Θέλω να σας προκαλέσω να αφήσετε την φαντασία σας να ταξιδέψει στο 2014. Σκεφθείτε λοιπόν αν τότε ο πρωθυπουργός Αντώνης Σαμαράς, μετά μια απόφαση του Συμβουλίου της Επικρατείας, δήλωνε δημοσίως ότι πρόκειται «περί θεσμικού εμποδίου», επειδή δεν βολεύει τα κυβερνητικά του σχέδια, τι θα είχε συμβεί στην χώρα.

Και φαντασθείτε, αν την επομένη της πρωθυπουργικής αυτής δήλωσης, ο τότε υπουργός Υγείας της ΝΔ, κάποιος σαν τον Άδωνι ή τον Βορίδι, με δόση ελαφρότητας και (κακού) χιούμορ, είχε ανεβάσει στον προσωπικό του λογαριασμό στο facebook ένα σχόλιο του τύπου: «Βρε παλιοκομμούνια, όχι μόνο Χιλή του Πινοσέτ θα σας κάνουμε, αλλά ναζιστική Γερμανία», τι θα είχε συμβεί. Είναι βέβαιο ότι το ΠΑΣΟΚ θα εγκατέλειπε την κυβέρνηση αμέσως. Ο Σαμαράς θα υποχρεωνόταν σε παραίτηση, από τις γιγάντιες διαδηλώσεις, που θα είχαν προκαλέσει οι απανταχού «αγανακτισμένοι», ο υπουργός Υγείας θα είχε διαγραφεί από τη ΝΔ και ο ΣΥΡΙΖΑ  μαζί με το σύνολο της Αριστεράς, θα βροντοφώναζε ότι δικαιώθηκαν οι ισχυρισμοί του ότι η ΝΔ είναι ένα ακροδεξιό κόμμα, που στοχεύει στην φασιστοποίηση του κράτους. Φυσικά αυτό δεν συνέβη ποτέ όσο ήταν κυβέρνηση η ΝΔ. Και τούτο διότι η ΝΔ ως φιλελεύθερο κόμμα, δεν έχει την παραμικρή σχέση με τον φασισμό και με τον ναζισμό, που επιδιώκουν τον κρατικό ολοκληρωτισμό και τον έλεγχο των μέσων παραγωγής από το κράτος. Αν όμως αυτά δεν συνέβησαν το 2014, συνέβησαν τα αντίστοιχα το 2017

Αυτές τις μέρες, ο πρωθυπουργός Αλέξης Τσίπρας χαρακτήρισε τις δικαστικές αποφάσεις του ΣτΕ και του Ελεγκτικού Συνεδρίου ως «θεσμικά εμπόδια», (που προφανώς θα πρέπει να υπερπηδηθούν, με την κατάργηση τους άραγε;), οι υπουργοί του αμφισβήτησαν την ορθότητα των αποφάσεων προς το…»δημόσιο συμφέρον και το περί του δικαίου κοινό αίσθημα» (άραγε ποιος κρίνει το δημόσιο συμφέρον και το λαϊκό αίσθημα περί δικαίου, ο Νίκος Παππάς η οποιοσδήποτε άλλος υπουργός;). Ενώ ο υπουργός Υγείας Παύλος Πολάκης σε μια τρομακτική ανάρτηση του στο facebook, έγραψε (επί λέξει): «Προς φιλελέδες και συνοδοιπόρους του Κυριάκου, δεν θα σας κάνουμε μόνο Κολομβία αλλά Σοβιετία». Οι όποιες αντιδράσεις στην πρωτοφανή αυτή δήλωση του υπουργού ήταν κάποιο σκωπτικά κι ειρωνικά σχόλια στο διαδίκτυο και μόνο. Η κυβέρνηση παρέμεινε στη θέση της. Κανείς δεν βγήκε στους δρόμους να διαμαρτυρηθεί.  Ο υπουργός Πολάκης όχι μόνο δεν υποχρεώθηκε σε παραίτηση, όχι μόνο δεν διεγράφη από τον ΣΥΡΙΖΑ αλλά επιβραβεύθηκε από τον πρωθυπουργό, που του έπλεξε το εγκώμιο κατά την επίσκεψη του στο υπουργείο Υγείας. Κι ο εταίρος του ΣΥΡΙΖΑ, ο παλαι ποτέ δεξιός και σήμερα «καρεκλάκιας»(για την θέση του υπουργού Άμυνας κάνει τα πάντα) Πάνος Καμμένος κι οι υπόλοιποι ΑΝΕΛίτες, όχι μόνο δεν συνταράχτηκαν που ο εκλεκτός του πρωθυπουργού θέλει να επιβάλλει σταλινική δικτατορία στην Ελλάδα, αλλά σιώπησαν προκλητικά.

Η Ελλάδα της παρακμής και της παραφροσύνης δεν αντιδρά στις αριστερές παλαβομάρες. Και στην προκλητικότητα με την οποίαν συμπεριφέρονται τα στελέχη του ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ, από τον πρωθυπουργό μέχρι τον τελευταίο συμβουλάτορα του. Έχουμε εθιστεί προφανώς ως κοινωνία στα αριστερά δηλητήρια, που μας κατακλύζουν. Και σκύβουμε το κεφάλι, ως λοβοτομημένοι. Όμως, αν δεν αντιδρά η κοινωνία, αυτοί, που αντιδρούν είναι οι επενδυτές κι οι διεθνείς αγορές, που απέχουν συστηματικά από την Ελλάδα. Αυτό, που δεν φαίνεται να απασχολεί τους κρατιστές των ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ, που όσο συνεχίζουν να διορίζουν δεν νοιάζονται για την πραγματική ανάπτυξη της οικονομίας.

Αν στην Ελλάδα υπήρχε μια κανονική κυβέρνηση, που θα μιλούσε τη γλώσσα που οι αγορές θα ήθελαν να ακούσουν, η οικονομία σήμερα θα είχε εκτοξευθεί. Είναι προφανές στους διεθνείς επενδυτικούς κύκλους και στις διεθνείς αγορές, ότι οι Ευρωπαίοι, παρά τα απίστευτα λάθη, τις γκάφες, την αναποτελεσματικότητα και την ανικανότητα της κυβέρνησης Τσίπρα- Καμμένου, δεν έχουν καμιά πρόθεση να εγκαταλείψουν, τουλάχιστον για το ορατό μέλλον, την Ελλάδα. Συνεπώς θα έπρεπε να θέλουν να έλθουν και να επενδύσουν στην χώρα μας. Δεν το κάνουν αποκλειστικά και μόνον γιατί δεν εμπιστεύονται την παρούσα, τουλάχιστον γραφική, αριστερή κυβέρνηση. Γνωρίζουν ότι ο πολιτικός της βίος δεν είναι μακρύς. Όποτε κι αν γίνουν εκλογές, θα τις χάσει. Αλλά κι όσο παραμένει στην εξουσία, είναι παντελώς αναξιόπιστοι. Οι θαυμαστές του Στάλιν και του Φιντέλ, τα παιδιά του Τσε Γκεβάρα κι οι συνοδοιπόροι του Μαδούρο, δεν ασκούν οποιαδήποτε έλξη στις αγορές και στους επενδυτές. Αντιθέτως, προκαλούν μεγάλη άπωση, για να μην πω απέχθεια και κλαυσίγελο.

Facebook Comments