Αντισθένης και Τσίπρας!
Αντισθένης (445-360 π.Χ.) Κυνικός φιλόσοφος :
«Τότε τας πόλεις απόλλυσθαι, όταν μη δύνωνται τους φαύλους από των σπουδαίων διακρίνειν.»
(Οι πόλεις χάνονται, όταν δεν μπορούν να ξεχωρίσουν πια τους κακούς από τους καλούς.)
…
Ο αυτός (Αντισθένης) ερωτηθείς υπό τινος τι τον υιόν διδάξει είπεν· «ει μεν θεοίς αυτόν συμβιούν εθέλοις φιλόσοφον, ει δε ανθρώποις ρήτορα.»
(Όταν κάποιος τον ρώτησε τι να σπουδάσει τον γιο του απάντησε: «αν θέλεις να συμβιώσει με θεούς, φιλόσοφο, αν με ανθρώπους, ρήτορα.»)
…
Ας φέρουμε τα παραπάνω στα «καθ’ ημάς», πολύ απλά έχουμε τα εξής:
Κάποιος με υψηλό επίπεδο μόρφωσης και εκπαίδευσης, που έχει πολλές καλές και καινοτόμες ιδέες, μπορεί να επικοινωνεί άριστα με ομοίους του, αλλά όχι με τους πολλούς, οι οποίοι δεν έχουν ούτε την ικανότητα, αλλά και ούτε την διάθεση να τον καταλάβουν.
Συνεπώς, αυτός που θα γίνει επιτυχημένος πολιτικός πρέπει να διαθέτει το χάρισμα του λόγου, με το οποίο θα απευθύνεται κυρίως στο θυμικό και όχι στη σκέψη όσων τον ακούν.
Έτσι όμως, οι χώρες με δημοκρατικό πολίτευμα κινδυνεύουν από δημαγωγούς και κακούς πολιτικούς.
… …
…
Αλέξης Τσίπρας (6/10/2025) :
«Μετά από 16 χρόνια στη Βουλή ως βουλευτής, αρχηγός κόμματος, αρχηγός της αξιωματικής αντιπολίτευσης και πρωθυπουργός, έλαβα μια απόφαση συνείδησης. Να παραιτηθώ από το βουλευτικό αξίωμα. Λίγο πριν την έναρξη της κοινοβουλευτικής συνόδου, κατέθεσα στον πρόεδρο της Βουλής την παραίτησή μου.
» Δεν ήταν μια απόφαση εύκολη, ούτε και αβασάνιστη. Δεν μπορώ και δεν θέλω να διατηρήσω το αξίωμα του βουλευτή, με όσα προνόμια αυτό συνεπάγεται, όταν αισθάνομαι ότι η συμμετοχή μου με την ειδική συνθήκη μάλιστα του πρώην πρωθυπουργού, δεν προσφέρει τίποτα ουσιαστικό σε όσους με εμπιστεύτηκαν.
» Γιατί δεν μπορώ και δεν θέλω να συμμετέχω τυπικά σε μια Βουλή που δημοκρατικά απογυμνωμένη, με ευθύνη κυρίως της πλειοψηφίας, αδυνατεί να επιτελέσει τον ρόλο που το Σύνταγμα επιτάσσει και οι πολίτες απαιτούν
Παραιτούμαι όμως από βουλευτής του ΣΥΡΙΖΑ, δεν παραιτούμαι από την πολιτική δράση.
Εγκαταλείπω την ασφάλεια των ορεινών εδράνων.
Και φιλοδοξώ να επιστρέψω στην ελπιδοφόρα ανασφάλεια της κοινωνικής δράσης.
Όχι για να καθοδηγήσω από τα πάνω, αλλά για να αφουγκραστώ καλύτερα τη κοινωνία και τις ανάγκες της.…»
… …
…
Ακούγοντας τον Αλέξη Τσίπρα, αρκετοί (όπως ο ίδιος ελπίζει και μπορεί να έχει και δίκιο) θα σκεφτούν:
– Κοίταξε, τί θυσία κάνει το παλικάρι! Και τί ανιδιοτέλεια!!
