Το μόνο στο οποίο μπορεί να ελπίζει για να αφήσει ως παρακαταθήκη είναι η ενεργοποίηση των μηχανισμών ρύθμισης του χρέους, κάτι που είναι γνωστό και συμφωνημένο από το Νοέμβριο του 2012. Τότε, το συμβούλιο των υπουργών Οικονομικών της Ευρωζώνης είχε συμφωνήσει ότι εφόσον η Ελλάδα ολοκληρώσει όλα τα απαιτούμενα  μέτρα δημοσιονομικού και διαρθρωτικού χαρακτήρα που απαιτούνται, τότε και μόνο τότε θα αρχίσει η συζήτηση για τη ρύθμιση του ελληνικού χρέους.

Η αλήθεια είναι ότι σήμερα το ελληνικό χρέος εξυπηρετείται και απλά πρέπει να διευθετηθεί η ομαλή αποπληρωμή του από το 2023 και μετά με επιμήκυνση των ωριμάνσεων για πολλές δεκαετίες και ένα χαμηλό επιτόκιο. Δεν είναι τυχαίο ότι ο Βόλφγκανγκ Σόιμπλε εμφανίζεται πλέον θετικός στην έναρξη των συζητήσεων για τη διευθέτηση του ελληνικού χρέους, από τη στιγμή που η Αθήνα θα αποδείξει στην πράξη ότι εννοεί το… οριστικό τέλος της αξιολόγησης με την προώθηση και των τελευταίων εκκρεμών μέτρων.

Οι εταίροι-δανειστές καλούνται να αποδείξουν στην πράξη ότι η πλήρης νομοθέτηση όλων των μέτρων του Μνημονίου ολοκληρώνει πλέον και επίσημα τη διαδρομή του οδικού χάρτη που ξεκίνησε στα μέσα του 2010. Από κει και πέρα είναι δουλειά δική τους να διευθετήσουν το χρέος. Και εδώ που τα λέμε, αν δεν ασχοληθούμε εμείς με τη διευθέτησή του, τόσο το καλύτερο, γιατί στο τέλος θα τα κάνουμε… μαντάρα. Οι εταίροι-δανειστές έχουν κάθε συμφέρον να ρυθμίσουν επ΄ ωφελεία τους και επ΄ ωφελεία μας το χρέος για να δοθεί ισχυρό μήνυμα στις αγορές σε σχέση με τον αδύναμο κρίκο που λέγεται Ελλάδα… 

Εκτός των ανωτέρω, πρέπει να αντιληφθούν στην κυβέρνηση ότι η προσγείωση στην πραγματικότητα και ο τερματισμός της περιόδου της… αθώας αυταπάτης αποτελούν μονόδρομο. Πρέπει να φέρουν ένα σύγχρονο και ευέλικτο εργασιακό πλαίσιο, όχι για τους δανειστές, αλλά για να διευκολύνουν τις επενδύσεις. Πρέπει να προχωρήσουν σε μαζικές ιδιωτικοποιήσεις, όχι για τους δανειστές, αλλά για να προσελκύσουμε ξένα κεφάλαια και να ανοίξουν δουλειές. Πρέπει να απελευθερωθούν αγορές αγαθών και υπηρεσιών όχι για τους δανειστές, αλλά για να ενισχυθεί η οικονομική δραστηριότητα και να υπάρξει υγιής ανταγωνισμός με τελικό ωφελημένο τον απλό πολίτη είτε ως καταναλωτή, είτε ως εργαζόμενο. Πρέπει να απαλλαγούμε απ΄ οτιδήποτε λειτουργεί ως βαρίδι στην οικονομία, όχι για τους δανειστές, αλλά για να μπορέσουμε και πάλι να ορίσουμε εμείς το μέλλον μας σε στέρεες βάσεις και χωρίς κίνδυνο πρόκλησης νέων οικονομικών… τραγωδιών.

