Σε 3 μήνες συμπληρώνουμε 7 χρόνια από τότε που η χώρα υπήχθη σε καθεστώς χρηματοδοτικής στήριξης λόγω αδυναμίας της να αντλήσει δανειακά κεφάλαια από τις διεθνείς αγορές, όπως πράττει κάθε κανονική χώρα. Ζήσαμε 7 χρόνια λαϊκισμού, τυχοδιωκτισμού, ψεύδους, συνωμοσιολογίας και τελικά κάθε χρόνος που περνούσε κυλούσε εις βάρος των συμφερόντων των χώρας και κατά των αδύναμων. Οι τελευταίοι έπεσαν θύματα ενός απίστευτου λαϊκισμού που σε καμία περίπτωση δεν θέλει τον Έλληνα να χρεοκοπεί γιατί ως γνωστόν “εμείς δώσαμε τον Πολιτισμό σε ολόκληρο τον κόσμο”.

Η χώρα κλείνει τον κύκλο του λαϊκισμού με τη συγκυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ που αποτέλεσε τον τελευταίο θύτη αλλά και θύμα μιας συλλογικής αυταπάτης. Μαζί και οι Έλληνες ψηφοφόροι που πίστεψαν στις μαγικές λύσεις για μια χώρα που χρεοκόπησε επειδή ζούσε πάνω από τις δυνάμεις της και φρόντιζε να… ανταμείβει τα “παιδιά” της με το παραπάνω. Τώρα όλα τελείωσαν και είμαστε υποχρεωμένοι να κάνουμε το μεγάλο restart. Κάποιοι αφελείς πιστεύουν ότι αυτό θα γίνει με τη δραχμή, η οποία βέβαια θα βάλει ταφόπλακα στη χώρα και θα προκαλέσει πέραν της οικονομικής καταστροφής, τεράστια εθνική ζημιά. Για οικονομία του χώρου αυτό έχει ξεκαθαριστεί. Όπως έχει δηλώσει από τις 14/08/2015 ο σημερινός ένοικος του Μεγάρου Μαξίμου “Το δίλημμα ήταν ευρώ με μνημόνιο ή δραχμή με μνημόνιο και χορός του Ζαλόγγου”.

Αναμφίβολα, υπάρχουν διάφοροι καιροσκόποι που “επενδύουν” στην άγνοια κινδύνου των πολιτών εκείνων που μέχρι πριν 2 χρόνια πίστευαν ότι όλα αποτελούσαν μέρος ενός σχεδίου συνωμοσίας κατά της… πλούσιας χώρας μας. Τώρα που τελείωσε το αντιμνημονιακό αφήγημα κάποιοι καραδοκούν και ρίχνουν ως τελευταίο χαρτί: την επιστροφή στη δραχμή. Απλά εμείς οφείλουμε να προειδοποιήσουμε ότι σε μια τέτοια περίπτωση, αυτός που θα βάλει την υπογραφή του πρέπει να έχει μεριμνήσει ώστε να έχει μια όσο το δυνατόν… άνετη διαμονή στη φυλακή! 

Η θέση της χώρας μας στο ευρώ είναι αδιαπραγμάτευτη και αυτή τη στιγμή δεν υπάρχει καμία εναλλακτική. Αν διαλυθεί το σύμπαν, τότε δεν χρειάζεται να συζητούμε τίποτα. Αλλά πρέπει να συνειδητοποιήσουμε ότι αυτό που ζούμε σήμερα θα είναι ένας παράδεισος μπροστά στην κόλαση που θα προκαλέσει ένα ενδεχόμενο εθνικό ή και παγκόσμιο… ατύχημα! Αυτή τη στιγμή πρέπει να συνειδητοποιήσουν όλοι ότι ο νέος “φουσκωμένος” λογαριασμός δεν είναι τίποτα περισσότερο παρά τα… δίδακτρα του λαϊκισμού και της αναβλητικότητας. Σκάμε και πληρώνουμε. Και αν κάτι φταίει αυτό σίγουρα δεν είναι το ευρώ, το οποίο έχει τεράστιο ποσοστό αποδοχής στις υπόλοιπες χώρες της Ευρωζώνης. Σε αυτούς δεν φταίει το θερμόμετρο αν έχουν πυρετό, δηλαδή το ευρώ! Και σπεύδουν να αντιμετωπίσουν τον πυρετό με την κατάλληλη αγωγή, σε αντίθεση με εμάς που καταγγέλλουμε το… θερμόμετρο ή αν θέλετε την εταιρεία που το κατασκεύασε. Έτσι, από κομμουνιστικό καπρίτσιο κατά του… Μεγάλου Κεφαλαίου!

