Πολύ απλά! Διάβαζα παραμύθια του Αισώπου στη κόρη μου για να κοιμηθεί, το βράδυ που στη βουλή ψηφίζονταν το ασφαλιστικό. Είναι εντυπωσιακό πως οι συμπεριφορές των ανθρώπων όπως τις περιέγραψε μέσα από τις σχέσεις των ζώων ο Αίσωπος πριν από χιλιάδες χρόνια έχουν εφαρμογή ακόμα και σήμερα. Και δυστυχώς, κυβερνώντες και ψηφοφόροι που μας έφεραν σε αυτό το χάλι εδώ και ενάμιση χρόνο, φαίνεται να αγνοούν τον Αίσωπο. Αντί για νουθεσίες προς τους αφελείς ψηφοφόρους, μάλλον το να τους δώσετε να διαβάσουν Αίσωπο θα είχε καλύτερα αποτελέσματα. Ιδού, ενδεικτικοί μύθοι μαζί με το ηθικό δίδαγμα και το πολιτικό σχόλιο:

Ο λύκος και το λιοντάρι

Ήταν σούροπο και ένας λύκος κατευθύνονταν προς τη φωλιά του. Κοιτάζοντας το έδαφος είδε ξαφνικά τη σκιά του, που έδειχνε πραγματικά τεράστια κάτω από τον απογευματινό ήλιο.

«Ποπό, τι πελώριο κορμί που έχω! Τι θεόρατο και πόσο δυνατό! Δίχως άλλο, με τέτοιο μπόι μπορώ να ανακηρυχθώ βασιλιάς όλων των ζώων!» Ο λύκος αισθάνονταν πολύ περίφανος για τον εαυτό του και το μόνο που τον ένοιαζε εκείνη τη στιγμή ήταν η γιγάντια εμφάνισή του και το όνειρό του να εξουσιάζει όλους τους άλλους.

Ξαφνικά, όμως, όρμησε πάνω του ένα πεινασμένο λιοντάρι και τον πλήγωσε θανάσιμα με τα κοφτερά του νύχια. Λίγο πριν αφήσει την τελευταία του πνοή, ο λύκος μονολόγησε θλιμμένα: «Αχ, τι έπαθα ο δόλιος! Γιατί να είμαι τόσο ματαιόδοξος; Αντί να είχα το νου μου μη μου επιτεθούν θηρία μεγαλύτερα και δυνατότερα από μένα, άφησα την περιφάνια μου να με τυφλώσει!»

Ηθικό δίδαγμα: Η αλαζονεία του λύκου ήταν η αιτία της συμφοράς που τον βρήκε. Καλό είναι να γνωρίζουμε τις δυνατότητες αλλά και τα μειονεκτήματά μας.

Πολιτικό σχόλιο: Πέρσι τέτοια εποχή ζούσαμε τη παραφροσύνη της διαπραγμάτευσης του Γιάνη. Θα τους εκβιάζαμε με έξοδο από το ευρώ, θα έβγαιναν οι Ποντέμος στην Ισπανία και μαζί θα αλώναμε όλη την Ευρώπη. Τι κι αν οι λογικοί προειδοποιούσαμε ότι όλα αυτά είναι αποκυήματα της φαντασίας και μόνο; Κατηγορούμασταν ως γερμανοτσολιάδες.

Ο αετός και η χελώνα

Μια όμορφη ζεστή μέρα μια χελώνα λιάζονταν στην αμμουδιά πλάι στο κύμα. Από πάνω της φτερούγιζαν θαλασσοπούλια και η χελώνα ζηλεύοντας τα παρακολουθούσε να σκίζουν γοργά τον αέρα, να βουτούν στο νερό και να περπατούν καμαρωτά στην αμμουδιά με τα ψιλόλιγμα πόδια τους.

«Αχ, τι άτυχη που είμαι!» άρχισε να παραπονιέται. «Πως θα ήθελα να μάθω κι έγω να πετώ! Δε βρέθηκε όμως ποτέ κανείς να με διδάξει!»

Ένας αετός που πετούσε από πάνω της, κόβωντας κύκλους στον ουρανό, άκουσε το παράπονο της και της έκανε μια πρόταση:

«Ε, χελώνα! Τι μου δίνεις για να σε ανεβάσω ψηλά στον ουρανό;»

«Ό,τι έχω και δεν έχω!» αποκρίθηκε η χελώνα με λαχτάρα.

«Εντάξει, λοιπόν» είπε ο αετός. «Κι εγώ θα σου μάθω να πετάς!»

Ο αετός πήρε τη χελώνα από τα πόδια της και τη σήκωσε ψηλά ως τα σύννεφα. Ξαφνικά όμως, καθώς πετούσε πάνω από μια οροσειρά, την άφησε απότομα να πέσει. Η φτωχή χελώνα γκρεμίστηκε πάνω στα βράχια και το καβούκι της θρυμματίστηκε.

