Ο τετραγωνισμός του κύκλου

Ακόμη και οι διαπραγματεύσεις για το Κυπριακό στη Γενεύη είχαν καλύτερα αποτελέσματα από την…εκστρατεία Τσακαλώτου σε Παρίσι και Βρυξέλλες όπου και συναντήθηκε με τον Γάλλο ομόλογο του Μισέλ Σαπέν και τον Επιτροπο Νομισματικών Υποθέσεων Πιέρ Μοσκοβισί. Όχι βέβαια ότι υπήρχαν ιδιαίτερα υψηλές προσδοκίες καθώς για να υπάρχουν αποτελέσματα, αφενός πρέπει να συνδιαλέγεσαι και με τους… αντιπάλους όχι μόνο με τους φίλους. Όμως προς τους αντιπάλους του Βερολίνου – σύμφωνα με το Νίκο Παππά βρισκόμαστε σε πολιτική διαμάχη – η κυβέρνηση είχε μόνο βέλη να ρίξει. Αφετέρου οι φίλοι δεν είναι τόσο δυνατοί καθώς η Γαλλική κυβέρνηση ετοιμάζεται να παραδώσει σκυτάλη και η Κομισιόν έχει περιορισμένο ρόλο…

Η επισφράγιση του αδιεξόδου ήλθε και με τη… βούλα του EwG. Οι επιτετραμμένοι των Υπουργών Οικονομικών της Ευρωζώνης συνήλθαν αλλά δεν μπόρεσαν να συμφωνήσουν σε κάθοδο των θεσμών στην Αθήνα για την επανεκκίνηση των βαλτωμένων διαπραγματεύσεων. Σύμφωνα με όσα εγιναν γνωστά απαιτείται περαιτέρω πρόοδος στα σημεία της αξιολόγησης που παραμενουν ανοιχτά. Τα κυριότερα από αυτά είναι το δημοσιονομικό κενό (όχι μόνο μετά το 2018 καθώς ακόμη και η φίλα προσκείμενη Κομισιόν θεωρεί ότι το 2018 απαιτούνται παρεμβάσεις 800εκατ€) , οι συλλογικές διαπραγματεύσεις και τα ενεργειακά.

Πλέον ακόμη και ο πιο αισιόδοξος πρέπει να έχει χάσει τις ελπίδες του για συμφωνία μεσα στον Ιανουάριο κι ακόμη και η κυβέρνηση το σιγοψιθυρίζει. Ο ίδιος ο Ευκλείδης Τσακαλώτος μετά το ραντεβού με τον Πιερ Μοσκοβισί – και σε μια θεαματική μεταστροφή της ρητορικής του – δήλωσε ότι το ότι εξαντλείται ο χρόνος – όσο κι αν είναι σημαντικός – δεν είναι δίκαιη περιγραφή της κατάστασης. Όλα αυτά από τον άνθρωπο που είχε πει ότι αν μπούμε στο Μάιο – για την πρώτη αξιολόγηση που τέλειωσε Σεπτέμβριο – χαθήκαμε!! Κι όλα αυτά παρότι όσο περνά ο χρόνος τραυματίζονται οι προοπτικές ανάπτυξης και απομακρύνεται η ένταξη μας στο QE για το οποίο σημειωτέον, ο Βόλφγκανγκ Σόιμπλε ζητά ήδη από τώρα τον περιορισμό του.

Στον βάλτο της διαπραγμάτευσης βουλιάζει και το ζήτημα της συμμετοχής  ή όχι του ΔΝΤ στο ελληνικό πρόγραμμα με χρήματα. Το ίδιο το Ταμείο επαναλαμβάνει μονότονα ότι αν οι στόχοι για πρωτογενή πλεονάσματα μειωθούν στο 1,5% τότε δεν χρειάζονται νέα μέτρα. Σε διαφορετική περίπτωση όχι μόνο είναι αναγκαία αλλά επιμένει ότι η Αθήνα πρέπει να τα ψηφίσει προκαταβολικά για να βάλει τα λεφτά του. Κάτι που φυσικά η Αθήνα αρνείται να κάνει αν και θα μπορούσε να δεχτεί επέκταση του κόφτη και ενίσχυση του με μέτρα όπως η μείωση του αφορολόγητου ή αύξηση του μεσαίου συντελεστή ΦΠΑ.

Ο Πιερ Μοσκοβισί παρόντος Τσακαλώτου επανέλαβε ότι η παρουσία του ΔΝΤ είναι εκ των ων ουκ άνευ για ορισμένα Ευρωπαϊκά κράτη την ώρα που η κυβέρνηση κατά την προσφιλή συνήθεια της διπλής ρητορικής που ακολουθεί, στο εσωτερικό δηλώνει ότι δεν θέλει το ΔΝΤ – παρότι το προσκάλεσε – και στο εξωτερικό του ζητά να αποφασίσει γρήγορα.

Χωρίς ΔΝΤ δεν υπάρχει τρίτο ελληνικό πρόγραμμα είπε ο Βόλφγκανγκ Σόιμπλε χωρίς όμως να αποκλείσει τέταρτο πρόγραμμα άνευ της παρουσίας της Ουάσινγκτον. Σε μια τέτοια περίπτωση διευκρίνησε ότι χρειάζονται νέες διαπραγματεύσεις για νέο πρόγραμμα που θα εγκριθεί εκ νέου από τα ευρωπαϊκά κοινοβούλια και το ρόλο του τοποτηρητή θα αναλάβει ο Κλάους Ρέγκλινγκ και ο ESM του.

Αυτό που δεν είπε όμως ο Γερμανός ΥΠΟΙΚ – και για να προλάβω όσους έσπευσαν να χαρούν με αυτές τις δηλώσεις – είναι ότι αυτές τις διαπραγματεύσεις θα πρέπει να τις κάνουν νέες κυβερνήσεις – εφόσον συνεπάγονται νέα χρήματα. Και αυτό που δεν είπε είναι ότι αυτές οι συζητήσεις δεν μπορούν να γίνουν εν τω μέσω εκλογικού κύκλου στην Ευρώπη, άρα πιθανότατα το 2018. Μέχρι τότε όμως η ελληνική οικονομία δεν μπορεί να περιμένει ούτε δυστυχώς μπορεί να τα βγάλει πέρα μόνη της.

Μόνη λύση λοιπόν, ο …τετραγωνισμός του κύκλου.