ΚΑΝΤΑΣ ΧΕΝΕΡΑΛ

Έτσι θα ονομάζεται ο νέος εθνικός μας ύμνος, αυτός που θα παιανίζουν όλες οι μπάντες των Ενόπλων Δυνάμεων συντονισμένες σε Ρε(μούλα)… ματζάρε. Και δικαίως. Αν πετύχαμε κάπου εθνική ομοψυχία, αν κάπου το πολιτικό σύστημα ομονόησε, ήταν στη μίζα. Σε απομίζησε (έτσι θα γράφεται το ρήμα πια) Έλληνα, την ίδια στιγμή που σε παραμύθιαζε με το νέο ήθος ο ένας, με τον σοσιαλιστικό μετασχηματισμό ο άλλος, με την προστασία των αδυνάτων ο τρίτος.

Σε δούλευαν ψιλό γαζί. Το ήξερες, Έλληνα. Αλλά δεν μπορούσες να το αποδείξεις. Έβλεπες οι ανώτατοι αξιωματικοί να αποστρατεύονται στα 48 και αμέσως να πιάνουν δουλειά ως πλασιέ των εμπόρων όπλων. Σούρτα – φέρτα στο Πεντάγωνο και νάσου τα κότερα και νάσου οι βίλες να ξεφυτρώνουν – από το εφάπαξ έλεγε ο αρχιπλοίαρχος.

Κάτι έπιανε το αυτί σου για συστήματα που τα αγοράσαμε και δεν λειτούργησαν ποτέ, για άλλα που η πτωχή Ελλάς τα πήρε σε διπλάσια τιμή απ ότι άλλα κράτη, αλλά έπεφταν αμέσως οι επίσημες διαψεύσεις, βαρύγδουπες σαν το περπάτημα του Βενιζέλου. Πάθαιναν υπερκόπωση και στο λιβανιστήρι τα παπαγαλάκια της εκπορνευμένης δημοσιογραφίας, τότε που ο καθένας από δαύτους ήταν στο pay-roll από καμιά εικοσαριά εταιρείες και πολιτικά γραφεία – τουλάχιστον. (Τώρα έχει λίγο κυνήγι και έγιναν ελεύθεροι σκοπευτές). Έπεφταν πάνω σου λοιπόν να σε καθησυχάσουν και δικαιολογούσαν τα ποσά γιατί περιλαμβάνονταν, έλεγαν, αντισταθμιστικά οφέλη: του Κάντα, του Σμπώκου, του Άκη, του Γιάννου και μερικών εκατοντάδων ακόμα. Από τον δικό σου τον ιδρώτα φορολογούμενε, από τη δική σου αγωνία, από το δικό σου ξενύχτι.

Είναι πολλά τα λεφτά. Φαντάσου έναν ανθρωπάκο, σαν τον Κάντα να ακούει εκ στόματος πλασιέ: “κι όσο για σας θα μας επιτρέψετε να σας κάνουμε ένα μικρό δωράκι, 2 εκατομμύρια ευρώ σε όποιον λογαριασμό μας υποδείξετε, μπορούμε να σας διευκολύνουμε να ανοίξετε έναν στην Σιγκαπούρη. Την είδες τη φάτσα του Κάντα. (Θα μου πεις κι ο Γιάννος με τη λαμπερή οδοντοστοιχία, με το χαμόγελο της Κολγκέιτ, με το διεθνές προφίλ, είδαμε το χαΐρι του.) Τον κόβεις για αδέκαστο; Χαμογέλασε ο Κάντας, είπε ευχαριστώ, και δεν του πέρασε ούτε στιγμή από το μυαλό ότι αυτά τα λεφτά ήταν από το καπέλο στην τιμή των “κανονιών” κι ότι θα τα πληρώναμε εμείς, τα παιδιά και τα εγγόνια μας, τουλάχιστον. Ούτε αναρρωτήθηκε ότι “για να δίνουν τόσα σε μένα σκέψου πόσα έχει φάει ο Άκης!” Μπορεί να σκέφτηκε ότι είναι λίγα τα λεφτά που παίρνει επισήμως για τόσο μεγάλες εθνικές υπηρεσίες που προσφέρει – δεν είναι και μικρό πράγμα να αποφασίζεις με ποιο όπλο θα προστατευθεί η Ελλάδα από εχθρική επίθεση!

Πέφταν οι μίζες σαν το χαλάζι, Έλληνα, αλλά κανένας δεν αναστέναζε. Γιατί το κόλπο δούλευε ρολόι. Εμείς θα ξεκοκκαλίζουμε το ψαχνό, θα πετάμε και σε σας καμιά πέτσα: καμιά σύνταξη μαϊμού, καμιά επιδότηση, καμιά παράνομη άδεια, έτσι για να μην φωνάζετε.

Τώρα ήρθε το πλήρωμα του χρόνου. Καταρρέουν. Από δω και μπρος ο ένας θα δίνει τον άλλον. Θα ακούσεις ονόματα που ούτε τα φαντάζεσαι. Όμως, μικρή σημασία έχουν. Οι πρωταγωνιστές της ειδησεογραφικής μιζιάδας ήταν στην πραγματικότητα κομπάρσοι: οι χορωδοί του ορατόριου. Το ΚΑΝΤΑΣ ΧΕΝΕΡΑΛ είχε δύο βασικούς συντελεστές, σαν τον Νερούδα και τον Θεοδωράκη, ας πούμε: το ΠΑΣΟΚ και τη ΝΔ. Ποια είναι αυτά; Αν δεν θυμάσαι, τα κόμματα που έχουν αναλάβει να κάνουν κάθαρση!

Καλά Χριστούγεννα, Έλληνα. Καλή ανάσταση, Ελλάδα.