Η μειονότητα του ελληνικού λαού που ακόμα και τώρα στηρίζει τη συγκυβέρνηση και που δικαιολογημένα αισιοδοξεί για καλύτερες μέρες, δυστυχώς βλέπει μόνο την μια όψη του νομίσματος.

Σε αυτή την όψη ο καθένας μας μπορεί να δει κλειστά μαγαζιά και βιοτεχνίες, συσσίτια των δήμων και της εκκλησίας, τους ανέργους του ιδιωτικού τομέα που ελάχιστα γίνεται λόγος για αυτούς και τους νέους που δεν θα μπορέσουν να βρουν ποτέ δουλειά στη χώρα που τους γέννησε, ανεξάρτητα από τις σπουδές τους.

Επίσης μπορεί να δει νοικοκυριά και επαγγελματίες που αδυνατούν να πληρώσουν τους λογαριασμούς του ηλεκτρικού, τις ασφαλιστικές και τις φορολογικές τους υποχρεώσεις.

Η μια όψη του νομίσματος φανερώνει την αποκαλούμενη ανθρωπιστική κρίση σε όλο της το μεγαλείο ενώ τεχνηέντως ακόμα και τώρα, μετά από επτά συνεχή έτη ύφεσης, καλλιεργείται στο λαό η εντύπωση ότι αυτή προκλήθηκε από τα μνημόνια, τους ευρωπαίους ηγέτες και τις πολιτικές λιτότητας της ευρωπαϊκής ένωσης.

Δυστυχώς όμως για όλους μας, συμπεριλαμβανόμενων και των δανειστών, υπάρχει και η άλλη πλευρά του νομίσματος και η οποία επηρεάζει και σε μεγάλο βαθμό διαμορφώνει αρνητικά τις ζωές όλων μας.

Σε αυτή την όψη μπορεί κάποιος πολύ εύκολα να δει την οικονομική ολιγαρχία που ακόμα αποφεύγει συστηματικά να πληρώνει φόρους και δάνεια, τα συμφέροντα που επηρεάζουν πρόσωπα και καταστάσεις, την ισοβιότητα των δημοσίων υπαλλήλων χωρίς αξιολόγηση, τη διαφθορά του κρατικού μηχανισμού που μένει διαχρονικά ατιμώρητη, τα κλειστά επαγγέλματα που ποτέ δεν ανοίγουν, τις προσλήψεις και εξυπηρετήσεις κομματικών στελεχών,  τον κρατικό έλεγχο της πραγματικής οικονομίας, την κατασπατάληση του εθνικών πόρων χωρίς απόδοση ευθυνών, τις μισθολογικές αυξήσεις σε συντεχνίες και τις αυξήσεις των φόρων και του κόστους παραγωγής, ειδικά στη ενοχοποιημένη ελληνική μεταποίηση που αναγκαστικά μετατρέπεται και αυτή σε μετανάστης για να σωθεί.

Μπορεί επίσης να δει τους πολυθεσίτες και τους πολυσυνταξιούχους, την αόριστη χρονικά απονομή της δικαιοσύνης, την καταλήστευση των πόρων για τη δημόσια υγεία, την ακύρωση ιδιωτικοποιήσεων και τέλος τις εκροές μετρητών προς τις τράπεζες του εξωτερικού, ακόμα και υπουργών ή λαοπρόβλητων στελεχών της συγκυβέρνησης.

Το κλείσιμο της δεύτερης αξιολόγησης πιθανότατα θα μας απασχολήσει μέχρι τα μέσα του καλοκαιριού, παράλληλα με το χιλιοπαιγμένο blame game κατά των ευρωπαίων εταίρων μας που ακόμα και αν υποθέσουμε ότι αυτοί είναι οι αποκλειστικοί υπαίτιοι της ανθρωπιστικής κρίσης στη χώρα μας, ποτέ δεν θα μπορέσουμε να τους κατηγορήσουμε και για την άλλη όψη του νομίσματος.

Η χώρα μας, εγκλωβισμένη στην κρίση και τις συνέπειες της, οδηγείται για ακόμη μια φορά με μαθηματική ακρίβεια σε παρατεταμένη αβεβαιότητα και επικίνδυνη αστάθεια, κυρίως γιατί η συγκυβέρνηση υπεκφεύγει να παραδεχθεί την άλλη όψη του νομίσματος αλλά κατευθύνει όλες της τις προσπάθειες, στη διατήρηση και την αναπαραγωγή του διεφθαρμένου κρατικίστικου μοντέλου διακυβέρνησης.

Facebook Comments