Αναμφίβολα, τα πρόσωπα του νέου κυβερνητικού σχήματος στις θέσεις-κλειδιά μπορούν σε πρώτη φάση να βάλουν τις υπογραφές τους ώστε να ολοκληρωθεί και η τελευταία πράξη του… δράματος της αξιολόγησης. Από κει και πέρα όμως, αμφιβάλλουμε πολύ εάν πραγματικά πιστεύουν τα μέλη της σημερινής κυβέρνησης στην αναγκαιότητα λήψης αποφάσεων με ταχύτητα… φωτός στο μέτωπο των επενδύσεων. Μπορεί να έφυγαν ή να άλλαξαν χαρτοφυλάκιο πρόσωπα που έβρισκαν διάφορες απίθανες δικαιολογίες για να σαμποτάρουν κρίσιμες ιδιωτικοποιήσεις (Δρίτσας, Σκουρλέτης, Μπαλτάς), ωστόσο θα είναι πάρα πολύ δύσκολο για πολλούς από το σημερινό σχήμα να αποδεχθούν μια γενναία μετάλλαξη του ιδεολογικού τους DNA. Και επειδή οι αγορές θέλουν να έχουν πάρε-δώσε με αυτούς που ξέρουν τη δουλειά, μάλλον, η σημερινή κυβέρνηση θα βρεθεί εκ νέου σε δύσκολη θέση. Αν πραγματικά όμως καταφέρει το ακατόρθωτο, τότε τι να πούμε… Μπράβο και πάλι μπράβο.

Το σημερινό πρώην αντιμνημονιακό μπλοκ των ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ φαίνεται ότι έχει εξαντλήσει τα όρια του. Μάλιστα, το 2017 τα πράγματα θα είναι ακόμη χειρότερα καθώς το υπάρχον σχήμα καλείται να διαχειριστεί και τις επιπτώσεις από τους 20 και πλέον μήνες… περήφανης διαπραγμάτευσης, παλινωδιών, αστειοτήτων, γελοιοτήτων κ.ο.κ. Μέσα σε ένα χρόνο, το 2015, χάθηκαν 27 δισ. ευρώ από την αξία των κρατικών ελληνικών τραπεζών, «έκαναν φτερά» πάνω από 40 δισ. ευρώ καταθέσεων, ελήφθησαν επιπλέον μέτρα ύψους 8 δισ. ευρώ έως το 2018 τα οποία ήταν αχρείαστα, ενώ ακυρώθηκε η αναπτυξιακή δυναμική της οικονομίας για τη διετία 2015-2016 στερώντας από αυτήν συνολικό ΑΕΠ ύψους 14 δισ. ευρώ. Πάνω-κάτω μιλάμε για 90 δισ. ευρώ που αν και μπορεί να παραγράφονται ποινικά (;), δεν μπορούν να παραγραφούν ηθικά και ιστορικά. Και ας μην μπερδεύουμε την κατάσταση με αναφορές του τύπου «φταίνε οι προηγούμενοι». Οι… προηγούμενοι, τουλάχιστον έως το 2009 είχαν δημιουργήσει ένα κρατικοδίαιτο σύστημα αριστερού τύπου, στο οποίο ο κ. Τσίπρας πίστευε ή τουλάχιστον διακήρυττε έως τις εκλογές του Ιανουαρίου 2015  ότι μπορούμε να συντηρήσουμε. Επιπλέον, την ίδια στιγμή ψέγει τους… προηγούμενους για την απώλεια ΑΕΠ ύψους 60 δισ. ευρώ το οποίο είχε διογκωθεί από τη «φούσκα» των δανεικών τόσο του Κράτους όσο και των ιδιωτών, ενώ τώρα πανηγυρίζει για το πρωτογενές πλεόνασμα, το οποίο προέκυψε από τα μέτρα που έλαβαν οι… προηγούμενοι! Όλα αυτά όμως είναι ιστορία…

Για να λέμε τα πράγματα με το όνομά τους. Αυτή τη στιγμή η χώρα χρειάζεται μια πολιτική δύναμη που θα δώσει ισχυρή ώθηση στο μέτωπο των επενδύσεων παρεμβαίνοντας στα μέτωπα των ιδιωτικοποιήσεων, της φορολογίας και της άρσης των γραφειοκρατικών εμποδίων. Εφόσον μέσα στο 2017 προκύψει κάτι τέτοιο μέσα από εκλογές, τότε δεν θα χρειαστούν παρά μόνο ελάχιστοι μήνες για να φανεί η διαφορά και να δημιουργηθούν οι βάσεις για να μπορέσει η χώρα να ξανασταθεί στα πόδια της. Όλοι γνωρίζουμε τι δεν μπορούμε να περιμένουμε και όλοι γνωρίζουμε τι μπορεί να γίνει εάν αλλάξουν τα πράγματα. Η συνέχεια επί σκηνής…

Facebook Comments