Η ελληνική κοινωνία βρίσκεται, απολύτως δικαιολογημένα, δέκα μέρες μετά την ανείπωτη τραγωδία του φρικιαστικού σιδηροδρομικού δυστυχήματος των Τεμπών, σε κατάσταση σοκ.

Θλίψη, οδύνη κι οργή κυριαρχούν. Δεν το κατέδειξαν μόνο τα συλλαλητήρια των τελευταίων ημερών, κυρίως της περασμένης Τετάρτης, αλλά κι οι δημοσκοπήσεις που διενεργούνται διαρκώς υπό την βαριά σκιά της άδικης απώλειας 57 συνανθρώπων μας, κυρίως νέων και φοιτητών.

Μπροστά σε αυτή την κατάσταση, το πολιτικό σύστημα δέχτηκε ακόμα ένα σκληρό πλήγμα στην αξιοπιστία του. Και δεν αρκεί η συντριβή που όλοι μας νιώθουμε για το φρικτό αυτό γεγονός. Το πολιτικό σύστημα πρέπει να έχει τη γενναιότητα, την σοβαρότητα και την ικανότητα να αναγνωρίσει τις ευθύνες του, να τις αναλάβει έμπρακτα και να διορθώσει ουσιαστικά τα κακώς κείμενα.

Η παραίτηση του αρμόδιου υπουργού Κώστα Καραμανλή κι η δημόσια συγγνώμη του πρωθυπουργού Κυριάκου Μητσοτάκη που είχε τη γενναιότητα να αναγνωρίσει πλήρως και να αναλάβει τις ευθύνες του ιδίου και της κυβέρνησης του, είναι ένα ουσιαστικό πρώτο βήμα, που ουδεμία άλλη κυβέρνηση είχε πράξει παλιότερα σε ανάλογες καταστροφές εθνικών διαστάσεων, όπως το ναυάγιο του Σάμινα, οι φωτιές στην Ηλεία, οι πλημμύρες στην Μάνδρα κι οι φονικές πυρκαγιές στο Μάτι. Αλλά δεν αρκεί.

Πρέπει όλοι να δούμε την αλήθεια κατάματα. Μόνον έτσι θα μπορέσουμε να βγάλουμε κάτι καλό από το τεράστιο, τρομερό κακό του δυστυχήματος. Κι η αλήθεια είναι πως ο ΟΣΕ είναι η επιτομή της κρατικής κακοδαιμονίας που ταλανίζει τη χώρα από συστάσεως του ελληνικού κράτους. Στον ΟΣΕ τα φαινόμενα αυτά ήταν διαχρονικά έντονα. Διαφθορά, γραφειοκρατία, αδιαφορία, ανευθυνότητα, εργολαβικές ίντριγκες και συγκρούσεις, πελατειακές σχέσεις, κομματικά ρουσφέτια. Διαχρονικά. Και φυσικά εγκατάλειψη των σιδηροδρόμων εδώ και δεκαετίες γιατί είχαν προτιμηθεί οι μεταφορές με αυτοκίνητα απο ότι με τον σιδηρόδρομο. Ακόμα κι οι προσλήψεις των υπό κατηγορία ευρισκομένων υπαλλήλων του σήμερα, όπως ο διαβόητος πλέον κι επικίνδυνα ανεπαρκής σταθμάρχης της Λάρισας, που είχε προσληφθεί τους πρώτους μήνες του 1989 στον ΟΣΕ, είχαν γίνει με κομματικά ρουσφέτια. 

Κι αν χάρις στη μεγάλη μεταρρύθμιση του ΑΣΕΠ, που καθιστά τη διαδικασία των προσλήψεων στο Δημόσιο και τους δημόσιους οργανισμούς πιο διάφανη και αρκετά πιο αντικειμενική και αξιοκρατική, σε όλους τους άλλους τομείς οι κακοδαιμονίες συνέχιζαν να υφίστανται. Κι οι άθλιες νοοτροπίες μιάς κακώς νοούμενης δημοσιοϋπαλληλικής λογικής να συνεχίζουν να υφίστανται. Αυτά έχει χρέος το πολιτικό σύστημα κι η κυβέρνηση να θέλουν και να μπορούν να αλλάξουν.

Η κυβέρνηση του Κυριάκου Μητσοτάκη είναι βέβαιο ότι ήθελε και θέλει να τα αλλάξει. Το αν μπορεί είναι μια άλλη συζήτηση. Υπάρχουν τόσο μεγάλες κι ισχυρές αντιστάσεις που μέσα στην τετραετή θητεία της δεν είμαι σίγουρος πόσα πολλά μπορούσε να κάνει. Αυτό όμως που ελπίζω είναι η ανείπωτη τραγωδία των Τεμπών τουλάχιστον να επιταχύνει τις αλλαγές που έχει ανάγκη ο ΟΣΕ και το κράτος να λειτουργούν καλύτερα και να αποκαταστήσουν την αξιοπιστία του πολιτικού συστήματος και του κρατικού μηχανισμού στην συλλογική μας συνείδηση ως κοινωνίας!

Facebook Comments