Ο «λαός» μίλησε

Ο «λαός» μίλησε, ο «λαός» αποφάσισε, ο «λαός»,  ο «λαός», ο «λαός». Κανείς δε χρησιμοποίησε τη λέξη «πολίτες» για να αναφερθεί στο εκλογικό σώμα. Η λέξη «πολίτης» συνεπάγεται ευθύνες, υποχρεώσεις, μια κουλτούρα σκέψης σύγχρονη και φυσικά την συμμετοχή στα κοινά με πράξεις.

 

Όταν επομένως χρησιμοποιείται η λέξη «λαός» σήμερα, αυτόματα εννοείται, από μια αναχρονιστική και συντηρητική οπτική, μια αδύναμη μάζα σε ένα ταξικό σύστημα που ψάχνει έναν ηγέτη ο οποίος αυτόματα θα λύσει όλα τα προβλήματά της. Αυτή η μάζα δεν χρειάζεται να εμβαθύνει τις σκέψεις της, ούτε να παράγει προτάσεις. Τα περιμένει όλα από τον ηγέτη. Φυσικά αυτός ο ρόλος είναι εύκολος και βολεύει τη μάζα, γιατί αν αποτύχει ο ηγέτης θα είναι το θύμα που αδικήθηκε και θα κουνά το δάκτυλο ούσα εξαπατημένη ενώ αν επιτύχει ο ηγέτης η μάζα θα ωφεληθεί. Δεν υπάρχει κάποιο νόημα να προσπαθήσουμε να εξηγήσουμε τη λογική του λαού και τη στάση του καθώς αυτό που μετράει για όλους είναι το αποτέλεσμα.

 

Έτσι στις 20 Σεπτεμβρίου ο λαός ανανέωσε την εμπιστοσύνη του στην παραιτηθείσα κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ και προσωπικά στον Αλέξη Τσίπρα (κυρίως σε αυτόν), κρίνοντας ότι αυτό το σχήμα είναι το πιο ικανό για να διαχειριστεί το νέο βαρύτατο μνημόνιο που η ίδια έφερε. Η νίκη του ΣΥΡΙΖΑ είναι ξεκάθαρη και με τα ποσοστά της να παραμένουν περίπου στα ίδια επίπεδα του Ιανουαρίου αποδεικνύεται ότι η διάσπαση που προκλήθηκε από την «αριστερή πλατφόρμα» δεν τον επηρέασε.

 

Ο ρόλος όμως της κυβέρνησης σήμερα διαφέρει κατά πολύ από αυτόν του Γενάρη.  Δεν υπάρχει καμιά απολύτως δικαιολογία για λάθη, παραλήψεις και περαιτέρω χάσιμο χρόνου αφού ο Πρωθυπουργός απαλλάχτηκε από τα βαρίδια που ο ίδιος εντόπισε και που κατά τα λεγόμενά του τον κρατούσαν δέσμιο.

 

Άλλωστε γι’ αυτό προχώρησε σε τόσο πρόωρες εκλογές. Για να φτιάξει μια κοινοβουλευτική ομάδα συμπαγή που αποτελείται από πρόσωπα της αρεσκείας του, που δεν θα θέσουν εκ νέου πρόβλημα στην πλειοψηφία ώστε να μη χαθεί η αρχή της δεδηλωμένης και που δεν θα φέρει εμπόδιο στην εφαρμογή των μεταρρυθμίσεων.

 

Η κυβέρνηση σήμερα καλείται να εφαρμόσει το νέο μνημόνιο και όχι να το σκίσει ή να το αναδιαπραγματευτεί ή να κρατήσει  το 68% του νέου μνημονίου, με συνέπεια και σοβαρότητα. Οφείλει να εξαλείψει τον κίνδυνο του grexit και να διασφαλίσει με κάθε τρόπο την παραμονή της χώρας στην Ε.Ε. και στη ζώνη του ευρώ. Χρέος της, όπως προκύπτει από την κοινωνία, τους πολίτες, και τις δεσμεύσεις της (εκτός κι αν οι νέες δεσμεύσεις της έχουν το ρόλο και τη φύση του προγράμματος Θεσσαλονίκης, την ψηφοθηρία) είναι η εφαρμογή ισοδύναμων μέτρων που θα «γλυκάνουν το χάπι» όπου αυτό είναι εφικτό. Αυτή την εντολή πήρε και δεν μπορεί να την ερμηνεύσει αλλιώς.

