Μετά το κοινωνικό μέρισμα, ο πρωθυπουργός Αλέξης Τσίπρας εξήγγειλε και το βαρύγδουπο “επίδομα νεανικής αλληλεγγύης”, δηλαδή μια κοντόφθαλμη παροχή προς νέους ανέργους 18-24 ετών, ύψους 400 ευρώ εφάπαξ.

Ασφαλώς, οι δικαιούχοι, περίπου 55 χιλιάδες νέοι άνθρωποι, θα το πάρουν και καλά θα κάνουν, αφού το έχουν ανάγκη. Ομως, πολύ φοβάμαι ότι οι δικαιούχοι αυτού του επιδόματος, όπως και του περιβόητου “κοινωνικού μερίσματος”, δεν αντιλαμβάνονται ότι με τον τρόπο αυτό μετατρέπονται, άθελα τους, σε επαίτες, σε ζητιάνους του κράτους. Και χάνουν την αξιοπρέπεια τους και τη δυνατότητα τους να δικεκδικήσουν μια καλύτερη ζωή, με ευνοϊκότερες κι ουσιαστικότερες προοπτικές για το μέλλον τους. Η ανάγκη για τους Έλληνες σήμερα δεν είναι τα επιδόματα (ψευτο) αλληλεγγύης, που στην πραγματικότητα είναι επιδόματα ζητιανιάς κι αναξιοπρέπειας. Οι νέοι έχουν ανάγκη από καλά αμειβόμενες εργασίες. Κι οι συνταξιούχοι μας έχουν ανάγκη από αξιοπρεπείς συντάξεις, που θα τους εξασφαλίζουν καλά γεράματα. Αυτή όμως δεν είναι η λογική του κ. Τσίπρα και των συντρόφων του. Επιθυμούν να εξαρτώνται από επιδόματα, μερίσματα, συσσίτια, κρατικές παροχές οι νέοι και συνταξιούχοι, ελπίζοντας ότι με τον τρόπο αυτό θα εξαρτώνται από το κράτος- κόμμα, προκειμένου να τους ελέγχουν καλύτερα και να υφαρπάζουν την ψήφο τους, όποτε έρχονται εκλογές. Αυτή είναι η λογική της αριστεράς. Αυτή είναι η λογική της ισοπέδωσης και της φτωχοποίησης, που παντού όπου επιβλήθηκε η Αριστερά, χρησιμοποίησε για να παγιώσει την, συχνά, ανελεύθερη και αντιδημοκρατική της εξουσία.

Πολλοί ισχυρίζονται ότι δήθεν σήμερα δεν υπάρχουν πολιτικές κι ιδεολογικές διαφορές μεταξύ των κομμάτων, επειδή τόσο η ΝΔ όσο και ο ΣΥΡΙΖΑ ακολουθούν παρόμοιες, μνημονιακές πολιτικές. Αυτό δεν είναι αλήθεια. Αντίθετα, μέσα στο αναμφίβολα αυστηρό πλαίσιο που θέτουν τα μνημόνια κι η εποπτεία των δανειστών, παρουσιάζονται ευδιάκριτες και σημαντικές διαφορές μεταξύ της αριστεράς και των φιλελεύθερων.

Οι αριστεροί επιδιώκουν την ισοπέδωση προς τα κάτω, με την φτωχοποίηση μέσω εξοντωτικών φόρων της μεσαίας τάξης, των “μικροαστών”, όπως περιφρονητικά αποκαλούν τους επαγγελματίες, τους επιστήμονες, τους εμπόρους, τους μαγαζάτορες, τους μικρομεσαίους επιχειρηματίες, τους βιοτέχνες, τους δημιουργούς κοκ. Κι αυτό διότι με τον τρόπο αυτό εκτιμούν ότι θα μπορούν καλύτερα να τους ελέγχουν και να τους χειραγωγούν.

Αντίθετα οι φιλελεύθεροι επιδιώκουν μέσω της δραστικής μείωσης των φορολογικών βαρών και τον περιορισμό της γραφειοκρατίας, να καταπολεμήσουν την ισοπέδωση και να προκαλέσουν ενίσχυση της επιχειρηματικότητας, ενίσχυση της μεσαίας τάξης κι ανάπτυξη όλων των πολιτών σε συνεχώς υψηλότερα επίπεδα, που μαζί με την οικονομική ελευθερία φέρνουν και μεγαλύτερη πολιτική ελευθερία. Η επιλογή είναι δική σας, των πολιτών, θέλετε ισοπέδωση με κρατικά επιδόματα η ελευθερία με δημιουργία και παραγωγή πλούτου

Facebook Comments