Η ακρίβεια είναι χωρίς καμία αμφιβολία το μεγαλύτερο πρόβλημα που αντιμετωπίζει η Ελλάδα και η κοινωνία της σήμερα.

Όποιος υποστηρίζει ότι μπορεί να κατανικήσει την ακρίβεια υπό τις παρούσες δύσκολες συνθήκες ή ότι δεν είναι μεγάλο πρόβλημα, ακόμα κι αν προέρχεται από τον δικό μας χώρο, λέει ανοησίες. Είναι ένα πολύπλοκο και σύνθετο πρόβλημα, το οποίο εκ των πραγμάτων πλήττει όλους μας και ιδίως τα χαμηλότερα εισοδήματα, και το οποίο προβληματίζει ιδιαίτερα τον πρωθυπουργό και την κυβέρνηση, που λαμβάνουν τα καλύτερα δυνατά μέτρα, μέσα σε εξαιρετικά δυσχερείς, και σε παγκόσμιο και σε εθνικό επίπεδο, συνθήκες, για την αντιμετώπιση του δύσκολου αυτού φαινομένου.

Ομοίως ψεύδεται όποιος υποστηρίζει ότι διαθέτει το μαγικό ραβδάκι για να το λύσει. Απλοικές κι εύπεμπτες προτάσεις για πολιτικάντικη κατανάλωση είναι λαικισμός. Οφείλεται η ακρίβεια σε μια σειρά από διεθνείς καταστάσεις, που στη χώρα μας γίνονται χειρότερες επειδή στην Ελλάδα, που είναι πολύ μικρή αγορά, είναι σε μεγάλο βαθμό εισαγόμενα τα τρόφιμα, μεγάλο το κόστος μεταφοράς, δεν υπάρχει καταναλωτικό κίνημα και δεν μπορούν να λειτουργήσουν σωστά οι συνθήκες του ανταγωνισμού. Κάνουμε οτι είναι ανθρωπίνως δυνατόν. Αλλά δεν θα πάψουμε σε καθημερινό επίπεδο να αγωνιζόμαστε για την τιθάσευση της ακρίβειας. Κάποια θετικά αποτελέσματα έχουν ήδη αποτυπωθεί. Αλλά δεν αρκούν. Ο αγώνας κατά της ακρίβειας είναι διαρκής. Και η κυβέρνηση έχει χρέος να παίρνει διαρκώς πρωτοβουλίες για την τιθάσευση των ανατιμήσεων ιδίως στα τρόφιμα και στο κόστος στέγασης.

Εκ των πραγμάτων το μείζον αυτό ζήτημα αναδεικνύεται και στο κατ’ εξοχήν πρόβλημα αντιπαράθεσης ανάμεσα στα κόμματα ενόψει της κρίσιμης εκλογικής αναμέτρησης της 9ης Ιουνίου για το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο.

Διαβάζω τις προτάσεις των κομμάτων της αντιπολίτευσης, που δυστυχώς προτείνουν απλοϊκές λύσεις που σε καμία περίπτωση μπορούν να λύσουν το πρόβλημα. Για παράδειγμα διαβάζω κι ακούω τα στελέχη της αντιπολίτευσης να μιλούν για εξουθενωτική φορολόγηση, που φτάνει το 90%, δηλαδή ισοδυναμεί με κατάσχεση, των λεγόμενων «υπερκερδών» των επιχειρήσεων. Τί σημαίνει όμως «υπερκέρδη» και ποιός τα ορίζει. Όποιος έχει μεγαλύτερα κέρδη από την προηγούμενη χρονιά πρέπει να κατασχεθούν; Διότι αν αυτό προτείνεται τότε μιλάμε για κατάργηση της ελεύθερης οικονομίας κι επιβολή ενός σοσιαλιστικού μοντέλου που όχι μόνο δεν υπάρχει πουθενά στον κόσμο αλλά θα οδηγούσε και σε τεράστιες ελλείψεις στην αγορά και σε κατάρρευση της οικονομίας. Η μόνη πρόταση που ακούγεται λογική αρχικά είναι η μείωση του ΦΠΑ στα τρόφιμα. Αλλά κι αυτή είναι λίαν αμφίβολο αν θα μετακυλιόταν στον καταναλωτή. Απόδειξη ότι και σε χώρες που επέβαλλαν αρχικά μείωση ΦΠΑ, τον επανέφεραν. Πέραν του ότι θα οδηγούσε σε μεγάλη μείωση των δημοσίων εσόδων. Διότι δυστυχώς στην Ελλάδα που υπάρχει μεγάλη φοροδιαφυγή, οι έμμεσοι φόροι αποτελούν το μεγαλύτερο κομμάτι των φορολογικών εσόδων.

Facebook Comments