 

Δυστυχώς όμως, και χωρίς να θέλω να κάνω των μάντη κακών, μετά τις πρώτες δηλώσεις του Πρωθυπουργού και του συνεταίρου του Καμμένου και κατόπιν  της συγκρότησης της κυβέρνησης ο κος Τσίπρας δείχνει να εξακολουθεί να μην αντιλαμβάνεται την κρισιμότητα της οικονομίας και της κατάστασης της χώρας.  Αυτό αποδεικνύεται εύκολα από τις προσωπικές του επιλογές στα πρόσωπα που στελεχώνουν το νέο σχήμα αφού φαίνεται να επαναλαμβάνει τα ίδια λάθη. Παραδείγματος χάρη τον Ιανουάριο παρέδωσε την «καρδιά» της ανάπτυξης, το υπουργείο παραγωγικής ανασυγκρότησης, στον δραχμολάγνο κι αντιευρωπαϊστή Λαφαζάνη. Σήμερα το παραδίδει στη Τζάκρη που αφενός δεν φημίζεται για τη σταθερότητα και τις ικανότητές της κι αφετέρου δεν έχει να επιδείξει απολύτως τίποτα σε επίπεδο έργων και πολιτικής παρεμβατικότητας.

 

Επιπρόσθετα από την προεκλογική περίοδο δεν ακούσαμε τίποτα από πλευράς ΣΥΡΙΖΑ για το πρόγραμμά του. Ποια είναι τα διαβόητα ισοδύναμα που ήδη έχουν θεσπίσει όπως δήλωσε χθες ο κος Δραγασάκης; Τι θα γίνει με το ασφαλιστικό; Προτίθεται να ασχοληθεί σοβαρά με τις παθογένειες του δημοσίου; Ποιες είναι αυτές οι μεταρρυθμίσεις που θα φέρει και δεν προβλέπονται από το μνημόνιο, μην ξεχνάμε πως εκτός των οικονομικών το κράτος πάσχει σε όλους σχεδόν τους τομείς. Η κυβέρνηση πρέπει να απαντήσει στα παραπάνω με σοβαρότητα και να αφήσει τις λαϊκίστικες εξυπνάδες που χρησιμοποιεί ελλείψει επιχειρημάτων. Μετά τα μακαρόνια του Φίλη και τις μαρμελάδες της Φωτίου χθες ακούσαμε για πολιτική γεμιστών. Αυτό είναι το νέο σχέδιο της νέας κυβέρνησης;

 

Άρα ο «λαός», όπως τον περιέγραψα στην αρχή, που εξέλεξε τη Φωτίου, όταν θα της λέει ότι δεν έχει ψωμί να φάει (γιατί θα το πει, πάντα το λέει αυτό ο «λαός») εκείνη θα του απαντάει ‘να φάτε γεμιστά’. Κλείνοντας θα ήθελα να αναφερθώ στο νέο σχήμα της κυβέρνησης, που μόλις  συγκροτήθηκε είχε την «παραίτηση» του Δ. Καμμένου, αλλά και τη γκρίνια στελεχών του ΣΥΡΙΖΑ και των ΑΝΕΛ όπως ο Νικολόπουλος, που δεν υπουργοποιήθηκαν. Καταρχήν ο Πρωθυπουργός μιλούσε για μικρό κι ευέλικτο σχήμα. Η σύνθεσή της κυβέρνησης δεν το επιβεβαιώνει.

 

Επίσης βλέπουμε ότι η πλειοψηφία των προσώπων του νέου σχήματος είναι  ίδια με αυτά του προηγούμενου. Τι σκεφτόταν ο Πρωθυπουργός; Συνταγή που πετυχαίνει δεν την αλλάζεις; Τον Φεβρουάριο σε άρθρο μου στο Marketnews έγραφα «… Παράλληλα με όλα αυτά αν συνυπολογίσουμε την πολύ κακή (πολιτική) ποιότητα των προσώπων που στελέχωσαν τις κυβερνητικές θέσεις μπορούμε πολύ εύκολα να χαρακτηρίσουμε την κυβέρνηση ως τη δημοκρατικά εκλεγμένη χειρότερη κυβέρνηση  από το 1900 μέχρι σήμερα. Ανταγωνίζεται τις κυβερνήσεις Καραμανλή και μπορεί να τις ξεπεράσει. …».

 

Αυτή η άποψη αν μη τη άλλο επιβεβαιώθηκε στην χειρότερη εκδοχή της καθώς η κυβέρνηση του Γενάρη ευθύνεται κατεξοχήν που χαντακώθηκε η οικονομία, εξανεμίσθηκε η όποια προοπτική για εργασία κι ανάπτυξη, τα συντηρητικά ακροδεξιά μορφώματα πήραν υπουργία, το μεταναστευτικό ανέδειξε πρωτόγνωρες τραγωδίες, η ασφάλεια και η δικαιοσύνη κοιμήθηκαν, η παιδεία πήγε πίσω το ίδιο και η υγεία και φυσικά αμφισβητήθηκε η θέση κι ο ρόλος της χώρας στην Ευρώπη.

 

Εύχομαι λοιπόν η νέα κυβέρνηση να μην κάνει τα ίδια εγκληματικά λάθη και να καταφέρει να πετύχει για τη χώρα και τους πολίτες της το καλύτερο αποτέλεσμα.