Η προχθεσινή ημέρα ήταν η απόδειξη ότι ο κόσμος δεν έχει πάρει καθόλου σοβαρά το θέμα Ευρώπη. Τι είναι το Ευρωκοινοβούλιο; Τι αποφάσεις παίρνει; Πού βρίσκεται; Τι εξουσίες έχει; Ελάχιστοι μπορούν να μας απαντήσουν εκεί έξω.

Ο Έλληνας βλέπει την Ευρώπη ως μέσον δυτικής ευζωίας. Μιας ευζωίας που ποτέ του μέσα στην Βαλκανικό του παρελθόν δεν είχε αξιώθει να αποκτήσει. Πέρα από τις επιδοτήσεις, το κοινό νόμισμα και τις ταξιδιωτικές διευκολύνσεις δεν νομίζω ότι μπορούμε να αναγνωρίσουμε την πραγματική πολυπλοκότητα και το μεγάλο νόημα της Ευρωπαϊκής ένωσης. Η άγνοια έφερε την αδιαφορία και αυτή με την σειρά της την απαξίωση και την αποχή.

Ο ευρωβουλευτής στα ελληνικά μάτια φαντάζει τόσο μακρινός και απρόσιτος που είναι αδιάφορο για το ποιόν θα εκλέξουμε και αν αυτόν που θα στείλουμε στις Βρυξέλλες θα είναι άτομο ικανό ή απλά αναγνωρίσιμο. Για αυτό πάντα στέλναμε τους διάσημους και ας μην ξέρανε ούτε λέξη Αγγλικών.

Για τον μέσο Έλληνα ο ευρωβουλευτής δεν ήταν ποτέ χρήσιμος για να τον νοιάξει ποιος είναι. Πόσες φορές έχει ζητήσει κάποιος ρουσφέτι από ευρωβουλευτή; Από την άλλη πλευρά ο απλός βουλευτής έχει μεγαλύτερη άξια στα μάτια του Έλληνα από τον απεσταλμένο στις Βρυξέλλες γιατί με αυτόν συναλλάσσεται και ζητάει διευκολύνσεις στα καθημερινά προβλήματα. Με αυτόν ταυτίζει τις τύχες του και αισθάνεται ισχυρός…. Για αυτό οι εθνικές βουλευτικές εκλογές είναι ζήτημα ταύτισης συμφερόντων, συναλλαγής για τα τοπικά και τα μικρά για αυτό και υπάρχει συσπείρωση και όχι τόσο σκανδαλώδης αδιαφορία.

Ξέρω, γινόμαστε κυνικοί αλλά – όπως είχε πει ο Μακιαβέλλι- υπάρχει τόση διαφορά μεταξύ του πως ζούμε και του πως έπρεπε να ζούμε, που εκείνος που παρατάει αυτό που γίνεται για αυτό που θα έπρεπε να γίνεται, κατορθώνει περισσότερο την καταστροφή παρά την σωτηρία του.

Facebook Comments