Σοκ σε κάθε άνθρωπο προκαλεί η ωμή διατύπωση «η αυξημένη κατανάλωση μπορεί να πυροδοτήσει τον ενάρετο κύκλο της οικονομικής ανάπτυξης». Η «αποκάλυψη» περιέχεται στο άρθρο «Επανεκκίνηση της Οικονομίας: Δεν υπάρχει “Βασιλική Οδός”…» του έγκριτου οικονομολόγου κ. Δ. Τζάνα.

Αναπόφευκτος, στη συνέχεια περί αδυναμίας πρόκλησης welth effect, και ο συνειρμός με τα περί «χρηματοπιστωτικού κτήνους» αναφερόμενα στο άρθρο  «Συνθήκες εκτάκτου ανάγκης…» του επίσης διαπρεπούς οικονομολόγου κ. Β. Βιλιάρδου.

Καρχαρίας

Αναγκαία η διευκρίνιση για τους ανύποπτους, αυτούς που ασυναίσθητα δεν έχουν προσέξει ότι στην «αυξημένη κατανάλωση» δεν γίνεται καμία διάκριση ως προς το «τι κατανάλωση ;». Ο διάχυτος ακραίος υλισμός μας έχει οδηγήσει να μετράμε στο ίδιο «τσουβάλι» τις τροφές με τα junk foods, τις ασπιρίνες με τα πανάκριβα υλικά χημειοθεραπείας, τα απλά όμορφα παιδικά παιχνίδια με τα κοστοβόρα επικίνδυνα.

Δεν μας ενοχλεί [;] να οδηγούνται στην υπερ-παχυσαρκία ή στον καρκίνο τα θύματα της επιτηδευμένης καλλιέργειας άγνοιας επί στοιχειωδών φροντίδων υγείας – προέχει η κατανάλωση, η «ενάρετη» ανάπτυξη.

Σίγουρα, όμως, κάποτε, θα μας ενοχλήσει η επίδραση παιχνιδιών που τυποποιούν και κατευθύνουν τη σκέψη των παιδιών μας, που καταστέλλουν τη δημιουργική φαντασία, που υποβαθμίζουν επικίνδυνα την κριτική τους ικανότητα, που τους υποβάλλουν υποσυνείδητα κανιβαλικές συμπεριφορές.

«Περίπλοκα πρότυπα συμπεριφοράς έχουν διαμορφωθεί, επειδή ακριβώς ενισχύθηκαν από το χρήμα» υποδεικνύει η επιστήμη της Παιδαγωγικής Ψυχολογίας, Διαμορφώνονται απάνθρωπες συμπεριφορές που σιγά-σιγά τις συνηθίζουμε και τις αποδεχόμαστε. Αντιδρούμε μόνο όταν τις υποστούμε από τα παιδιά μας.

Αδιέξοδο

Η ανάλυση του κ.Τζάνα υποδεικνύει σαφώς την ακαταλληλότητα για τη Χώρα μας των συνταγών διάχυσης του πλούτου μέσω της πολιτικής χαλαρού χρήματος – μας λείπει «η ισχυρή παραγωγική βάση και η ικανοποιητική εξωστρέφεια».

Η πρώτη ένσταση, στην αντίστοιχη πρόταση που διατυπώνει στη συνέχεια, είναι ότι όταν – σαφέστατα ! – την είχαμε η εξωτερική επίθεση ήταν βάρβαρη. Αλλά ας το αφήσουμε, για την ώρα.

Η δεύτερη ένσταση είναι ότι δεν είναι και τόσο αυταπόδεικτο ότι πρόκειται να μακροημερεύσει η εμφανιζόμενη ως επιτυχία της συνταγής σε χώρες που σαφώς πληρούν τις ως άνω προϋποθέσεις. Άρα – αν είναι έτσι – δεν θα είναι και τόσο φρόνιμο να επιδιώξουμε ακριβώς αυτό που υποδεικνύεται.

Η σύγχρονη διεθνής Οικονομία είναι παγιδευμένη στο τέχνασμα που μας «έσωσε» μετά το κραχ του ’29 : εργάτες που σκάβουν το χαντάκι μόνο και μόνο για να απασχοληθούν και άλλοι τόσοι εργάτες για να το ξαναχώσουν. Ίδιας «ευφυΐας» είναι και η συνταγή της υπερκατανάλωσης.

Η κρίση είναι μπροστά. Η κινέζικη σοφία υποδεικνύει αφοπλιστικά : «ο άπληστος άνθρωπος είναι σαν ένα φίδι που προσπαθεί να καταπιεί έναν ελέφαντα».

Η τρίτη ένσταση έχει να κάνει με τις Εθνικής σημασίας τεκμηριωμένες υποδείξεις του κ.Βιλιάρδου. Στοιχειοθετεί ότι «μόλις 1,7 δις € διατέθηκαν για τους Έλληνες» από «το ποσόν των 206,9 δις €, σε 23 δόσεις» που δάνεισαν στην Ελλάδα η Ευρωζώνη και το ΔΝΤ από το Μάρτιο του 2010. Τα υπόλοιπα επίσης συνταρακτικά περισσεύουν.

Προφανώς, υπό αυτές τις συνθήκες, μία συνήθης προσπάθεια για «παραγωγική ανασυγκρότηση της οικονομίας» μας θα ήταν κάτι σαν αίτηση ελέους. Δυστυχώς. Μακάρι να έκανα λάθος.

