Οι επενδυτές στην αφετηρία περιμένουν το κλείσιμο της αξιολόγησης για να ξεκινήσουν την κούρσα της ανάπτυξης. Δεν είναι σαρκασμός. Αλήθεια είναι. Η Ελλάδα αποτελεί πράγματι ελκυστικό προορισμό και οι ευκαιρίες που έχουν αναδειχθεί σε τομείς όπως η ενέργεια, οι υποδομές και ο τουρισμός κάνουν τα κεφάλαια να ετοιμάζουν απόβαση. Ακόμα και με τις κουτσές μεταρρυθμίσεις α-λα-ελληνικά, η οικονομία μπορεί να ανακάμψει. Πολλοί ταλαίπωροι πολίτες θα μπορούσαν να αισθανθούν μιαν ανακούφιση. Η απόφαση, να στηριχθεί η Ελλάδα, έχει παρθεί. Γιατί, λοιπόν, δεν κλείνει το θέμα, να τελειώνουμε;

Σίγουρα δεν είναι επειδή υπάρχει διαφωνία για τον ΕΝΦΙΑ. Αυτά είναι φαιδρότητες, που αλλάζουν κάθε βδομάδα. Έχουν δωθεί όλα, ούτως ή άλλως, ενώ είναι γνωστό σε κάθε εμπλεκόμενο μέρος, ότι όσα υπογραφούν θα αναθεωρηθούν στην πορεία σε συνάρτηση με την πρόοδο της χώρας συνολικά. Είναι αστείο, να μην ανοίγουν οι στρόφιγγες του οξυγόνου τώρα, διότι δήθεν δίδεται ο υπέρ πάντων αγών για το χρέος, ή για μέτρα-αντίμετρα, που θα τεθούν σε εφαρμογή σε δύο, ή τρία χρόνια. Η αγορά περιμένει το σινιάλο, που θα σηματοδοτήσει ότι η χώρα είναι πολιτικά και πιστωτικά έτοιμη να στηρίξει την παραγωγή πλούτου. Γιατί κωλυσιεργεί η ηγεσία;

Αυτό που συμβαίνει δεν έχει προφανή πολιτική εξήγηση. Στο μείον 15% από την αξιωματική αντιπολίτευση, ο πρωθυπουργός και το επιτελείο του θα έπρεπε να αδημονούν να κλείσουν όλα τα ανοιχτά ζητήματα, να πέσουν οι υπογραφές, να εκταμιευτούν τα χρήματα και να ξεκινήσει η ανοικοδόμηση της οικονομίας και της κοινωνίας. Γι’αυτό καίγονται για εκλογές ορισμένοι στη ΝΔ, τονίζουν καλά πληροφορημένες πηγές. Ώστε να μην προλάβει ο Αλέξης Τσίπρας να καρπωθεί τα οφέλη από την αλλαγή του κλίματος και των αριθμών. ‘Ομως, το Μαξίμου δεν φαίνεται να βιάζεται καθόλου. Για κάποιο λόγο περιμένει.

Αντί να γίνουν δύο-τρεις κινήσεις και να πάρει η χώρα ανάσα, οι προφάσεις εναλλάσσονται και η κυβερνητική ομάδα παίζει κατενάτσιο και καθυστερήσεις. Παράλληλα, οι δυνάμεις της προπαγάνδας επιστρατεύονται κάτω από τη σημαία της σκανδαλολογίας και της λάσπης. Για όσο όλα παίζονται, οι μισθοφόροι παράγουν κιτρινίλα, «ανακαλύπτουν» νέα και φουσκώνουν παλιά θέματα. Την ίδια ώρα, που οι (ακροβολισμένοι σε νευραλγικά πόστα) δραχμιστές τεχνοκράτες αναλύουν τις διεθνείς ισορροπίες, εκτιμώντας πόσο ακόμα απέχουμε από την ώρα, που η ρήξη με την ΕΕ θα μπορούσε να σερβιριστεί σα μονόδρομος.

Συναφές με την επιλογή της καθυστέρησης είναι το σενάριο, που θέλει συμφωνία και νομοθέτηση των μέτρων, με σιωπηρή, όμως, εσωτερική συνεννόηση για μη εφαρμογή τους. Πρόκειται για το μοντέλο «Σκουριές» – την περίπτωση, δηλαδή, που ο ΣΥΡΙΖΑ κοντράρει τα ίδια του τα νομοθετήματα με κινητοποιήσεις και εσωτερική αντιπολίτευση, οδηγώντας εγχειρήματα σε de facto μη βιωσιμότητα. Σε έναν κόσμο, όπου κουμάντο στον Λευκό Οίκο κάνει ο ακροδεξιός αντιευρωαπϊστής Στηβ Μπάννον και η τουρκική κυβέρνηση κηρύσσεται non grata στην Ολλανδία, δεν είναι παράλογο, που ο εδώ καιροσκόπος τηρεί στάση αναμονής.