Πηγαίνοντας στο… παρασύνθημα, αυτό που προέχει στην παρούσα φάση είναι να συνειδητοποιήσουμε ότι η σωτηρία της χώρας βρίσκεται στα χέρια μας. Τώρα που απομυθοποιήθηκαν πρόσωπα, καταστάσεις και πολιτικές οφείλουμε να δούμε την αλήθεια κατάματα. Τι πρέπει να κάνουμε; Να εφαρμόσουμε γρήγορα τα απαιτούμενα μέτρα γιατί κάθε μέρα το… κοντέρ τρέχει σαν δαιμονισμένο. Το μεγάλο στοίχημα για τη χώρα είναι να υπάρξει ένα αναμφισβήτητο αφήγημα που θα έχει τα εξής χαρακτηριστικά: φιλικό επιχειρείν, διαφάνεια, πλήρης αποκρατικοποίηση του Κράτους, μείωση φορολογίας, αξιοποίηση του ανθρώπινου δυναμικού, συντριβή της ανομίας, τάξη και πολιτισμός. Η χώρα δυστυχώς έχει σήμερα πολλά περισσότερα τραύματα από αυτά που είχε στο τέλος του 2014. Χάνει περισσότερο αίμα και αυτό δεν μπορεί να συνεχιστεί για πολύ ακόμη… Το χειρότερο απ΄ όλα είναι ότι με μια κατά βάση αριστερή κυβέρνηση έχουν γκρεμιστεί ή και απειλούνται οι τελευταίες στοιχειώδεις παροχές ενός κοινωνικού κράτους. Δεν φταίει το Μνημόνιο, δεν φταίνε οι ξένοι. Φταίνε το ξερό μας το κεφάλι, η άγνοια, η ανικανότητα και ο λαϊκισμός.

Μια κυβέρνηση που καταλαβαίνει τι σημαίνει αξιοπιστία και να “έχεις πρόσωπο στις αγορές” πρέπει να πείσει τη διεθνή επενδυτική κοινότητα ότι δεν θα υπάρχει κανένα απολύτως εμπόδιο σε όποιον φέρει τα κεφάλαιά του στη χώρα μας. Ταυτόχρονα να δίνει προοπτική μέσω συγκεκριμένων χρονοδιαγραμμάτων για τη μείωση της φορολογίας και της απλοποίηση της σχετικής νομοθεσίας. Επιπλέον, ολόκληρος ο πλανήτης πρέπει να εμπιστευτεί την όποια ελληνική κυβέρνηση σε θέματα αξιοπιστίας των συστημάτων κοινωνικής ασφάλισης και εργασιακών σχέσεων. Εξυπακούεται ότι ταυτόχρονα θα υλοποιείται με καταιγιστικούς ρυθμούς ένα κολοσσιαίο πρόγραμμα πώλησης κρατικών περιουσιακών στοιχείων με στόχο τη βελτίωση της ανταγωνιστικότητας, την προσέλκυση επενδυτικών κεφαλαίων την αύξηση των θέσεων εργασίας και την επιτάχυνση της ανάπτυξης. Δυστυχώς, αυτά δεν υπάρχουν σήμερα στη χώρα…

Ο επενδυτής που θα αναλύσει τα νέα δεδομένα μιας τέτοιας… κανονικής χώρας, πρέπει να γνωρίζει ότι θα υλοποήσει απρόσκοπτα την επένδυσή του με σεβασμό και ως προς τις δικές του υποχρεώσεις. Μέσα σε ένα ευέλικτο εργασιακό-ασφαλιστικό πλαίσιο, με μηδενική γραφειοκρατία και με παραμερισμό των πάσης φύσεως λαμόγιων και επιτήδειων που θέλουν το “γρηγορόσημο” ή άλλου είδους διευκολύνσεις. Πρέπει επίσης να γνωρίζει ότι μέσα από τον ανταγωνισμό θα έχει τις φθηνότερες και καλύτερες υπηρεσίες ως προς τις υποδομές (μεταφορές, ενέργεια, ύδρευση κλπ.) χωρίς τα επί δεκαετίες συντεχνιακά συμφέροντα που αποτελούν έναν από τους παράγοντες χρεοκοπίας της οικονομίας. Πρέπει να ξέρει ότι η επένδυσή του είναι ασφαλής για να μπορεί να διαμορφώσει ένα μακρόπνοο πλάνο παραγωγής, εξαγωγών, κόστους, θέσεων εργασίας.

Από την άλλη πλευρά, δεν αρκούν μόνο οι παρεμβάσεις σε οικονομικό επίπεδο. Προέχει η βελτίωση των κοινωνικών υποδομών (Υγεία, Παιδεία, Δημόσια Διοίκηση) που καθημερινά διαλύονται. Επιπλέον, απαιτείται η στοχευμένη στήριξη των αδύναμων αυτής της κοινωνίας με υγιή και διαφανή τρόπο και όχι με δανεικά (αυτά μας τελείωσαν έτσι όπως τα ξέραμε έως το 2009…). Και φυσικά, το… κερασάκι στην τούρτα είναι η διαμόρφωση συνθηκών πλήρους ασφάλειας και ευνομίας για τους πολίτες. Εν ολίγοις εξάλειψη της σημερινής εικόνας με τους κάθε λογής ασύδοτους μπαχαλάκηδες που απειλούν ανθρώπινες ζωές, κλείνουν δρόμους, καταλαμβάνουν κτίρια και καταστρέφουν. Για όλα τα παραπάνω απαιτείται η επανάσταση του αυτονόητου. Είναι και η τελευταία μας ελπίδα για να βρούμε τον δρόμο μας και να σωθούμε. Τότε και μόνο τότε δεν θα έχουμε στο κεφάλι μας κανέναν και θα καθορίζουμε εμείς τη μοίρα μας…

Facebook Comments