Κανόνας No1: Οι κανόνες δημιουργούνται!

Πως δημιουργούνται νέες αγορές, νέα μοτίβα, νέα προϊόντα, νέες τεχνολογίες, νέοι νόμοι και νέες θεωρίες; Αρχικά, μαντεύεις το νέο κανόνα. Αμέσως μετά τον δοκιμάζεις στον πραγματικό κόσμο. Αν τα αποτελέσματα της δοκιμής δε συμφωνούν με το νέο κανόνα, τότε, ο κανόνας είναι λάθος! Δεν έχει σημασία πόσο όμορφος είναι, δεν έχει σημασία ποιος τον δημιούργησε, δεν έχει σημασία το όνομα του! Αν δεν λειτουργεί! Τότε ο κανόνας είναι λάθος!

Γνωρίζετε ποια είναι η διαφορά ανάμεσα σε αυτούς τους τύπους που αποφοίτησαν από το MIT ή το Cambridge και σε εκείνους που δημιουργούν καθημερινά πράγματα με τα χέρια τους? Οι δεύτεροι δε ξέρουν πολλά απο μοντέλα, αλλά ξέρουν πότε αλλάζει ο ούριος άνεμος των αγορών. Δε ξέρουν γιατί άλλαξε ή τι ακριβώς έφερε την αλλαγή, αλλά ξέρουν ότι είναι καιρός να πιάσουν λιμάνι!

Σε ότι αφορά τις επενδύσεις, αυτοί οι τύποι θέλεις να διαχειρίζονται το κεφάλαιο σου, στην επιστήμη αυτοί οι τύποι θέλεις να γεννούν νέες τεχνολογίες, και γενικά αυτοί οι τύποι θέλεις να παράγουν καινοτομία!

Ένα σφάλμα, κοινό, τόσο σε επαγγελματίες όσο και σε ιδιώτες επενδυτές, είναι ότι κοιτούν τις στρατηγικές οι οποίες είχαν εξαιρετικές αποδόσεις στο παρελθόν και περιμένουν η ίδια ακριβώς προσέγγιση να έχει τις ίδιες αποδόσεις στο μέλλον. Στη πράξη, όμως, συμβαίνει το αντίθετο από αυτό που οι περισσότεροι προσδοκούν, δηλαδή οι στρατηγικές που είχαν τη χειρότερη απόδοση στο παρελθόν, έχουν μεγαλύτερη πιθανότητα, να δώσουν υψηλότερες αποδόσεις στο μέλλον. Επομένως, μάλλον πρέπει να πιστεύουμε πάντα τα ψιλά γράμματα όταν γράφουν ότι «Οι προηγούμενες αποδόσεις δεν εγγυώνται τις μελλοντικές.»

Επίσης, η απόδοση αυτή καθεαυτή, ως ποσοστό στο αρχικό κεφάλαιο, δεν έχει κανένα νόημα αν δεν ληφθεί υπόψη η έκθεση στον κίνδυνο, δηλαδή το μέγεθος του ρίσκου κάτω από το οποίο λειτουργεί η απόδοση. Το πιο γνωστό εργαλείο μέτρησης απόδοσης συναρτήσει του ρίσκου είναι το Sharpe ratio ή Δέικτης ή Μέτρο Sharpe. Το πρόβλημα, βέβαια, στο λόγο της απόδοσης προς το ρίσκο εστιάζεται κυρίως στη μέτρηση της μεταβλητότητας ή διακύμανσης του υποκείμενου στοιχείου.

Τα περισσότερα από τα εργαλεία μέτρησης ρίσκου στηρίζονται στη παραδοχή ότι οι αποδόσεις ακολούθούν την κανονική κατανομή, τη λεγόμενη Γκαουσιανή συνάρτηση.

Ωστόσo, το κραχ τη 19η Οκτωβρίου του 1987, όπου η πτώση των χρηματιστηρίων ήταν της τάξης του 20% σε μία μόλις συνεδρίαση, σύμφωνα με την κανονική κατανομή, ήταν τόσο πιθανό να συμβεί όσο πιθανό είναι να επιλέξεις ένα άτομο από όλο το γνωστό σύμπαν και όταν ανακατέψεις τη σούπα να επιλέξεις ξανά το ίδιο άτομο που επέλεξες τη πρώτη φορά. Είναι κάτι το οποίο ξεπερνά τα όρια του αδύνατου!

O κανόνας είναι ότι οι κανόνες δημιουργούνται!

Δεν ήξεραν ακριβώς ποιο προϊον θα πιάσει στην αγορά. Δεν ήξεραν ότι το διαδίκτυο θα γινόταν αυτό που έγινε. Δεν ήξεραν ότι τα μηνύματα, τα SMS, θα ήταν μια τεράστια, κερδοφόρα αγορά. Αυτό το οποίο ξέρουν καλά είναι η κατανομή κεφαλαίων, ξέρουν από Venture Capital (επένδυση στην καινοτομία). Ξέρουν ότι το λιμάνι είναι κοιτίδα εμπορίου και πολιτισμού, μα, πάνω από όλα ξέρουν και πότε να πιάνουν λιμάνι!