«Σκόνη» σήκωσαν οι εξαγγελίες του Κυριάκου Μητσοτάκη  από το βήμα της ΔΕΘ με αποτέλεσμα οι σχετικές λέξεις ΔΕΘ και Μητσοτάκης να γίνουν trends στο X.

Το “λαβωμένο” διαθέσιμο εισόδημα και η… “κρέμα επούλωσης” του Κ. Μητσοτάκη

Με τα μέτρα που εξήγγειλε ο πρωθυπουργός, αυξάνονται οι συντάξεις και παράλληλα δίνεται φορολογική ανάσα στα νοικοκυριά με μειώσεις φόρων και φοροαπαλλαγές. Έτσι :

  • Η πτώση του διαθέσιμου εισοδήματος (εισόδημα μείον φόροι συν επιδόματα και επιδοτήσεις) ήταν μία “πληγή” στο σώμα των νοικοκυριών καθώς τα τελευταία δύο χρόνια παρά την άνοδο του εισοδήματος, λόγω αύξησης των φορολογικών εσόδων δηλαδή υψηλότερων δαπανών των πολιτών για φόρους αφού φορολογούνταν λόγω αύξησης εισοδήματος με μεγαλύτερο συντελεστή και για φόρους κατανάλωσης αφού οι τιμές ανέβαιναν, είχε μειωθεί σωρευτικά περίπου 5% – Γι αυτό στόχευσε στη μείωση των φόρων
  • Μία μείωση των φόρων κατά 1 ευρώ αυξάνει το εισόδημα 0,80 ευρώ σύμφωνα με τον πολλαπλασιαστή στην ελληνική οικονομία  και η επίδραση είναι άμεση στην οικονομία – Το διαθέσιμο εισόδημα (εισόδημα μείον φόροι συν επιδόματα και επιδοτήσεις) αυξάνεται και επομένως αυξάνεται και η κατανάλωση και η συνολική ζήτηση οπότε και το εισόδημα και το προϊόν

Οι φοροαπαλλαγές στους νέους έως 25 ετών και οι αυξήσεις στις συντάξεις – Με το… βλέμμα στη μαγκούρα και στη γενιά του Tiktok (Gen Z)

Οι νέοι όπως και οι ηλικιωμένοι (που δεν εργάζονται και δεν αναζητούν εργασία λόγω αδυναμίας λόγω ηλικίας ή προβλημάτων υγείας) έχουν είτε μηδενικό (νέοι) είτε χαμηλότερο εισόδημα από τις μέσες ηλικίες των 50άρηδων. 

Εκεί στοχεύουν οι παρεμβάσεις του πρωθυπουργού, στην ενίσχυση αυτών των ηλικιών.

Σύμφωνα με τη θεωρία του  κύκλου ζωής της κατανάλωσης, ένας νέος-μία νέα 24 ετών που εργάζεται και λαμβάνει ένα εισόδημα, καταναλώνει το 74,39% του εισοδήματός του-της και εάν έχει και πλούτο (οτιδήποτε αφήνει άθικτο το εισόδημα όπως περιουσιακά στοιχεία πχ. μετοχές, κρυπτονομίσματα κλπ που εισπράττει μία απόδοση) καταναλώνει μόλις το 1,73% του πλούτου του-της (αυτόνομη κατανάλωση δηλαδή κατανάλωση που δεν εξαρτάται απ’ το εισόδημα από εργασία).  Επειδή το εισόδημά του-της είναι χαμηλό, αναγκάζει να καταναλώσει υψηλό το ποσοστό του, ενώ επειδή δεν έχει προλάβει να δημιουργήσει πλούτο και αν δημιουργεί δεν τον καταναλώνει σε μεγάλο ποσοστό αλλά τον αποταμιεύει (είτε για να καλύψει μελλοντικές δαπάνες ή για να συσσωρεύσει πλούτο). Εάν δεν έχει πλούτο, σύμφωνα με τη σχετική θεωρία θα καταναλώνει μικρότερο ποσοστό του εισοδήματός του ήτοι το 52,57% ώστε να δημιουργήσει πλούτο με αποταμίευση και επομένως είναι ακόμα χαμηλότερη η κατανάλωσή του. Ο-Η μέσος νέος-α 24 ετών δανείζεται ή λαμβάνει χρήματα από συγγενείς και τους δικούς του για να καταναλώσει λόγω χαμηλού εισοδήματος και της ροπής σε αγαθά που δεν είναι πρώτης ανάγκης άρα υψηλότερης τιμής, με αποτέλεσμα αρνητική αποταμίευση 10,95%.

Αρνητική είναι η αποταμίευση και των ηλικιωμένων λόγω χαμηλού εισοδήματος και υψηλών φόρων, κυρίως φόρων κατανάλωσης. Ένας ηλικιωμένος 74 ετών είτε έχει χαμηλό εισόδημα με αποτέλεσμα χαμηλή κατανάλωση (άρα μικρή ζήτηση που βλάπτει την οικονομία) είτε έχει δημιουργήσει πλούτο που καταναλώνει σε μεγάλο ποσοστό ήτοι 12,82% γιατί δεν του φτάνει το εισόδημα και αποαποταμιεύει. Εάν δεν είχε αρχικά πλούτο και αποταμίευε στο παρελθόν, θα αποαποταμιεύει, καταναλώνοντας το 8,56% της αποταμίευσής του.

Στην ελληνική οικονομία ο τυπικός καταναλωτής είναι 45,35 ετών, με βάση τα στοιχεία του 2024. Συγκεκριμένα, κατά μέσο όρο καταναλώνει το 2,74% του πλούτου του και το 59,4% του εισοδήματός του από εργασία, με το υπόλοιπο να πληρώνει φόρους (κατά μέσο όρο 36,56%) και αν του μένει εισόδημα αποταμιεύει (κατά μέσο όρο το 4,04%) . Λόγω του ότι στην ηλικία των 50 περίπου μεγιστοποιείται το εισόδημα, το εισόδημά του είναι υψηλότερο όπως και ο πλούτος που έχει δημιουργήσει και έτσι μπορεί να καταναλώσει μικρότερο μέρος του εισοδήματός του καταναλώνοντας ένα μεγαλύτερο ποσοστό του πλούτου του, πλησιάζοντας προς την ηλικία της συνταξιοδότησης.

Με τις φοροαπαλλαγές στους νέους, ο Κ. Μητσοτάκης δίνει κίνητρο να εισέλθουν στο εργατικό δυναμικό όσοι δεν αναζητούν εργασία παρότι μπορούν να εργαστούν και να προσφέρουν την εργασία τους. Η πρόσληψη νέων σε ηλικία εργαζομένων λόγω χαμηλότερου εργασιακού κόστους (μικρότερου μισθού) δεν επιβαρύνει από τη μία τις επιχειρήσεις με πολύ υψηλότερο κόστος, με αποτέλεσμα να μη μετακυλίουν την αύξηση του κόστους τους στις τιμές ρίχνοντας “λάδι στη φωτιά” του πληθωρισμού. Από την άλλη οι νέοι καταναλώνουν περισσότερο μέρος του εισοδήματός τους και έτσι ενισχύεται η κατανάλωση με αποτέλεσμα η ζήτηση για τα προϊόντα και τις υπηρεσίες να αυξάνεται και άρα οι επιχειρήσεις να αυξάνουν την προσφορά για να ικανοποιήσουν τη ζήτηση, οπότε προσλαμβάνουν ανέργους, καταπολεμώντας την ανεργία.  

Facebook Comments