Βακακοφαγία με ιδεολογικό πρόσημο

Τα πλήθη «συναρπάζονται όταν οι πλούσιοι και ισχυροί πάσχουν ένεκα τραγικής μοίρας», παρατηρεί ο Κοϊντιλιανός – και θυμίζει φίλος, του οποίου τα στάτους έχουν διδακτική αξία. Στην περίπτωση Βακάκη συνεπικουρεί κι η συγκυρία, καθώς υπάρχει βίντεο, που μετατρέπει το τροχαίο της Κυριακής σε πρώτο θέμα διαρκείας. Βεβαίως, τα πλήθη είχαν συναρπαστεί και με τον θάνατο του Παντελή Παντελίδη. Δεν βρέθηκαν πολλοί, όμως, τότε να περιυβρίσουν τον νεκρό τραγουδιστή. Τώρα, γράφτηκαν τέρατα, διότι η αντίδραση έχει και παρονομαστή δήθεν κοινωνικής αντιπαλότητας.

 

Σπάνιο, να έχει δει κανείς στο timeline κάτι για τις συνθήκες εργασίας των εργαζομένων στα Jumbo και για τους ισχνούς μισθούς. Λίγοι έχουν ενδιαφερθεί για το περιβαλλοντικό αποτύπωμα των προϊόντων της αλυσίδας και ελάχιστοι θα αναρτούσαν κάτι για την ταχύτητα στις εθνικές οδούς. Τώρα όμως, που στο δραματικότερο τροχαίο των τελευταίων ετών εμπλέκεται υιός Βακάκης, βρέθηκε ευκαιρία για φθηνή και εύκολη «ταξική αγανάκτηση». Είναι «κωλόπαιδο» διότι είναι «πλουσιόπαιδο». Κάποτε χασκογελούσαν με τις διαφημίσεις της επιχείρησης. Θα έγραφαν τα ίδια για ένα πειραγμένο Octavia;

 

Το ότι το τζιπ στη Βουλιαγμένης δεν σκότωσε περισσότερους είναι τυχαίο. Το ίδιο και το γεγονός ότι το Honda δεν σταμάτησε στις τουαλέτες δύο λεπτά πριν, ή μετά. Τυχαίο δεν είναι, ότι η Τροχαία δεν μπορεί να ελέγξει όχημα που κινείται με 250 στον αυτοκινητόδρομο. Τυχαίο δεν είναι, επίσης, ότι σύμφωνα με τον αυτόπτη ΘΚ την ώρα που έκλεινε η εθνική μετά το συμβάν δεκάδες πήγαιναν με 80 στη ΛΕΑ δίπλα στους σταματημένους. Δικαιώνεται πιτσιρικάς, που είπε πως, όσο δεν συμπεριφερόμαστε με σεβασμό σε δημόσιους χώρους, θα είμαστε σε παρακμή – τον «ανέλαβε» στο fb περιπαθώς κινηματικός συνάδελφος.

 

Α προπό δημόσιοι χώροι, ας σημειωθεί, ότι η Κουμουνδούρου καταδίκασε την επίθεση στο Γαλλικό Ινστιτούτο, την ώρα που αδιαφορεί για το ΕΜΠ, το ΕΚΠΑ, το ΑΠΘ, ή όποιο άλλο εκπαιδευτικό ίδρυμα. Μάλιστα, οι μνημονιακοί αριστεροί έκαναν μάθημα στους αναρχικούς συντρόφους, υπενθυμίζοντας τη γαλλική στήριξη στην ελληνική αριστερά κατά την εμφυλιακή περίοδο. Μισό βήμα από το να πουν «θα το καταλαβαίναμε, αν ήταν το Βρετανικό Συμβούλιο». Είναι αποκαρδιωτικό, πώς το ιδεολογικό πρόσημο (απο)νομιμοποιεί τη βία και την ανθρωποφαγία.