Σαν βγω απ’αυτή τη φυλακή

Οι επαγγελματίες πολιτικοί της Ελλάδας μπορούν να κοιμούνται ήσυχοι ότι δεν θα χρειαστεί να μιλήσουν ποτέ στους ψηφοφόρους τους για πολιτική. Δεν θα διδαχθούμε τόσα από τα θαλασσοδάνεια όσα μάθαμε σε δύο δεκαετίες λάιφσταϊλ από αυτούς που τα πήραν.  Δεν θα μαλώσουμε ποτέ στα πάνελ για το σωφρονιστικό σύστημα, επειδή τώρα πουλάει η πυγμή του Γεωργιάδη. 

Η αναγέννηση που θα έρθει, θα έχει ξανά τη μορφή του ΕΣΠΑ.   Κανένα σοβαρό θέμα δεν πρόκειται να συζητηθεί ενδελεχώς, όσο οι παπάδες διαπραγματεύονται τα κλειδιά της εξουσίας με τη γενιά που ξερογλείφεται να την αρπάξει.

Αυτή είναι η δικιά μας φυλακή.  Η υπερπροσπάθεια των κομματικών στρατών, των κηφήνων του κατεστημένου να μείνουν όλα ίδια κι απαράλλακτα,  Οι δυνάμεις καταστολής της αλλαγής, από το μικρότερο χωριό που κληροδοτεί το αυτοδιοικητικό χρίσμα στα παιδιά του σωλήνα, μέχρι τους θιασώτες του διλήμματος ελευθερία ή μνημόνιο.   

Από την άλλη μεριά, μετατρεπόμαστε αργά αλλά σταθερά σε βαμπίρ.  Το ψυχαγωγικό μενού της καθημερινότητας περιλαμβάνει κατηγορίες, καταδικαστικές αποφάσεις, διώξεις, συλλήψεις.  Αιχμές, διαξιφισμοί, αλληλοσπαραγμός στα κοινωνικά δίκτυα, η λίστα είναι ατελείωτη για τον κοινωνικό ανθρωπολόγο του μέλλοντος.  Πρόκειται για κάτι περισσότερο από απόδοση δικαιοσύνης: είναι η αέναη πεποίθηση ότι για τα βάσανα που τραβάμε φταίει πάντα κάποιος άλλος, ο τρόπος να αποτρέψεις το μέσο πολίτη από το να κατεβάσει η κούτρα του ιδέες. 

Γιατί τώρα το βοτάνισμα και όχι νωρίτερα, τώρα που πρέπει να στοχεύουμε στη λύση, το πρόγραμμα και την κοινή λογική;  Κι αν απαιτείται εκκαθάριση, αναρωτηθείτε αν αυτό που συμβαίνει και με τον τρόπο που συμβαίνει είναι αξιολόγηση ή εξορκισμός, αν οδηγεί στην κριτική ή τη μαγική σκέψη. 

Το δίκαιο και η ηθική που θα πρέπει να ενώνουν με συμβόλαιο την κοινωνία, μετατρέπονται σε τίποτα περισσότερο από ψευδοεπιχειρήματα κατά της ανοχής, όταν έχουμε να κάνουμε με ξεκάθαρη περίπτωση συνενοχής. 

Γιατί δεν ξαμολάμε τους ινστρούχτορες, τους γνωστικούς και τους σκεπτόμενους να τραβήξουν από τα μανίκια τους νεανίες και τα νεανικά μυαλά που συρρέουν στα αεροδρόμια για να περισώσουν την ψυχική τους ισορροπία;  Να σταματήσεις το φευγιό των καλύτερων παιδιών: να μια ξεκάθαρα επαναστατική πράξη.  Αυτά είναι οι πιο καταζητούμενοι «δραπέτες», η δύναμη της αλλαγής που δεν θα κάτσει να τη διπλαρώσεις με υποσχέσεις πεντάμηνους ισχύος. 

Εμείς είμαστε δέσμιοι και δεσμοφύλακες του συστήματος που δίνει έμφαση στα συμφέροντα του κάθε κομματάρχη και δεν αναγνωρίζει τους κινδύνους του λαϊκισμού.  Ας μη γελιόμαστε, να μη διαταραχθεί το εκουιλίμπριουμ της τσέπης μας, αυτός ήταν πάντα ο στόχος.  Ο ρυθμός από το ντέφι που μας χτυπάνε θα συνεχίσει να είναι και ο ρυθμός ανάπτυξης της χώρας.  Τι ακριβώς έχουμε διδαχθεί μέχρι σήμερα;

Από το βόλεμα και την ολιγωρία, τη νωθρότητα και τον αλληλοσπαραγμό, εμείς πότε σχεδιάζουμε να το σκάσουμε;