Κάθε Κυριακή μου λέει να πάω εκεί,

εκεί, εκεί

που χτίζουνε φωλιά

αλλόκοτα πουλιά

στου ήλιου τα σκαλιά

 

Ουρανέ, όχι δε θα πω το ναι

ουρανέ, φίλε μακρινέ

πώς να δεχτώ άλλης αγκαλιάς τη στοργή

πώς να δεχτώ, μάνα μου είναι η γη

πώς ν’ αρνηθώ της ζωής το φως το ξανθό

αχ ουρανέ πόνε μακρινέ

Με μάτια υγρά, χέρια εκφραστικά και το κορμί του να δονείται πάνω στις νότες της μουσικής, ο Βασίλης Λέκκας δραπετεύει στους μαγικούς κόσμους της «Μπαλάντας του Ούρι» και την αισθαντική μουσική Μάνου Χατζηδάκι. Τον ακούω και βυθίζομαι μαζί του στην μυθολογία του τραγουδιού και μέσα στη μυστηριακή ατμόσφαιρα της Μουσικής Σκηνής Χαμάμ…

Σε μια αποκλειστική συνέντευξη στο marketnews.gr, ο σπουδαίος ερμηνευτής, Βασίλης Λέκκας, εξομολογείται αναμνήσεις που τον στιγμάτισαν από τη συνεργασία του με τον θρυλικό Μάνο Χατζηδάκι και τον επικό Θεοδωράκη, μιλά για τους ογκόλιθους της ελληνικής μουσικής αλλά και την κληρονομιά που καλούνται να διαχειριστούν οι νέες γενιές… Δίχως περιστροφές καταγγέλει τη σύγχρονη πολιτική και δηλώνει πως ο εμφύλιος καιροφυλακτεί στις ψυχές των Ελλήνων, αδυνατώντας να κρύψει την αγωνία του για το μέλλον του ελληνικού τόπου, ο οποίος, όπως αναφέρει, δεν κατέχει την αυτοκυριαρχία του… Ο Βασίλης Λέκκας δεν διστάζει να μιλήσει για τις σκοτεινές εποχές της ζωής του και το τέλμα στο οποίο είχε περιέλθει, γεγονός που ενδυνάμωσε την επιθυμία του για ζωή και επανάσταση… 

Facebook Comments