Διάβασα κάτι που στην λογική ενός ελεύθερου ανθρώπου είναι αδιανόητο: ότι στην Ελλάδα, με την διαδικασία του περιουσιολογίου, θα πρέπει οι πολίτες να δηλώσουν την αγοραία αξία για ακίνητα που απέκτησαν με δανεισμό κυρίως, πριν από το 2010. Το μεγαλύτερο μέρος από αυτά μεταβιβάστηκε στην αντικειμενική φορολογική τους αξία, με γιγαντιαίο προς το κράτος φόρο ύψους 11% και το δάνειο από τις τράπεζες έσπασε στο κομμάτι που αντιπροσώπευε αυτή την αξία συν ένα κομμάτι που αφορούσε τεχνικά «επισκευές» και αντιπροσώπευε τη διαφορά μεταξύ αντικειμενικής αξίας και αγοραίας. Αν για παράδειγμα κάποιος αγόραζε ένα διαμέρισμα για 100.000€, του οποίου η αντικειμενική ήταν 75.000€ θα έπρεπε να δηλώσει αγορά στην αξία αυτή, να καταβάλει φόρο περί τα 10.000€ μαζί με τα συμβολαιογραφικά και για τη διαφορά των 25.000€ να λάβει ένα ακριβό δάνειο για κατασκευές, με σαφώς υψηλότερο επιτόκιο. Ετσι στην πράξη κατάφερνε να αποκτήσει το ακίνητο, να λάβει το 100% της αξίας του σε δύο δάνεια και να κάνει και έξοδα για φόρους, μεταβίβαση και υπηρεσίες ίσο με το 10% της αγοραίας αξίας – νούμερο που είναι εξωφρενικά υψηλό σε σχέση με τον υπόλοιπο κόσμο, και που πλέον έχει κατέβει στο 3-4%. Στη σημερινή εποχή, αν κάποιος αγόραζε το ακίνητο στην ίδια αγοραία αξία, το κράτος θα εισέπραττε το 40% των όσων εισέπραξε στην παλιά εποχή και επί της αντικειμενικής.

Το  όλο αυτό σύστημα αγοραπωλησιών λειτουργούσε σε μιά πλήρη συμπαιγνία κράτους (δηλαδή της εφορίας και της πολεοδομίας), μηχανικών, συμβολαιογράφων αλλά και τραπεζών. Ηταν μιά καταστρατήγηση του νόμου, που όμως συναντάται σε πολλά μέρη στην Ευρώπη. Σε αυτό τον μηχανισμό λειτουργίας, έγιναν δισεκατομμύρια ευρώ σε συναλλαγές, το κράτος κέρδισε πολλά σε φόρους και όλα λειτούργησαν ομαλά επειδή η κατάσταση ήταν win-win για όλους. Και το κράτος κέρδιζε πολλά αλλά και όλη η αλυσίδα των συμμετεχόντων.

Σήμερα τα δεδομένα άλλαξαν. Οι κατασκευαστές στο μεγαλύτερο κομμάτι τους έχουν πτωχεύσει ή τεθεί σε αδράνεια ενώ οι πολίτες χρωστούν πολύ περισσότερα απόσο αξίζουν τα ακίνητα αυτά με τις σημερινές τους αξίες. Το κράτος σε μιά τέτοια στιγμή έρχεται να ελέγξει τους αγοραστές για την «παρανομία» του να αγοράσουν σε αλλη τιμή και να δηλώσουν άλλη και φυσικά τους επιχειρηματίες-κατασκευαστές για τα «μαύρα» χρήματα που έλαβαν για την διαφορά. Δεν είναι εύκολη η διαδικασία αυτή, αλλά είναι σίγουρο ότι θα αναστατώσει την αγορά σε μεγάλο βαθμό. Το κράτος που κέρδισε τεράστια ποσά από την εποχή εκείνη και τον στρεβλό τρόπο των συναλλαγών τώρα θα διεκδικήσει πιθανόν φόρους από τα μη δηλωθέντα ποσά και ίσως να κατηγορήσει χιλιάδες ανθρώπους και εταιρείες για ξέπλυμα χρήματος, που είναι μιά σοβαρότατη κατηγορία.

Διάβασα πολλά σχόλια για το κράτος «μαφία» που λειτουργεί στην καλή εποχή με έναν τρόπο, συμμετέχοντας στο πάρτυ αλλά σήμερα παριστάνει τον τιμωρό εταιρειών και επιχειρηματιών που έχουν λαβωθεί σοβαρά από τα δεδομένα της κρίσης. Αυτοί οι επιχειρηματίες όμως, είναι αυτοί που στα χρόνια της ανθηρής οικονομίας, τράβηξαν τον χορό της οικιστικής ανάπτυξης, λαμβάνοντας τα ρίσκα τους και δημιουργώντας τα ακίνητα τα οποία μετά βγήκαν στην αγορά. Η χώρα μας έχει σοβαρή ανάγκη να εκμεταλλευτεί θετικά όλους αυτούς τους ανθρώπους και τη δημιουργική τους δυνατότητα. Αυτοί ξέρουν κανόνες, διαδικασίες και πράγματα στον τομέα αυτόν της Ελλάδας και είναι οι κατάλληλοι για ένα νέο ξεκίνημα αυτής της οικονομίας των κατασκευαστών όπως λέμε στην Ελλάδα, αλλά πιό σωστά των developers όπως είναι γνωστός ο κλάδος σε όλον τον κόσμο.