Στρατηγική

Πρώτον : εγρήγορση, έγκαιρος εντοπισμός του προβλήματος.

Δεύτερον : αντικειμενική θεώρηση της υφιστάμενης κατάστασης, αξιοποίηση απόψεων.

Τρίτον : διεξοδική ανάλυση του προβλήματος, μέχρι του «πρώτου αιτίου».

Τέταρτον : διαμόρφωση υλοποιήσιμου οράματος – εναλλακτικές λύσεις.

Πέμπτον : προγραμματισμός – εξωτερικές συνθήκες, στάδια, δυνάμεις.

Με αυτή τη γενική συνταγή, επί τροχάδην παρουσιαζόμενη, προκύπτουν τα εγχειρήματα που καταγράφονται στην Ιστορία. Μόνο που π.χ. ο Δούρειος Ίππος χρειάζεται και γενναίους που να «παίξουν τη ζωή τους κορώνα-γράμματα» μπαίνοντας μέσα. Ή πάλι, στρατηγήματα όπως ο ελιγμός στη Σαλαμίνα και η εξολόθρευση του Δράμαλη προϋποθέτουν θυσίες. Θυσίες του «τώρα» στο «αύριο».

Φυσικά κάποιος που έχει ψωμοτύρι τον στρατηγικό σχεδιασμό «λύνει τα άλυτα» στη στιγμή. Ο Γόρδιος Δεσμός π.χ. ήταν για τον Μεγαλέξανδρο ένα απλό «Ελύθη».

Μιλώντας για Ελλάδα, η Ιστορία διδάσκει – όσους δεν την έχουν για παπαγαλία ή εικόνισμα – ότι το δυσκολότερο πρόβλημα είναι πώς ο εκάστοτε κομπλεξικός «Ευρυβιάδης» θα σιωπήσει. «Πάταξον μεν, άκουσον δε» τον πρόλαβε ο Θεμιστοκλής. Αλλιώς …

Λεωφόρος

Βασιλική Οδός, λοιπόν, είναι ο σοφός συνδυασμός ενατένισης και δράσης, που – σε συνδυασμό με προσόντα – οδηγεί σε άνετη επικράτηση.

Κάθε υποβαθμισμένος εστιάζει την προσοχή του στην φαινομενική ευκολία της τελικής νικηφόρου ευθείας, κουτσομπολεύει εύκολα τα νταντέματα των βουτυρόπαιδων από την «Αυλή», συνδυάζει ό,τι τον βολεύει …

Κάπως έτσι η λαϊκίστικη παραφθορά ονοματίζει ως «Βασιλική Οδό» το να έχεις «μπάρμπα στην Κορώνη», την αντιλαμβάνεται ως συνώνυμο με το «ευκολάκι».

Και κάπως έτσι, κάποιος που την υπερασπίζεται, βαφτίζεται εύκολα βασιλόφρων, μια και δεν έχει κάτι άλλο να [βρούμε να] του καταμαρτυρήσουμε ..

Δημοκρατικός «διάλογος».

Ισχύς

Εθνική Στρατηγική Ανάπτυξης έχει δημοσίως προταθεί από έτους από τον υπογράφοντα. Σε σειρά πρόσφατων άρθρων στο Marketnews.gr αναλύθηκε γιατί φαίνεται κάτι τέτοιο σαν «Weekend στον Πλούτωνα», τέθηκε το ερώτημα «Τι θα γινόταν αν αλλάζαμε φορολογική αντίληψη;», παρουσιάσθηκε «Η κολοσσιαία ανατροπή» που θα προέκυπτε αβίαστα. 

Στη συνέχεια αναζητήθηκαν αξίες και ταυτόχρονα ερείσματα – «Οι δύο μεγάλοι πολιτισμοί» – στους «μόνους άλλους στον πλανήτη που είναι απολύτως λογικό και να θέλουν αλλά και να μπορούν να συμπράξουν σε αυτή την κολοσσιαία ανατροπή».

Πρόκειται όχι απλώς για επανεκκίνηση της Οικονομίας, αλλά για επανεκκίνηση της Κοινωνίας. Το ζητούμενο απεγκλωβίζεται από την Οικονομία και την κατανάλωση – αναπλαισιώνεται : κοινωνική ευδαιμονία. Πρόκειται για την Ελληνική Αναγέννηση.

Παράλληλα, σειρά ενδιάμεσων άρθρων ανέδειξε [όχι ;] τα minus sum games των ανακεφαλαιοποιήσεων των συστημικών ελληνικών τραπεζών. Προφανώς «Τα περιθώρια εφησυχασμού» εξαντλούνται.

Και τώρα μένει να αποδειχθεί έμπρακτα ο ισχυρισμός : «Το κρίσιμο στοιχείο είναι εξαιρετικά δυσδιάκριτο : η πρόταση υπερφαλαγγίζει τους διατυπωμένους τελικούς στόχους των «σκοτεινών δυνάμεων». Τους προσπερνάει από δεξιά, και με σούζες. Χαλαρά.»

«Αν δεν πας στη φωλιά της τίγρης, πώς θα πιάσεις τα μικρά της ;»

Κινέζικη σοφία, εκδόσεις Οδυσσέας

Facebook Comments