Αν και είχε προαναγγελθεί, η νίκη του Εθνικού Μετώπου στη Γαλλία δεν παύει να αποτελεί σοκ τόσο για τη χώρα αυτή όσο και για την Ευρώπη. Είναι αλήθεια ότι οι ευρωεκλογές δεν διαμόρφωσαν ποτέ την εσωτερική πολιτική ζωή στη Γαλλία ούτε αποτέλεσαν προάγγελο των επόμενων αναμετρήσεων.

Η επιτυχία του κόμματος της Μαρίν Λεπέν, όμως, αποδεικνύει την ικανότητά της να κινητοποιεί τους ψηφοφόρους και το ρίζωμα των ξενόφοβων απόψεών της.

Σύμφωνα με τον γάλλο αναλυτή Ζοέλ Γκομπέν, που είναι ειδικός της ακροδεξιάς, η εχθρότητα απέναντι στην Ευρώπη δεν αποτελεί τον βασικό παράγοντα που οδηγεί τους ψηφοφόρους στην αγκαλιά του Εθνικού Μετώπου. Το κίνητρό τους δεν είναι η αποχώρηση από την ευρωζώνη, λέει ο αναλυτής αυτός στη Λιμπερασιόν.

Δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι το εκλογικό σώμα του κόμματος είναι διχασμένο στα ζητήματα του ευρώ και της συνθήκης Σένγκεν. Και ότι τα δύο τρίτα των ψηφοφόρων του Εθνικού Μετώπου λένε ότι ψηφίζουν με βάση εγχώριες, όχι ευρωπαϊκές παραμέτρους. Στο υπόλοιπο εκλογικό σώμα, η αναλογία αυτή είναι η μισή.

Το μεγάλο πλεονέκτημα του FN είναι ο ομοιογενής του λόγος, συνεχίζει ο Γκομπέν. Τα άλλα κόμματα έχουν πιο αντιφατικές θέσεις. Για το κόμμα της Λεπέν, η κατάσταση είναι ιδανική: μπορεί να κινητοποιεί ψηφοφόρους που είναι κατά των μεταναστών, κατά των ελίτ, αλλά και κατά της ευρωπαϊκής ενοποίησης.

Η παραδοσιακή Δεξιά, θύμα των σκανδάλων και των εσωκομματικών αντιπαραθέσεων, βρίσκεται τώρα αντιμέτωπη με ένα σκληρό δίλημμα: να συνεχίσει να παίζει με την ακροδεξιά φωτιά, όπως έκανε ο Νικολά Σαρκοζί το 2012, ή να χαράξει μια αυστηρή διαχωριστική γραμμή όπως είχε προτείνει ο Αλέν Ζιπέ; Από την επιλογή που θα κάνει, θα εξαρτηθεί η επιβίωσή της.

Οι σοσιαλιστές έχουν κάθε λόγο να είναι δυσαρεστημένοι. Υστερα από δύο χρόνια στην κυβέρνηση, και με τη δημοτικότητα του προέδρου να μη λέει να ξεκολλήσει, το PS κινδυνεύει να ξαναζήσει σε τρία χρόνια την πολιτική τραγωδία του 2002: να μην είναι δηλαδή ο υποψήφιός του στον δεύτερο γύρο των προεδρικών εκλογών.

Το σοκ που προκάλεσε όμως το Εθνικό Μέτωπο ξεπερνά τα σύνορα της Γαλλίας, επισημαίνει ο Ερίκ Ντεκουτί στη σημερινή Λιμπερασιόν. Το ποσοστό που πέτυχε, μαζί με τις καλές επιδόσεις άλλων ευρωφοβικών κομμάτων στη Δανία, την Αυστρία ή τη Βρετανία, συνιστούν μια πραγματική απειλή για την ευρωπαϊκή ιδέα. Ο ιός που έχει μολύνει τη Γαλλία κινδυνεύει να μεταδοθεί σε μια Ενωση όπου ο φόβος του ξένου δεν σταματά να μεγαλώνει. Για να αντιμετωπιστεί αυτό το νοσηρό φαινόμενο, τα δημοκρατικά κόμματα οφείλουν να μιλήσουν σε αυτόν τον λαό που βρίσκεται σε ρήξη με τη δημοκρατία.

Το ευρωπαϊκό κοινοβούλιο κυριαρχείται από τη Δεξιά. Αυτή η Δεξιά, όμως, είναι χωρισμένη ανάμεσα στα φιλοευρωπαϊκά κόμματα που χάνουν έδαφος και τα ευρωφοβικά κόμματα που καλπάζουν. Η έφοδος του λαϊκισμού είναι πιο έντονη στις χώρες που ευημερούν, όπως η Αυστρία και η Δανία. Στην Ισπανία, την Πορτογαλία ή την Ιρλανδία, οι κυβερνητικοί συνασπισμοί μπορεί να υπέστησαν απώλειες, αλλά τα εξτρεμιστικά κόμματα παραμένουν περιθωριοποιημένα. Η Γαλλία είναι σήμερα ο ασθενής της Ευρωπαϊκής Ενωσης – και είναι μια χώρα που δεν έχει γνωρίσει λιτότητα…

Facebook Comments