Απρόοπτα και πικάντικα του προεκλογικού αγώνα

«Μα, είναι τρελοί αυτοί οι Γερμανοί…» θα αναφωνούσε ο Αστερίξ. Και δεν θα είχε άδικο. Στη Χαϊδελβέργη, οι αφισοκολλητές έκαναν λάθος και κόλλησαν πλακάτ του αντίπαλου Σοσιαλδημοκρατικού κόμματoς. Μία ώρα πριν την τηλεοπτική μονομαχία το SPD μέσω διαδικτύου ανακοίνωσε ότι νίκησε ο Σουλτς. Για να ανακαλέσει στην συνέχεια γι αυτό το «ντροπιαστικό λάθος» και τη «σύγχυση» που προκάλεσε. Αλλά και το γυμνό προσελκύει. Κι αυτό το ξέρει πολύ καλά η Γκρέγκορ Γκίζι από το κόμμα “Η Αριστερά”. Στο περιοδικό Playboy παραπονέθηκε για την εξαφάνιση του γυμνισμού στην πρώην Αν. Γερμανία. Υποσχέθηκε μάλιστα ότι θα πει στους συνάδελφους του να δραστηριοποιηθούν, για να επανέλθει στη μόδα. Και στην ερώτηση της Bild για τα δικά του γούστα απάντησε: «Όλα έχουν τα όριά τους. Εάν χρειάζεται, μόνο στο σπίτι γυμνισμός».

Ο Γενς Σπαν, από το Χριστιανοδημοκρατικό κόμμα,  ανακάλυψε ένα νέο εχθρό: τον σερβιτόρο, ο οποίος στα καφέ του Βερολίνου μιλά μόνο αγγλικά. Και δεν είναι ο μόνος που δηλώνει τη δυσαρέσκειά του σχετικά. Στα μεγάλα πλακάτ ο πρόεδρος των Φιλελευθέρων Κρίστιαν Λίντνερ θυμίζει μοντέλο για λοσιόν για ξύρισμα. Είναι τόσο μεγάλο το πρόσωπό του, που το σατιρικό μαγκαζίνο Extra 3, έγραψε κάτω από τη φωτογραφία του: Κάθε 11 δευτερόλεπτα ένας Φιλελεύθερος ερωτεύεται τον εαυτό του. Ο Μάρτιν Σουλτς πάλι αναφέρθηκε με ειρωνική διάθεση στους παίκτες του γκολφ, για να υπερτονίσει το ενδιαφέρον του για τους απλούς ανθρώπους. Και είπε: «Με ενδιαφέρουν περισσότεροι οι οδηγοί μοντέλων Golf από τους παίκτες του γκολφ. Η αλαζονεία τους θέτει σε κίνδυνο έναν ολόκληρο κλάδο της βιομηχανίας». Η απάντηση ήρθε άμεσα: «Καινούριους φίλους με τέτοιες συγκρίσεις ασφαλώς δεν θα αποκτήσετε», είπε ο πρόεδρος του Γερμανικού Συνδέσμου Γκολφ Κλάους Κόμπολντ.

«Δεν με νοιάζει η περιφέρειά μου»

Αλλά και το εθνολαϊκιστικό AfD συνεισέφερε στο να γίνει ο προεκλογικός αγώνας πιο πλούσιος σε παρατράγουδα, όταν, για παράδειγμα, η αντιπρόεδρος του κόμματος Μπέατριξ φον Στορχ πόζαρε στο πλευρό του γνωστού στην αστυνομία ράπερ Μπουσίντο.  «Ό,τι φαίνεται παράδοξο σε ορισμένους, βοηθά στην απόκτηση αναγνωσιμότητας και κύρους σε άλλους, είναι ζήτημα  ερμηνείας» υποστηρίζει ο Όσκαρ Νίντεμάϊιερ, από το Ελεύθερο Πανεπιστήμιο του Βερολίνου. Ένα από τα πιο παράδοξα για τον  Νίντεμάϊιερ έγινε στην προεκλογική εκστρατεία του 2002. Ο τότε πρόεδρος του FDP Γκίντο Βεστερβέλε έγραψε κάτω από τις σόλες των παπουτσιών του το νούμερο 18. Τόσο ήταν το ποσοστό που ήθελε να επιτύχει. Το αυτοκίνητό του το ονόμασε «Οχημα Γκίντο». 

Σοβαρός ωστόσο είναι σε αυτήν την προεκλογική εκστρατεία  ο κωμικός Σερντάρ Σομούνκου, υποψήφιος με το σατιρικό κόμμα «Το Κόμμα» (Die Partei). «Νομίζω ότι είναι μια καλή ιδέα να κατέβει κανείς εναλλακτικά απέναντι στη Μέρκελ και τον Σουλτς» λέει. Ο Σομούνκου είναι πρώτος στη λίστα του Βερολίνου από την εκλογική περιφέρεια Φριντριχσάιν – Κρόϊτσμπεργκ. «Την περιφέρεια δεν την ξέρω και δεν με ενδιαφέρει κιόλας» λέει. «Ζητώ ψήφο, επειδή το όνομά μου βρίσκεται στο ψηφοδέλτιο».