σε καμία περίπτωση δεν πρέπει η απόλυτα δικαιολογημένη θλίψη για το δυστύχημα και το θάνατο τόσων νέων ανθρώπων, των οποίων τη μνήμη τιμούμε με απόλυτο σεβασμό, να μετατραπεί σε όχημα για κομματική εκμετάλλευση. Με τον τρόπο αυτό δεν τιμούμε ούτε τη μνήμη των θυμάτων ούτε τον αβάσταχτο πόνο των οικογενειών τους. Με την εξεταστική επιτροπή που συγκρότησε η Βουλή πρέπει να προσεγγίσουμε με υπευθυνότητα τους λόγους και τα αίτια που οδήγησαν σε αυτή την συμφορά και να διασφαλίσουμε ότι δεν θα επαναληφθεί ποτέ. Και βεβαίως αν υπάρχουν φυσικά πρόσωπα που έχουν ευθύνη να τους αποδοθούν αυτές οι ευθύνες.

Η αλήθεια είναι ότι ποτέ άλλοτε δε θυμάμαι πρωθυπουργός να έχει ζητήσει συγνώμη, και μάλιστα με τέτοιο τρόπο, που αναδεικνύει την προσωπική του συντριβή ενώπιον μιας τόσο μεγάλη τραγωδίας, όσο ο Κυριάκος Μητσοτάκης. Η αλήθεια επίσης είναι ότι οι κακοδαιμονίες του ελληνικού κράτους διατηρούνται δυστυχώς επί δεκαετίες ολόκληρες. Όλα αυτά φυσικά πρέπει να αλλάξουν. Κάποια έχουν ήδη αλλάξει προς το καλύτερο. Όπως η διαδικασία προσλήψεων στο Δημόσιο, που έχει περιορίσει στο ελάχιστο τα κομματικά ρουσφέτια και τις πολιτειακές σχέσεις. Πρέπει να αλλάξουν κι άλλα; Ασφαλώς. Αλλά θα ήταν υπερβολικό να πούμε ότι μέσα σε μια τετραετία μια κυβέρνηση θα μπορούσε να αλλάξει τα πάντα, καταπολεμώντας αρνητικές νοοτροπίες δεκαετιών.

Δεν υπάρχει καμιά αμφιβολία ότι κατά τη διάρκεια της τραγωδία, στην ελληνική κοινωνία κυριάρχησαν η απογοήτευση, η θλίψη και η οργή. Απόλυτα δικαιολογημένα. Η τραγωδία στα Τέμπη δεν έπρεπε ποτέ να συμβεί και οι 57 άνθρωποι, κυρίως νέα παιδιά, να χάσουν τόσο άδικα τη ζωή τους. Εμείς οι έλληνες είμαστε συναισθηματικός λαός. Και δικαιολογημένα δεν αντέχουμε τέτοιες καταστάσεις, που μας συντρίβουν συναισθηματικά. Αυτό βέβαια προσπαθούν κάποιοι να το εκμεταλλευτούν για μικρόκομματικά οφέλη. Είναι λάθος. Σήμερα όλοι μας έπρεπε να διδαχθούμε από αυτήν την τραγωδία και από κοινού να κάνουμε ό,τι είναι δυνατόν να διορθώσουμε όλες αυτές τις κακοδαιμονίες, που χαρακτηρίζουν το ελληνικό κράτος. Όπως είναι η κακοδιαχείριση, η διαφθορά, οι συνδικαλιστικές αναχρονιστικές νοοτροπίες, οι πελατειακές σχέσεις και τα κομματικά ρουσφέτια. Χωρίς αμφιβολία πολλοί συμπολίτες μας, διακατεχόμενοι από την οργή, μπορεί να νιώσουν ότι πρέπει να στραφούν σε εξωσυστημικές καταστάσεις. Όμως, η μόνη εγγύηση για την ευημερία της χώρας είναι το κοινοβουλευτικό, δημοκρατικό σύστημα, που πρέπει να ενισχύσουμε και να αποκαταστήσουμε την αξιοπιστία του. Αυτό είναι το χρέος μας στην πατρίδα και την κοινωνία.

Ο Κώστας Καραμανλής, που ήταν τότε ο αρμόδιος υπουργός, επέδειξε πολιτική γενναιότητα και υπέβαλε την παραίτησή του, αναλαμβάνοντας την αντικειμενική πολιτική ευθύνη. Αυτό ήταν το χρέος του, αυτό έκανε. Να θυμίσω ότι σε ανάλογες περιπτώσεις όπως η τραγωδία στο Μάτι, ο αρμόδιος υπουργός τότε Τόσκας όχι μόνο δεν έβρισκε ευθύνες που να του αναλογούν αλλά όταν υποχρεώθηκε σε παραίτηση, ξανακατέβηκε κανονικά στις εκλογές. Και τότε η περιφερειάρχης Ρένα Δούρου, θεωρούσε ότι οι 103 νεκροί στο Μάτι ήταν απλώς «μια στραβή στην βάρδια της». Ο κύριος Καραμανλής δεν έχει τέτοια έλλειψη ευαισθησίας. Και αυτό πρέπει να του αναγνωριστεί.

Facebook Comments