Η αλήθεια είναι πως είναι ένα προσωπικό μου θέμα που επέλεξα να το εκθέσω δημόσια μετά από πολλά χρόνια.

Η αλήθεια είναι πως μπορεί με την μητέρα μου η επικοινωνία να μην ήταν η καλύτερη, και ως παιδί οι άμυνες μου να ήταν ελάχιστες, νιώθοντας πολλές φορές πως μάλλον όλες οι μητέρες έτσι λειτουργούν.

Είχα έναν υπέροχο πατέρα που με λάτρευε και λάτρευα, κρατούσε τις απαραίτητες ισορροπίες και σε αυτό ήμουν τυχερή. Για χρόνια η καταπίεση με έκανε πιο σοφή και η διέξοδος μου ήταν το διάβασμα, το γράψιμο στο λεύκωμα μου η επικοινωνία με τον πατερα μου και οι ατέλειωτες ώρες που αφιέρωνα στις εξωσχολικές μου δραστηριότητες και μετέπειτα στην δουλειά μου.

Οι φίλοι μου μεγαλώνοντας επίσης που μέχρι και σήμερα παραμένουν δίπλα μου, ήταν θησαυρός.

Όταν έγινα μητέρα ο κόσμος μου άλλαξε και η πρώτη μου σκέψη ήταν, να του δώσω τα εφόδια να γίνει ένα ανεξάρτητο παιδί που θα το αγκαλιάζω καθημερινά και θα του δείξω τον δρόμο να διεκδικήσει την ζωή μόνο του, με αγάπη, πάντα όμως 2 βήματα πίσω του γιατί τα παιδιά δεν είναι κτήμα μας. Απλά να ξέρουν πως είμαστε εκεί για τα δύσκολα πρέπει. Σήμερα είναι 18, σπουδάζει και τον καμαρώνω.

Δεν μετάνιωσα ποτέ που μίλησα για την σχέση με την μητέρα μου δημόσια, γιατί ταυτίστηκε εξαιρετικά πολύς κόσμος και το feed back που πήρα ηταν μοναδικό.

Όλοι αυτοί οι άνθρωποι ένιωσαν καλύτερα που με άκουσαν. Δεν είναι όλα στην ζωή ονειρικά, όμως πάντα πρέπει να διεκδικούμαι για τον εαυτό μας τον σεβασμό και την ηρεμία μας.

Εννοείται δεν θα σχολιάσω το ακκαου που εκμεταλλεύτηκε αυτό το ευαίσθητο θέμα για την πολιτική του σπέκουλα, διότι θα αδικήσω αρχικά τον εαυτό μου και τους υπόλοιπους νοήμονες που έχουν την ωριμότητα να κρίνουν.

Facebook Comments