Ας βγούμε μπροστά, επιθετικά, μέσω της δημιουργίας

Το κράτος πρέπει να βάλει μιά τελεία στην διάθεση εκδίκησης και στιψίματος των επιχειρούντων διότι με την ικανότητά τους, θα οδηγηθούν σε άλλες αγορές και θα δημιουργήσουν επίσης. Εγώ που ζώ στην Σόφια, βλέπω ότι συνέχεια έρχονται τέτοιοι developers προσπαθώντας να αξιοποιήσουν τις δυνατότητες της αγοράς, που τις προσφέρει απλόχερα. Αν κάποιος επιχειρηματίας φύγει και αναλάβει ρίσκα αλλού, θα κάνει πιθανόν πολλά χρόνια για να επιστρέψει στην Ελλάδα και να ασχοληθεί εκ νέου. Και αυτό θα είναι μιά σημαντική απώλεια για την ελληνική οικονομία, την οποία δυστυχώς οι επιθετικοί σήμερα πολιτικοί του ΣΥΡΙΖΑ δεν το κατανοούν καθόσον βλέπουν το κράτος ως τιμωρό του επιχειρούντα και όχι ως συνεργό και συμμέτοχο της επιτυχίας του.

Ομως η αλήθεια είναι ότι το κράτος θα κερδίσει πολλά περισσότερα αν κρατήσει άξιους ανθρώπους στην Ελλάδα, τους οδηγήσει να πάρουν ρίσκα και πάλι και τους βοηθήσει να δημιουργήσουν και πάλι αποτελέσματα και κέρδη. Θα αναρωτηθεί κανείς: μπορεί σήμερα καποιος developer να πάρει ρίσκα σε αυτή την αγορά και να κερδίσει; Φυσικά και όχι, αν το κράτος τον αφήσει έτσι, μόνον του, να κολυμπήσει στα βαθιά της ελληνικής αγοράς του 2016. Μάλλον θα πρέπει το κράτος να αλλάξει τακτική και να πάρει από το χέρι τις άξιες επιχειρηματικές δυνάμεις των developers και να τους βγάλει πάλι στην επιφάνεια της δημιουργίας.

Φαίνεται σαν όνειρο στην Ελλάδα του σήμερα. Πώς θα μπορούσε να γίνει;

Οι developers στην κορυφή της μάχης της ανάκαμψης

Η αγορά του real estate σε πόλεις και σε resorts έχει παγώσει σήμερα αλλά με τη βοήθεια του κράτους, στο δεύτερο κομμάτι θα μπορούσε να ξεπαγώσει, όπως έγινε με την Κύπρο και συμβαίνει και πάλι σε άλλες χώρες. Αν η χώρα ανακινήσει την βοήθεια με τις βίζες Σέγκεν και οργανώσει διάφορα δυναμικά εργαλεία, για Κινέζους εκατομμυριούχους (όπως π.χ. αγορά real estate σε μορφή επενδυτικής πλατφόρμας με παροχή βίζας σε οικογένεια και παράλληλη αξιοποίηση των ακινήτων για παροχή εισοδημάτων από διαχείριση) αλλά και πλουσίους άλλων τρίτων χωρών, συνδυασμένα ωστόσο με επιχειρούντες developers που θα έχουν τη δυνατότητα να ενεργήσουν στα πλαίσια ενός οργανωμένου πλάνου το οποίο θα είναι αποτέλεσμα συνεργασίας κράτους – developers και οικονομικών συμβούλων που θα έχουν σχεδιάσει πολύ προσεκτικά το οικονομικό πλάνο, ώστε να προσελκύσουν τους υπάρχοντες ανενεργούς developers, να τους κάνουν να επενδύσουν και να εξασφαλίσουν τη μαζική προσέλευση αγοραστών ή κεφαλαίων που θα είναι τμήμα μιάς καλά σχεδιασμένης πλατφόρμας.

Αν οι «παρκαρισμένοι» και λαβωμένοι έλληνες developers ανασηκωθούν οργανωμένα και πάλι, μέσα σε ένα πλαίσιο κανόνων και σε ένα όραμα ανάπτυξης για την Ελλάδα στον τομέα που εμφανώς υπερτερεί, η Ελλάδα ως χώρα θα κερδίσει νέα κεφάλαια που θα έρθουν από τρίτες χώρες, ανθρώπους που θα ξοδεύουν χρήματα στην πατρίδα μας, αλλά επίσης θα αναγκάσει τον κλάδο των developers-επενδυτών κατασκευαστών να παράξουν έργο με ρίσκο, και σημαντικά κέρδη για τα κρατικά ταμεία.

Ετσι λοιπόν, αντί το κράτος να σκέφτεται πώς θα δώσει ένα νέο χτύπημα στους γονατισμένους από την κρίση επιχειρηματίες των κατασκευών, ας κάνει ένα win-win πλάνο πνοής από το οποίο θα έχει να λαμβάνει συνεχή κέρδη, που θα είναι αυξανόμενα και για μεγάλο διάστημα, με πράξεις που θα αναμορφώσουν την Ελλάδα και τον κλάδο του real estate στα resorts. H στιγμή είναι ιδανική, τώρα που η αγορά της Τουρκίας έχει παγώσει για πολιτικούς λόγους (και θα μείνει έτσι για μεγάλο διάστημα), και η υπόλοιπη νότια και ανατολική Μεσόγειος είναι εκτός ανταγωνισμού.

Καιρός να σκεφτούμε το σήμερα και το αύριο και να γίνει το κράτος αρωγός επιχειρηματικής ελπίδας και όχι κηνυγός μαγισσών. Αυτή είναι η μόνη διέξοδος και για το κράτος αλλά και για την σωτηρία και πρόοδο μιάς ολόκληρης επιχειρηματικής τάξης.

Facebook Comments