Νιώθοντας ότι είχε έρθει το τέλος της μονολόγησε:

«Να τι έπαθα για να γκρινιάζω για τη μοίρα μου. Πώς μου πέρασε από το μυαλό η σκέψη να πετάξω, αφού εγώ είμαι φτιαγμένη να ζω στη γη και όχι στους αιθέρες;»

Ηθικό δίδαγμα: Δεν είναι καλό να επιθυμούμε πράγματα που οι δυνατότητές μας δε μας επιτρέπουν να αποκτήσουμε, γιατί αργά ή γρήγορα θα έρθει η στιγμή που θα απογοητευτούμε.

Πολιτικό σχόλιο: Η μεγαλύτερη πολιτική μπούρδα των τελευταίων δεκαετιών, «το πρόγραμμα της Θεσσαλονίκης» είχε καταλυτική επίδραση στους Έλληνες. Τους ανέβασε ψηλά στον ουρανό σε σημείο που χόρευαν στο Σύνταγμα. Κατάργηση του ΕΝΦΙΑ, «σεισάχθεια» ή για την ακρίβεια διαγραφή δανείων και ασφαλιστικών εισφορών, 13η σύνταξη, αυξήσεις μισθών και μειώσεις φόρων. Σήμερα ζούμε στη πράξη τη πτώση της χελώνας, όταν καταλαβαίνει το λάθος της.

Το λιοντάρι και ο γάιδαρος και η αλεπού

Μια όμορφη μέρα ένα λιοντάρι, ένας γάιδαρος και μια αλεπού αποφάσισαν να βγουν μαζί για κυνήγι.

Το κυνήγι τους πήγε καλά και γύρισαν πίσω με μπόλικο κρέας.

Το λιοντάρι είπε τότε στο γάϊδαρο να μοιράσει το κρέας που είχαν φέρει και ο γάιδαρος το μοίρασε σε τρία ίσα μέρη και άφησε το λιοντάρι να διαλέξει πρώτο το μερτικό του.

Το λιοντάρι, μόλις είδε ότι το μερτικό του ήταν ίδιο με των άλλων δύο, όρμησε πάνω στο γάιδαρο και τον έφαγε.

Στράφηκε έπειτα στην αλεπούκαι της είπε να μοιράσει στα δύο το κυνήγι.

Η αλεπού στοίβαξε σε ένα σωρό το μεγαλύτερο μέρος και σ’ έναν άλλο άφησε μόνο λιγοστά υπολείμματα. Φώναξε κατόπιν το λιοντάρι και του είπε να διαλέξει το μερτικό του.

Ικανοποιημένο το λιοντάρι με τη νέα μοιρασιά διάλεξε φυσικά το μεγαλύτερο κομμάτι και απευθύνθηκε μετά στην αλεπού:

«Μπράβο αγαπητή μου. Αλήθεια, ποιος σου έμαθε να μοιράζεις τόσο δίκαια;»

Και η αλεπού αποκρίθηκε μέσα από τα δόντια της:

«Μα ποιός άλλος; Το πάθημα του γαϊδάρου!»

Και παίρνοντας το λιγοστό κυνήγι που είχε απομείνει, απομακρύνθηκε με την ουρά στα σκέλια.

Ηθικό δίδαγμα: Η αλεπού σώθηκε επειδή απέφυγε το λάθος που είχε κάνει ο γάιδαρος και το οποίο του κόστισε τη ζωή του. Οι συμφορές των άλλων πρέπει να μας παραδειγματίζουν.

Πολιτικό σχόλιο : Η Ελλάδα δεν είναι η μόνη ή η πρώτη χώρα που την έπληξε μια κρίση. Το προφανές παράδειγμα προς αποφυγή της Αργεντινής αντικαταστάθηκε με περήφανες μπουρδολογίες για τους Αργεντίνους που έδιωξαν το ΔΝΤ. Το δε ζωντανό και κοντινό παράδειγμα της Κύπρου εντέχνως έλειπε από την ειδησεογραφία. Αντιθέτως η περίπτωση της Ισλανδίας ή άλλες γραφικότητες περί Ισημερινού θεωρούνταν ότι αντιπροσώπευαν την «ψαγμένη» αριστερά και έκαναν τους αναγνώστες να νιώθουν ικανοποιημένοι για αυτά τα τόσο φοβερά που διάβαζαν.

 

Σημείωση: Οι μύθοι είναι παρμένοι από το βιβλίο «Μύθοι του Αισώπου», Εκδόσεις Σαββάλας, 2007

Facebook Comments