Εκλογές;

Τόσο οι παροχές, όσο και οι αποτυχίες έξω, ανοίγουν διάπλατα το δρόμο των εκλογών. Ένα διαρκές σκηνικό ρήξης με τους εταίρους, είναι αυτό ακριβώς στο οποίο μας έχει συνηθίσει ο Πρωθυπουργός, δείχνοντας πως τάχα αγωνίζεται για να περάσει τις δικές του φιλολαϊκές μεταρρυθμίσεις, τη στιγμή που απαιτούνται μέτρα προσαρμογής και προσπάθεια για να κλείσει η δεύτερη (ακόμα) αξιολόγηση.

Πλήθος αντιδράσεων από ESM, Κομισιόν, Σόιμπλε, ΔΝΤ, φτιάχνουν ακόμα πιο ωραία το σκηνικό ρήξης και απόδρασης του σημερινού πρωθυπουργού και της κυβέρνησής του. Ως γνήσιος υποστηρικτής του Μαρξ, ο Αλέξης Τσίπρας, θέλει να “πέσει ηρωικά” μπροστά στον ασφυκτικό κλοιό των απαιτητικών ξένων, όπως ο ίδιος παρουσιάζει. Και έτσι στο μυαλό του, αυτή θα ήταν η κατάλληλη στιγμή ώστε να αιφνιδιάσει με εκλογές και να κερδίσει όσο περισσότερο ποσοστό δύναται.

Καλό είναι όλοι να γνωρίζουμε πως μετά το “Χριστουγεννιάτικο δώρο” του Πρωθυπουργού στους συνταξιούχους, πράγματι το ποσοστό του θα ανέβει. Ή τουλάχιστον για να είμαστε πιο ακριβείς, θα πάψει να πέφτει. Χρόνια τώρα ο Έλληνας ψηφοφόρος έχει αποδείξει πως το μοναδικό κριτήριο στην ψήφο του, είναι οι παροχές του κράτους προς εκείνον. Θα πει κάποιος ότι αν είναι όντως έτσι, τότε γιατί δεν κέρδισε ο Αντώνης Σαμαράς μετά το κοινωνικό μέρισμα του 2014; Είναι όμως κάτι που το έχουμε εξηγήσει πολλάκις. Αυτά που υπέσχετο ο Αλέξης Τσίπρας, δεν μπορούσε να τα αντικαταστήσει ένα απλό κοινωνικό μέρισμα. Σήμερα, υπάρχει μια αντιπολίτευση που ναι μεν σωστά δεν υπόσχεται πράγματα γιατί έχει σαφή γνώση της πραγματικότητας, όμως αυτό οδηγεί το μέσο ψηφοφόρο στο άμεσο συμπέρασμα, εκτός του γνωστού “΄ολοι είναι ίδιοι”, στο “κι ο άλλος να έρθει, τα ίδια και χειρότερα θα κάνει”.  Όταν λοιπόν μέσα στις γιορτές, ο πετσοκομμένος χαμηλοσυνταξιούχος καταφέρει να εξασφαλίσει από κρατική παροχή ένα βοήθημα για τις γιορτές, με το οποίο θα καταφέρει όντως να κάνει Χριστούγεννα με την οικογένειά του, η πρώτη του σκέψη θα είναι: “Ναι μεν μου έκοψε ο Τσίπρας, αλλά φαίνεται καθαρά πως όταν έκοβε δεν είχε άλλη επιλογή. Και μόλις μπόρεσε, μου έδωσε να κάνω γιορτές. Αυτό λοιπόν θα συνεχίσει να κάνει”. Μοιραίο λοιπόν ότι αυτός ο άνθρωπος, δεν έχει κανέναν λόγο να μη στηρίξει τον Πρωθυπουργό του.

Στον αντίποδα, υπάρχει μια αντιπολίτευση που προσπαθεί να εξηγήσει στον κόσμο την έννοια του ελλείμματος, την έννοια του ΑΕΠ, την έννοια του δημοσιονομικού κενού, το πλεόνασμα, τα SNPs, την υψηλού επιπέδου εξωτερική πολιτική κλπ. Και χάνεται μέσα στις λέξεις, μια αντιπολίτευση που θα μπορούσε να αξιοποιηθεί πολύ πιο έντονα, πολύ πιο ουσιαστικά, πολύ πιο καθοριστικά και ανασταλτικά απέναντι στη σημερινή κυβέρνηση. Τη μακροημέρευση σε αυτήν την κυβέρνηση, τη δίνει η ανυπαρξία σοβαρής και εχθρικής αντιπολίτευσης. Μιας αντιπολίτευσης που πραγματικά θα ήθελε να ανατρέψει το σημερινό καθεστώς. Όπως επίσης, αυτή η σημερινή αντιπολίτευση, θα δώσει ξανά τη νίκη στον ΣΥΡΙΖΑ σε ενδεχόμενες εκλογές.

Τους λαούς δεν τους ξεσηκώνεις με φιλοσοφίες και οικονομικούς όρους. Τους ξεσηκώνεις όταν μιλάς στην καρδιά τους. Όταν παίρνεις τη μορφή που θέλουν οι ίδιοι να πάρεις. Όταν βλέπουν εσένα να κάνεις, αυτό που οι ίδιοι θα έκαναν αν ήταν στη θέση σου.