Από τη Μάγδα στη Μαρία

Ημέρα της Γυναίκας χθες. Και η μνήμη σταματάει σε πρόσωπα – σταθμούς, σε άλλες εποχές που η θέση της Γυναίκας ήταν υποτιμημένη και τα δικαιώματα της παραμερισμένα. Οι προκλήσεις πολλές, αλλά πλήθος Γυναικών κατάφεραν να ορθώσουν ανάστημα, να σπάσουν εμπόδια και να επηρεάσουν εκατομμύρια ανθρώπων παγκόσμια.

Δε θα μπορούσαν να εξαιρεθούν οι Μάνες – σύμβολα. Από τη Μάνα του κάθε γνωστού ή αγνώστου νεκρού στρατιώτη, στη Μάνα του αγνοούμενου στρατιώτη κι από τη Μάγδα στη Μαρία.

Ο μεγαλύτερος πόνος που μπορεί να βιώσει άνθρωπος, είναι ο πόνος της μάνας. Άλλες παρέλαβαν τα άψυχα σώματα των παιδιών τους σκοτωμένα, μαχαιρωμένα κι άλλες καμένα. Πρόωροι, Άδικοι θάνατοι. Αυτός ο πόνος έγινε αγώνας, πάλη, διεκδίκηση, δικαίωμα για δημοκρατία, δικαιοσύνη. Συμπαρέσυρε κι άλλες μάνες, αδέρφια, απλό κόσμο, ομάδες και κινήματα. Μια ενωμένη φωνή για ένα καλύτερο αύριο.

Αυτές οι μάνες απέκτησαν φήμη. Έγιναν γνωστές λόγω απώλειας ζωής. Οι κάμερες και τα μικρόφωνα τις ακολουθούν. Αλλά αυτή η δημοσιότητα δεν κρύβει εγωκεντρισμό. Την επέλεξαν. Είναι ένα μέσο αυτή η κραυγή τους να φτάσει όσο πιο μακριά γίνεται. Να κινητοποιήσει, να ευαισθητοποιήσει, να ταρακουνήσει, να ξεβολέψει.

Η καθεμία με τον τρόπο της, η καθεμία με το στυλ της. Δε μετριέται ο πόνος με τη ποσότητα, την ύπαρξη ή όχι μακιγιάζ, αγαπητοί μου άνθρωποι. Όταν τα φώτα σβήνουν, η πόρτα κλείνει και η καρέκλα στο τραπέζι παραμένει άδεια και το τηλέφωνο βουβό, τότε η αναμέτρηση με τον πόνο είναι άνιση.

Ξέρεις τι σημαίνει να έρχεσαι αντιμέτωπος καθημερινά σε μια δικαστική αίθουσα με τον δολοφόνο του παιδιού σου;

Ξέρεις τι σημαίνει να αγνοείται το παιδί σου για μέρες κι εσύ να συνεχίζεις να αναπνέεις, να ζεις;

Ξέρεις τι σημαίνει να έχεις θάψει το παιδί σου και να συνεχίζεις να παλεύεις για το αυτονόητο;

…

Όχι δεν ξέρουμε. Δεν τα έχουμε ζήσει. Δεν θέλουμε να τα ζήσουμε. Δεν θέλουμε να τα ξέρουμε.

Η Μάγδα κι η Μαρία σήκωσαν το βάρος όλων εκείνων των μανάδων που από επιλογή ή μη, επέλεξαν την αφάνεια.

Μόνο να κατεβάσουμε το κεφάλι επιτρέπεται. Να υποκλιθούμε. Και να πούμε: «Ευχαριστώ».