Παράτησε την βουλή, τον μισθό, τις τιμές και όλα τα προνόμια που του προσφέρει, για να έρθει σε μεγαλύτερη επαφή με τους πολίτες, ώστε να υπηρετήσει καλύτερα τον απλό λαό, που υποφέρει από πολλά προβλήματα και έχει τόσες ανάγκες…
Αυτόν θα ψηφίσω στις επόμενες εκλογές, αλλά ως αρχηγό κόμματος, ώστε να «μας καθοδηγήσει από τα πάνω (!) »
…
Η δική μου προσέγγιση (και πιστεύω και άλλων πολλών) είναι διαφορετική:
-Το Σύνταγμα επιτάσσει να υπάρχει βουλή και να ψηφίζει νόμους μετά από συζήτηση και ανταλλαγή επιχειρημάτων ανάμεσα σε όλους τους βουλευτές όλων των κομμάτων της βουλής.
Αν όλοι οι βουλευτές της αντιπολίτευσης συμφωνούσαν με τον κ. Τσίπρα – ότι δηλαδή η συμμετοχή στις εργασίες της βουλής «με ευθύνη της πλειοψηφίας» δεν έχει κανένα ουσιαστικό νόημα – τότε θα έπρεπε να παραιτηθούν και αυτοί. Έτσι όμως θα είχαμε μια αμιγώς μονοκομματική βουλή.
Και τέτοια κοινοβούλια έχουμε μόνο σε ολοκληρωτικά καθεστώτα, όπως υπήρξε π.χ. αυτό της πρώην Σοβιετικής Ένωσης και νυν της Ρωσίας του Πούτιν και της Κίνας του Σι !
– Ο βουλευτής υποτίθεται ότι είναι αντιπρόσωπος του λαού που τον εξέλεξε. Κατά συνέπεια ο ρόλος του είναι πράγματι «να αφουγκράζεται την κοινωνία» και να προτείνει στη βουλή το καλύτερο δυνατό για αυτήν, όπως τουλάχιστον ο ίδιος το αντιλαμβάνεται.
Μάλιστα, το ότι διετέλεσε και πρωθυπουργός για 4,5 χρόνια θα αποτελούσε ένα πρόσθετο λόγο για να παραμείνει βουλευτής, γιατί θα έχει να εισφέρει την πλούσια εμπειρία του από αυτή την θητεία.
Μπορεί ο κ. Τσίπρας να απευθύνεται σε όσους δεν αντιλαμβάνονται την αντίφαση σ’ αυτά που λέει, αλλά… δυστυχώς για τον ίδιο… υπάρχουν και κάποιοι άλλοι που την αντιλαμβάνονται.
… …
…
Επειδή λοιπόν αυτές οι κινήσεις του Αλέξη Τσίπρα μοιάζουν εκ πρώτης όψεως ακατανόητες, ας μου επιτραπεί να εκφράσω κάποιες δικές μου σκέψεις:
1) Ο Αλέξης Τσίπρας, βλέποντας ότι η (αγαπημένη του;) Αριστερά έχει πολυδιασπαστεί και δεν βλέπει γι’ αυτήν ούτε δημοσκοπική προκοπή, ούτε σοβαρές εκλογικές προοπτικές, αποφασίζει να την βοηθήσει ως «ενωτικός ηγέτης». Αυτό δεν θα ήταν εντελώς παράλογο, μιας και στο παρελθόν το είχε πετύχει σε μεγάλο βαθμό.
