Από τον Οκτώβριο λένε ότι θέλουν να κλείσουν την δεύτερη αξιολόγηση του μνημονίου που προκάλεσαν και ψήφισαν – αρχικά ήταν για τον Φεβρουάριο του 2016, αλλά τότε σερνόταν ακόμα η πρώτη. Οι προθεσμίες και οι ημερομηνίες-κλειδιά ανακοινώνονται με την ίδια ευκολία που απαξιώνονται. Από μήνα σε μήνα, από συνεδρίαση σε συνεδρίαση, από τα Χριστούγεννα στο Πάσχα. Και τώρα, πάμε για το καλοκαίρι – που μπορεί να μείνει στην ιστορία.

Εννοείται, πως όλο αυτό δεν γίνεται τυχαία. Ο χρόνος ροκανίζεται, οι πολίτες νανουρίζονται, το διαπραγματευτικό πρόσωπο της χώρας κατακρεουργείται, οι δεσμεύσεις αθετούνται, οι συμφωνίες παραβιάζονται για έναν σαφή λόγο. Περιμένουν το παράθυρο, την ευκαιρία εκείνη, που θα τους επιτρέψει να διευκολύνουν τον Σόιμπλε στην επιδίωξή του, να στήσει ένα πιο ευέλικτο ευρώ, απαλλαγμένο από βάρη όπως οι ´Ελληνες.

Η ευκαιρία μπορεί να προκύψει πριν από τις γερμανικές εκλογές του φθινοπώρου – κι ας λέγεται ότι μέχρι τότε δεν κουνιέται φύλλο. Ο τρόπος είναι μέσες-άκρες απλός: Αν φύγει το ΔΝΤ, η γερμανική βουλή πρέπει να ξαναψηφίσει το ελληνικό πρόγραμμα. Αυτό είναι σχεδόν αδύνατο να συμβεί, ειδικά εφόσον δεν θα έχει κλείσει η αξιολόγηση και η χώρα δεν θα έχει ενταχθεί στο QΕ. Κι έτσι, με τις πληρωμές του καλοκαιριού αμeτακίνητες, η χρεωκοπία γίνεται μονόδρομος. Να γιατί λυσσομανούν να φύγει το ΔΝΤ από τη μέση.

Τα υπόλοιπα επαφίονται στην πολιτικάντικη έμπνευση ενός απατεώνα και στην επηρμένη ευπείθεια ενός γονατισμένου, ηθικά και αισθητικά, λαού. Εκλογές; Δημοψήφισμα; Δεν έχει, ίσως, σημασία, διότι ακόμα και με επικράτηση της αντιπολίτευσης, η πορεία θα είναι μη αναστρέψιμη. Ο κόσμος, όπως τον γνωρίσαμε, ξηλώνεται. Αυτό έχει συλλάβει κι εννοήσει ο Αλέξης Τσίπρας και κινείται αναλόγως. Ξέρει ότι όλα είναι ρευστά, ότι οι ΗΠΑ αποσύρονται από τη θέση του εγγυητή του ευρώ και κρατά τις εναλλακτικές ανοιχτές – με απολύτως σαφή την τελική του επιδίωξη.

Εκείνο που (θα έπρεπε να) εξοργίζει, είναι ο μουλωχτός, ανέντιμος τρόπος, με τον οποίον ο ελληνικός λαός οδηγείται σε γεωπολιτική επανατοποθέτηση. Ακόμα κι αν τελικά η οικονομία και η κοινωνία δεν μπορούν να ορθοποδήσουν με ένα νόμισμα στα μέτρα της Γερμανίας, οι μεθοδεύσεις που ακολουθούνται τώρα δεν συνιστούν τίποτα λιγότερο από συνωμοσία: H κοινωνία μαλάσσεται, το κόμμα ετοιμάζεται, η παράταξη τό’χει πιάσει, η λαϊκή δεξιά σιγοντάρει, καθένας παίζει το ρόλο του, το καραβάνι προχωρά.

Καλοκαίρι με εθνικό νόμισμα, λοιπόν; Εφόσον τους βγει, δεν θα διστάσουν να ξεκινήσουν τη διαδικασία. Άλλωστε, ο Υπουργός Οικονομίας είναι ακαδημαϊκή αυθεντία στις υποσχετικές και τα διπλά νομίσματα, δηλαδή στους μηχανισμούς μετάβασης που θα απαιτηθούν για την εγκατάλειψη του ευρώ. Αν η τάση διάλυσης και αποσύνθεσης των παγκόσμιων σταθερών συνεχιστεί, η ευκαιρία του 2015 φέτος δεν θα αφεθεί να προσπεράσει.

 

Facebook Comments