Να φύγουν αυτοί που ήρθαν για να φύγουν οι προηγούμενοι

Ο τίτλος συνοψίζει τη συνήθη συμπεριφορά το εκλογικού σώματος στις εκλογικές αναμετρήσεις. Εξαίρεση αποτέλεσαν οι εκλογές του 2023 όπου επικράτησε η παραλλαγή «ψηφίστε εμάς για να μην επιστρέψουν οι προηγούμενοι που ήταν χειρότεροι». Έτσι διεξάγεται δυστυχώς, ο πολιτικός αγώνας στη χώρα μας.

Η πολιτική είναι σκληρή και αδυσώπητη. Αν παραμείνεις σε αυτήν καιρό, θα σε κάνει κυνικό. Η παραμονή για πολλά χρόνια στο μικρόκοσμο του Μεγάρου της Βουλής και του Μεγάρου Μαξίμου, χωρίς επαφή με την πραγματική κοινωνία, οδηγεί αναπόφευκτα, ασυναίσθητα και προοδευτικά σε έναν ιδρυματισμό. Ο οποίος μπορεί να μην είναι εμφανής στην αρένα των πολιτικών πάνελ των τηλεοπτικών σταθμών ή της Ολομέλειας της Βουλής, είναι όμως πασιφανής σε όσους έχουν την τύχη να ζήσουν από κοντά το κλίμα του εντευκτηρίου της. Αυτό συνέβη τόσο για την κυβέρνηση και τους βουλευτές της, όσο και για τους βουλευτές της αντιπολίτευσης που όλοι τους απέτυχαν να συλλάβουν το συναίσθημα του κόσμου και εξεπλάγησαν από τις μαζικότερες διαδηλώσεις των τελευταίων 50 ετών για την υπόθεση των Τεμπών, διαδηλώσεις που εξελίχθηκαν τελικά σε αντικυβερνητική διαδήλωση.

Στην πολιτική, όλοι είναι αναλώσιμοι αναλόγως την πολιτική συγκυρία και τη σοβαρότητα της κατάστασης από τον τελευταίο συνεργάτη περιφερειακού βουλευτή μέχρι τον πρωθυπουργό.

Αυτό επιβεβαιώθηκε με την πρόσφατη παραίτηση Δοξιάδη, την άμεση παραπομπή Τριαντόπουλου στο Δικαστικό Συμβούλιο και την αδυσώπητη επίθεση της αντιπολίτευσης αλλά και εκ μέρους στελεχών της συμπολίτευσης, στον Υφυπουργό Ενέργειας για ατυχείς, το λιγότερο, αναρτήσεις του στο παρελθόν. Αυτά είναι μόνο κάποια παραδείγματα του πρόσφατου παρελθόντος. Δε χρειάζεται να ψάξει πολύ κάποιος για να ανακαλέσει στη μνήμη του πλείστα όσα περιστατικά συνέβησαν στο όχι πολύ μακρινό παρελθόν. 

Ο τρόπος που ο κόσμος εξακολουθεί να ψηφίζει παραμένει ο εξής: να φύγουν αυτοί που ήρθαν για να φύγουν οι προηγούμενοι. Φτάσαμε λοιπόν στο σημείο εκείνο όπου η κυβέρνηση και κυρίως το Μέγαρο Μαξίμου, αντιλαμβανόμενη τον ιδρυματισμό στον οποίο έχει περιέλθει, λειτούργησε αντανακλαστικά: κυρίως μέσω των φιλικά προσκείμενων προς αυτή μέσων μαζικής ενημέρωσης, απευθύνθηκε στους πολίτες καλλιεργώντας το φόβο της ακυβερνησίας με το εκβιαστικό δίλημμα Μητσοτάκης ή χάος.

Όμως, όπως ο κόσμος το φθινόπωρο του 2015, ύστερα από ένα αποτυχημένο δημοψήφισμα, με κλειστές τράπεζες και τις καταθέσεις του να κρέμονται από μια κλωστή, παρόλα αυτά έδωσε λευκή επιταγή στο ΣΥΡΙΖΑ απηυδισμένος από τα κόμματα εξουσίας του παρελθόντος, έτσι και τώρα, 10 χρόνια μετά, είναι έτοιμος να δώσει λευκή επιταγή σε οποιονδήποτε εμφανιστεί, αρκεί να φύγουν αυτοί που ο ίδιος έφερε με την ψήφο του στην εξουσία.

Το να τίθεται λοιπόν εκβιαστικά το δίλημμα ή Μητσοτάκης ή χάος, το μόνο που θα πετύχει είναι να εξοργίσει ακόμα περισσότερο τον κόσμο και να τον στρέψει ακόμα περισσότερο εναντίον εκείνων που το προβάλλουν.

Αν συνεχίσει να πορεύεται με αυτόν τον τρόπο, η κυβέρνηση που πολιτικά επικράτησε με τη  επικοινωνία, στο τέλος θα καταλήξει να πληρωθεί με το ίδιο νόμισμα, χάνοντας την εξουσία από αυτήν.