Η Ελλάδα παρουσιάζει χωρίς αμφιβολία την εποχή αυτή «επενδυτικό ενδιαφέρον». Το διαβάζουμε στον φιλοκυβερνητικό τύπο στο πλαίσιο του κλίματος υπεραισιοδοξίας που καλλιεργείται τον τελευταίο καιρό, τόσο από την κυβέρνηση, όσο και από κάποιες φωνές στην Ευρώπη, που εν όψει και των Γερμανικών εκλογών αλλά και λόγω του συνεχιζόμενου ευρωπαϊκού αδιεξόδου, διαλέγουν και προβάλουν μόνο τις θετικές ειδήσεις για όσα συμβαίνουν στην Ελλάδα.

Το γεγονός αυτό δεν είναι κατ’ ανάγκην αρνητικό. Μετά από τόσες κακές ειδήσεις δεν βλάπτει και η υπερπροβολή κάποιων καλών ειδήσεων έστω κι αν γίνεται για λόγους σκοπιμότητας. Φτάνει να μην παρασυρόμαστε και να πιστεύουμε και οι ίδιοι τις εξωπραγματικές πτυχές της κυβερνητικής προπαγάνδας. Γιατί η πραγματικότητα -όπως ανακάλυψε ο ελληνικός λαός με την καταστροφή την οποία βιώνει- είναι δυστυχώς εξόχως εκδικητική για όσους για οποιοδήποτε λόγο την αγνοούν.

Επανέρχομαι λοιπόν στο θέμα των επενδύσεων και των «επενδύσεων» που μας απασχολούν αυτό τον καιρό. Με αυστηρούς όρους κάθε οικονομική τοποθέτηση σε κινητά ή ακίνητα αποτελεί επένδυση και όποιος επιλέγει να αγοράσει σήμερα οτιδήποτε ελληνικό είναι επενδυτής. Οι επενδύσεις σε κινητές αξίες και πάγια όμως διαφέρουν καθοριστικά σε σχέση με τις οικονομικές τους επιπτώσεις από τις άμεσες παραγωγικές επενδύσεις.

Οι πρώτες όταν συμβαίνουν σε μια περίοδο όπου οι κινητές και ακίνητες αξίες στη χώρα είναι εξαιρετικά χαμηλές δεν δημιουργούν θέσεις εργασίας και μπορεί να αποδειχθούν εξαιρετικά βραχυχρόνιες. Τα λεγόμενα vulture funds εξειδικεύονται σ’ αυτές τις πρακτικές. Ρισκάρουν σε στιγμές που ο μέσος επενδυτής φοβάται και ξεφορτώνονται όταν ξεθαρρέψει.

Βέβαια όποιο χρήμα κι αν έρχεται σε μια οικονομία είναι θετικό, αλλά αν το χρήμα έρχεται βραχυχρόνια με στόχο την αποκόμιση ευκαιριακών κερδών, η οικονομική του απόδοση είναι μικρή. Το ίδιο κι αν –σε ό,τι αφορά τα ακίνητα- πρόκειται για αγορές σε πολύ χαμηλές αξίες (που οφείλονται στην ιδιότυπη κατάσταση έλλειψης ρευστότητας και υπερπροσφοράς ακινήτων στην οποία βρίσκεται η ελληνική οικονομία), όπου αγοράζονται σε σκοτωμένες τιμές ιδιωτικά ή δημόσια φιλέτα.

Γιατί τα επισημαίνω όλα αυτά; Γιατί τα vulture funds είναι (όπως λέει και το όνομά τους) αναπόφευκτοι συνδαιτυμόνες αφού έχει συντελεστεί μια οικονομική καταστροφή. Καταστροφή που στη χώρα μας έχει ήδη επέλθει. Δεν είναι όμως αυτονόητο ότι θα ακολουθηθούν από τους επενδυτές που πραγματοποιούν άμεσες επενδύσεις που έχουν επίπτωση στις εξαγωγές και την ανεργία. Αυτούς δηλαδή που είναι άμεσα συνδεδεμένοι με την οικονομική ανάπτυξη και όχι με την τεχνική προσωρινή ανάκαμψη μιας οικονομίας που χτύπησε τον πάτο του -25% του ΑΕΠ και αναπόφευκτα κάποια στιγμή κάπως θα αντιδράσει.

Για να έρθουν οι δεύτεροι απαιτούνται αυτά ακριβώς που δεν γίνονται ή καθυστερούν. Δραστική πρόσθετη μείωση του  μεγέθους του κράτους και της φορολογίας που το συντηρεί. Διαρθρωτικές αλλαγές στις αγορές και δραστική βελτίωση στις κρατικές λειτουργίες (με βασική προϋπόθεση τον περιορισμό του κομματισμού που συνεχίζει να ζει και να βασιλεύει). Σ’ αυτά ή υπάρχει πολύ μικρή βελτίωση ή είμαστε ακόμα στάσιμοι στον ευρωπαϊκό πάτο σε όλους τους σχετικούς δείκτες.

Γιατί δυστυχώς το σύστημα ηγεσίας της χώρας (κόμματα, μέσα ενημέρωσης και κρατικοδίαιτοι επιχειρηματίες, συνδικαλιστική και ακαδημαϊκή ηγεσία κ.λπ.), δεν έχει αποφασίσει να αλλάξει αποφασιστικά νοοτροπία και συμπεριφορές. Προσαρμόζεται αναγκαστικά στη πραγματικότητα αλλά δεν αλλάζει επί της ουσίας.

Facebook Comments