Αλληλεγγύη και Άλλα λόγια ν’αγαπιόμαστε

Θέλησα, που λέτε, κι εγώ, να πάρω μέρος σ’ένα από εκείνα τα φεστιβάλ που προάγουν την αγάπη, τον ανθρωπισμό, τον αλληλοσεβασμό και το πλέξιμο ως μέτρα καταπολέμησης της κρίσης. 

Πείτε από επαγγελματική διαστροφή, πείτε από απωθημένο που δεν έφτασα να γίνω παιδί των λουλουδιών το ’60 στα Μάταλα, ένα πρωί μου κατέβηκε η τρελή ιδέα ότι θα μπορούσα να μιλήσω για το πώς ο ρατσισμός είναι κοινωνικό κατασκεύασμα που πρωτοεντοπίζεται  στη γλώσσα.  ‘Αλλωστε, το κάλεσμα συμμετοχής στο φεστιβάλ ήταν ανοιχτό –  το ίδιο και τα χέρια που θα αγκάλιαζαν τη διαφορετικότητα στην καταγωγή και το χρώμα του δέρματος (δεν ήμουν σίγουρη για τη διαφορετικότητα στις απόψεις, αλλά είπα να δοκιμάσω έτσι ή αλλιώς). 

Η αλήθεια είναι ότι τα παθαίνω που και που κάτι τέτοια: εκεί, ας πούμε, που διαβάζω για μέτρα και νομοσχέδια, τσουπ, ξαναζωντανεύουν οι φιγούρες των καθηγητών που μάς μιλούσαν για τα υποσυνείδητα στερεοτυπικά σχόλια που χρησιμοποιούμε στην επικοινωνία με τα παιδιά.   Ολόκληρες γενιές έχουν μεγαλώσει με το όραμα του εύκολου πλουτισμού, τον πολιτισμό του βύσματος και την αντιπάθεια στην κατσίκα του γείτονα, αλλά μόνο φέτος θα φορεθεί η αιδώς σε όλες τις κομματικές αποχρώσεις του εκλογικού χάρτη.

Με ελπίδα στην καρδιά και όρεξη για εθελοντική δουλειά, συνεργασία, αλληλοϋποστήριξη και όλες τις υπόλοιπες λέξεις που χρησιμοποιούνται κατά κόρον στις μέρες μας με το σκεπτικό του άμα-το-λέμε-πολλές-φορές-μπορεί-και-να-συμβεί, συμπλήρωσα την αίτηση συμμετοχής με όλα μου τα στοιχεία, καθώς και την περιγραφή του τι θα μπορούσα να προσφέρω στον αγώνα για το κοινό καλό.
Εν συνεχεία, πάτησα το κουμπάκι που έλεγε «Αποστολή» και κάθισα να περιμένω.

Και να: ξαφνικά έλαμψε το σήμα του ηλεκτρονικού μηνύματος!  Είχα μια απάντηση και πόσο οργανωμένοι ήταν στη διαχείριση πληροφοριών! σκέφτηκα με το νεανικό ενθουσιασμό που με κατατρέχει. 

Η αίτησή μου δεν ήταν ολοκληρωμένη.  Ήθελαν κι άλλες πληροφορίες για μένα, ας πούμε τι είχα κάνει μέχρι εκείνη τη στιγμή στη ζωή μου, τα χόμπι μου, την ομάδα αίματος, το αγαπημένο μου φαγητό και το χρώμα αυτοκινήτου που κυκλοφορώ (αχά, ευκαιρία να εκθέσω τις οικολογικές μου ανησυχίες και τα οφέλη από τη χρήση του ποδήλατου), ποια είναι η αγαπημένη μου τηλεοπτική εκπομπή, αν κάνω καλή ή ανάποδη σταυροβελονιά και άλλα άσχετα με τη χιποκατάσταση που θα επικρατούσε στην πραγματικότητα στο φεστιβάλ, αλλά εντάξει, ήμουν νέα στο χώρο, έπαιζα στο δικό τους γήπεδο και όταν είσαι στη Ρώμη, φέρσου όπως οι Ρωμαίοι, λένε.

Μόνο για τις ιδεολογικές μου προτιμήσεις ξέχασαν να ρωτήσουν.  Τώρα που το σκέφτομαι, θα μπορούσα να είχα γλυτώσει πολύτιμο χρόνο στην αναμονή για την αρνητική απάντηση.

Αλλά, εδώ που τα ‘λεμε, πέντε-δέκα νοματαίοι στο χωριό, γνωριζόμαστε μεταξύ μας στο βαθμό που να μη χρειάζονται όλες οι παραπάνω προσυνεδριακές αβρότητες.  Ένα απλό τσεκάρισμα αρκεί για το πόρισμα ότι η διαφορετικότητά μου δεν είναι από εκείνες τις διαφορετικότητες που θα μπορούσαν να αξιοποιηθούν στο φεστιβάλ. 

Δεν ξανάκουσα από αυτούς ποτέ.

Εγώ, πάντως, στη γιορτή πήγα.  Αυτοί οι τύποι της αυτοοργάνωσης και αυτοδιαχείρισης παίζουν καλούτσικη μουσική – θα  κάνουμε ένα ροκ ναυάγιο, όλο τρέλα. 

Οι συναυλίες είναι μια πρώτης τάξεως επινόηση για να τα’χεις καλά με τη συνείδησή σου.   Τραγούδησες, χόρεψες, χτυπήθηκες, το χρέος σου το έκανες.  Τι άλλο πια να κάνει κανείς;

Και το ανταλλακτικό εμπόριο, ωραίο.  Δεν έχω καταλάβει πώς ακριβώς θα ωφελήσει στην ανάκαμψη της τοπικής αγοράς, αλλά ας μην ξεχνάμε ότι είμαι και ξανθιά.  Η ερώτησή μου για το τι μπορώ να δώσω ως αντάλλαγμα για 10 θεραπείες στο γραμμικό επιταχυντή, δεν απαντήθηκε.  Ως εκ τούτου, τους είπα ότι μέχρι να βρεθεί απάντηση, θα προτιμήσω να παραμείνω στο ευρώ.

Όσο για τις φοβίες, τους ρατσισμούς, τις στερεοτυπικές συμπεριφορές και τα άλλα σοβαρά προβλήματα που απασχολούν την κοινωνία μας, κι αυτά ως τραγούδια αντιμετωπίζονται: των σειρήνων, που φέρνουν κόσμο πιο κοντά στο επιθυμητό (γι’αυτούς) εκλογικό ποσοστό.  Μέχρι εκεί.  Η πραγματική διαχείρισή τους δεν συμφέρει, τουναντίον η συντήρησή τους αποφέρει.

Ότι και να πούμε, το copyright για την Αλληλεγγύη το καπάρωσε άλλος…