Μόνο αν γνωρίζει κάποιος που ακριβώς θέλει να πάει, έχει τις πιθανότητες να τα καταφέρει κάποτε. Στην αντίθετη περίπτωση, όταν δεν γνωρίζει δηλαδή τον τελικό του προορισμό, είναι καταδικασμένος να αναλώνει το χρόνο και τις δυνάμεις του σε άσκοπες και αρκετές φορές καταστροφικές, περιπλανήσεις.

Το ίδιο ακριβως ισχύει, μεταφορικά και κυριολεκτικά για τη χώρα μας. Για ακόμη μια φορά γινόμαστε θεατές στο ίδιο έργο που φέρει τον τίτλο η σκληρή διαπραγμάτευση. Ανήμποροι θεατές, που είμαστε αναγκασμένοι να δούμε ένα χιλιοπαιγμένο έργο, το οποίο δεν μας αρέσει καθόλου και δυστυχώς αφορά στη ζωή όλων μας.

Η οικονομική κρίση που μαστίζει τη χώρα τα τελευταία επτά χρόνια, έχει αποδειχθεί πολύ ισχυρότερη από κόμματα, πολιτικούς, πολιτευτές, ιδεολογίες και ιδεοληψίες πάσης φύσεως και προελεύσεως. Η κρίση έχει ριζώσει βαθιά σε όλα τα κοινωνικά στρώματα και όσο περνά ο καιρός δυστυχώς, γίνεται ακόμα χειρότερη.

Κρίνοντας εκ του αποτελέσματος, οι περισσότερες πολιτικές δυνάμεις που κυβέρνησαν, συγκυβέρνησαν και αντιπολιτεύτηκαν για τα δέκα περίπου τελευταία χρόνια στη χώρα μας, αποδειχθήκαν ανίκανες όχι μόνο να προσφέρουν στη χώρα διέξοδο από την κρίση αλλά και να ανακόψουν στο ελάχιστο τα δεινά της, που πλέον θεωρείται δεδομένη ενώ ολοένα μας απομακρύνει από το μέσο Ευρωπαϊκό επίπεδο διαβίωσης.

Εκ του αποτελέσματος επίσης, γίνεται αντιληπτό ότι οι πολιτικές ηγεσίες όχι μόνο ότι δεν γνωρίζουν τον τελικό προορισμό της χώρας αλλά δεν είναι ικανοί να συμφωνήσουν μεταξύ τους σε έναν κοινό εθνικό στόχο, σε μια κοινή εθνική επιδίωξη. Οι άσκοπες περιπλανήσεις πολιτικών, στελεχών, κομμάτων και μικροκομμάτων έχουν αρχίσει εδώ και χρόνια ενώ ελάχιστες ελπίδες διαφαίνονται στον ορίζοντα για τον οποιοδήποτε τελικό προορισμό.

Η αριστεροδεξιά συγκυβέρνηση, πιστή σε πρακτικές του παρελθόντος, όπως πολιτικές επιλογές εξυπηρέτησης συγκεκριμένων ατόμων και ομάδων καθώς και τα φθηνά επικοινωνιακά τεχνάσματα που προσβάλουν τη νοημοσύνη του ελληνικού λαού, προσπαθεί να μας πείσει ότι διεξάγει μια σκληρή διαπραγμάτευση προς όφελος της χώρας. Μόνο που δεν κάνει γνωστό το στόχο της σε κανέναν, ούτε και τον τελικό της προορισμό. Κυριολεκτικά κανείς δεν γνωρίζει για το που θέλει να πάει τη χώρα μας η ετερόκλητη συγκυβέρνηση.

Ελπίζω να το γνωρίζουν οι ίδιοι οι κυβερνώντες και να το επιτύχουν το συντομότερο δυνατό. Αυτό που απεύχομαι είναι, να μην το μάθουμε εμείς οι υπόλοιποι, όταν η χώρα εν μια νυκτί, αποβληθεί από τη ζώνη του ευρώ και όλοι εμείς θα απολαμβάνουμε το βιοτικό επίπεδο των χωρών της υποσαχάριας Αφρικής, των πρώην Σοβιετικών Δημοκρατιών ή της αγαπημένης χώρας του κυβερνώντος μορφώματος, της Βενεζουέλας.

Facebook Comments