Στην περίπτωση όμως αυτή, ΔΕΝ είχε κανένα λόγο να παραιτηθεί από βουλευτής, και αντίθετα είχε λόγο να παραμείνει, μιας και ένα νέο «αριστερό ενωτικό σχήμα» μόνο όφελος θα είχε με ηγέτη που βρίσκεται ήδη μέσα στη βουλή, ώστε να προβάλει τις θέσεις και προτάσεις του ΚΑΙ από εκεί.
2) Ο Αλέξης Τσίπρας επιθυμεί απλά να ξαναγίνει πρωθυπουργός!
Έχοντας όμως την πρόσφατη εμπειρία και αρκετή πολιτική οξυδέρκεια, αντιλαμβάνεται ότι δεν είναι πλέον εφικτό να βγει πρώτο στις εκλογές ένα αριστερό κομματικό σχήμα και αυτό για τον απλούστατο λόγο ότι ο κόσμος πλέον δεν ψηφίζει τόσο πολύ «τιμωρητικά», αλλά πολύ περισσότερο «προοπτικά».
Αν συμβαίνει κάτι τέτοιο, ΔΕΝ επιθυμεί να ξαναγίνει ηγέτης της Αριστεράς, αλλά ενός κεντροαριστερού μορφώματος με χαρακτηριστικά «προοδευτικής σοσιαλδημοκρατίας», αμφισβητώντας ευθέως την έως τώρα πρωτοκαθεδρία του ΠΑΣΟΚ στον πολιτικό αυτό χώρο. Σε αυτή του την φιλοδοξία συντείνει η εντύπωση ότι έχει ο ίδιος μεγαλύτερες ικανότητες ως ρήτωρ και λαοφιλής πολιτικός από τον κ. Νίκο Ανδρουλάκη, που δεν έχει έως τώρα «διαπρέψει» (…) ως προς αυτές τις ιδιότητες.
Σε μία τέτοια περίπτωση – και μόνο τότε! – έχει νόημα η παραίτησή του από το βουλευτικό αξίωμα, γιατί δεν θα μπορούσε – πρακτικά αλλά και ηθικά – να έχει εκλεγεί ως αρχηγός της Αριστεράς και να στραφεί τελικά σε έναν άλλο πολιτικό χώρο αναζητώντας ψήφους.
3) Ο Αλέξης Τσίπρας βρίσκεται σε πλήρη σύγχυση και δεν έχει κατανοήσει ούτε την πραγματικότητα αλλά ούτε και τις ίδιες τις βαθύτερες επιθυμίες του.
Έτσι, κάνει «κινήσεις εντυπωσιασμού» με μόνο στόχο να βρίσκεται στο προσκήνιο των πολιτικών συζητήσεων και διεργασιών.
Όσο δε αφορά το μέλλον, βρίσκεται ακόμα στο «βλέποντας και κάνοντας» ψαρεύοντας στα θολά νερά, μήπως και «αλιεύσει» κάτι που θα του δείξει πώς πρέπει να κινηθεί.
Άλλωστε το παρελθόν έχει δείξει ότι δεν έχει κανένα πρόβλημα στο να εκτοξεύει μπούρδες και ασυναρτησίες, αρκεί να έχει ενδείξεις ότι αυτά «πιάνουν» στο «νοήμον κοινό», στο οποίο απευθύνεται.
… …
…
Προσωπικά, τείνω να πιστεύω περισσότερο ότι συμβαίνει το (2).
Σ’ αυτή την περίπτωση όμως, θα ήταν πιο έντιμο και ειλικρινές εκ μέρους του να μας το ξεκαθαρίσει από τώρα.
Όμως… είμαστε πλέον συνηθισμένοι να μη περιμένουμε πλήρη εντιμότητα και ειλικρίνεια από τους (επαγγελματίες) πολιτικούς και αυτό είναι κάτι που ισχύει εδώ και χιλιετίες…
… όπως αντιλαμβανόμαστε και από αυτά που έγραφε κάποτε και ο Αντισθένης τον 4ο αιώνα προ Χριστού!
Facebook Comments