Κατ αρχάς να διευκρινίσουμε κάτι: Άλλο η επιτήρηση, για την οποία το πολιτικό σύστημα πρέπει να λέει την αλήθεια ότι θα συνεχισθεί για πολλά χρόνια μετά τη λήξη του τρίτου προγράμματος, και άλλο η επιβολή διαρκούς λιτότητας χωρίς βαθμούς δημοσιονομικής ελευθερίας για επενδύσεις, που εγκλωβίζει την οικονομία σε σπιράλ ύφεσης.

“Το μαχαίρι της λιτότητας να μπει πρώτα εκεί που πρέπει και δεν έχει μπει μέχρι σήμερα, δηλαδή στη βουλευτική αποζημίωση και τα προνόμια των βουλευτών (αφορολόγητο, αυτοκίνητα, παροχές, προσωπικό), έτσι ώστε να χαλαρώσει η λιτότητα εκεί που δεν πρέπει, δηλαδή στα αδύναμα στρώματα όπου δεν υπάρχει περιθώριο για περαιτέρω περικοπές.”

Με αυτή την τοποθέτηση ολοκλήρωσα την ενδιαφέρουσα συζήτηση με την Ηρώ Ράντου στην εκπομπή SBC LIFE (26.10.17).
Ξεκινώντας με διεθνή οικονομική ανάλυση (απόφαση ΕΚΤ για παράταση του προγράμματος ποσοτικής χαλάρωσης (QE) μέχρι τα τέλη Σεπτεμβρίου του 2018 ή και αργότερα αν χρειαστεί) και καταλήγοντας σε εγχώρια πολιτική ανάλυση για τον δύσκολο δρόμο της χώρας μέχρι την άνοιξη του 2020 με βάση το πολιτικοοικονομικό ημερολόγιο…


 

Facebook Comments