Τα αδιέξοδα του Τσίπρα, εφιάλτες για την Ελλάδα

Η κατάσταση στην οικονομία, όπως είχαμε προβλέψει εδώ και καιρό από την φιλόξενη αυτή στήλη, αντί να βελτιώνεται, όπως ψευδώς ισχυρίζονται οι κυβερνώντες, διαρκώς επιδεινώνεται. Κι οι προοπτικές δείχνουν πολύ κρίσιμες για το 2018 κι ιδίως για το 2019, το οποίος εκτιμάται ότι μπορεί να είναι το πλέον δύσκολο έτος από την αρχή της δοκιμασίας το 2010.

Η κυβέρνηση Τσίπρα- Καμμένου (όσο ακόμα συνυπάρχουν οι δύο τους στο κυβερνητικό σχήμα, διότι είναι πλέον σαφές ότι οι αποστάσεις που παίρνει ο υπουργός Άμυνας οδηγούν σε απομάκρυνση του από την κυβέρνηση αργά η γρήγορα), επιμένει ακόμα στο σενάριο της “καθαρής εξόδου” από τα μνημόνια, μολονότι ούτε οι ίδιοι δεν το πιστεύουν. Αντίθετα, φαίνονται εξαιρετικά αιφνιδιασμένοι από την εμμονή των δανειστών, κι ιδίως του ΔΝΤ, για την λήψη νέων μέτρων, με την επίσπευση της εφαρμογής του μειωμένου αφορολογήτου από 1-1-2019, μαζί με τις νέες, μεγάλες μειώσεις των συντάξεων, καθώς και την επ αόριστον αναστολή των περιβόητων “αντιμέτρων”, που αποδεικνύονται, όπως εδώ και καιρό είχαμε προβλέψει άλλος ένας συριζαιϊκος μύθος.

Είναι σαφές ότι οι συριζαίοι, μεταξύ των οποίων κι ο ίδιος ο υπουργός Οικονομικών Ευκλείδης Τσακαλώτος, δεν θέλουν να ζουν στον πραγματικό κόσμο. Προτιμούν τα παραμύθια που λένε στον κόσμο, να τα πιστεύουν κι οι ίδιοι. Γιατί διαφορετικά δεν μπορούν να αντέξουν την ζοφερή πραγματικότητα.

Και γι αυτό λένε και κάνουν απίθανα πράγματα. Είναι χαρακτηριστική η δήλωση του νέου επικεφαλής του Γραφείου Προϋπολογισμού της Βουλής Φρ. Κουτεντάκη, ο οποίος είπε το αμίμητο για την έξοδο στις αγορές με σαφώς πολύ μεγαλύτερο επιτόκιο από το επιτόκιο των δανείων της τρόΪκας. “Δεν πειράζει κι αν πληρώνουμε ακριβότερα τα δανεικά, που θα παίρνουμε. Φτάνει να έχουμε την ελευθερία μας“. Ο κ. Κουτεντάκης είτε είναι παντελώς άσχετος είτε παίζει το παιχνίδι κάποιων κερδοσκοπικών κεφαλαίων, που στήνουν χορό όταν ακούν τέτοιες δηλώσεις γιατί καταλαβαίνουν ότι είναι ευκαιρία να βγάλουν πολλά χρήματα από την Ελλάδα, που παραπαίει και δεν έχει ισχυρή και σώφρονα ηγεσία.

Επί της ουσίας, στην κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ, τίποτα δεν της βγαίνει. Όπως κατέδειξαν τα επίσημα στοιχεία της ΕΛΣΤΑΤ, το τελευταίο τρίμηνο του 2017, η ανεργία αυξήθηκε και πάλι, καταδεικνύοντας ότι η πτώση της, για την οποίαν πανηγύριζαν οι κυβερνώντες, ήταν πρόσκαιρη κι οφειλόταν κυρίως στην επιμήκυνση της τουριστικής περιόδου και στην αύξηση των τουριστικών συναλλαγών, στην αύξηση της μερικής απασχόλησης σε δουλειές του ποδαριού και στο γεγονός ότι ολοένα και περισσότεροι νέοι έχουν πάψει να αναζητούν εργασία, είτε γιατί απογοητεύθηκαν είτε γιατί έφυγαν στο εξωτερικό.

Ομοίως, ο ρυθμός ανάπτυξης, σύμφωνα πάλι με τα επίσημα στοιχεία της ΕΛΣΤΑΤ, ήταν 1,4% το 2017, έναντι αρχικού στόχου 2,7%. Κι αυτός ακόμα οφείλεται σχεδόν αποκλειστικά στην ωρίμανση κάποιων έργων, που χρηματοδοτούνται μέσω ΕΣΠΑ και στον τουρισμό. Μόνον αυτά έχει η Ελλάδα σήμερα. ΕΣΠΑ, κοινοτικά κονδύλια δηλαδή, και τουρισμό. Και κάποιες, μειωμένες πάντως σε σχέση με το παρελθόν, εισροές από τη ναυτιλία. Αν εξαιρέσεις αυτά, η παραγωγική διαδικασία κι η εξαγωγική  δραστηριότητα είναι εξαιρετικά μικρή και ρηχή, για να επιτρέπει οποιουδήποτε είδους αισιοδοξία για ταχεία ανάπτυξη της οικονομίας τα προσεχή χρόνια.

Όλα αυτά, εκ των πραγμάτων οδηγούν τον πρωθυπουργό Αλέξη Τσίπρα και την κυβέρνηση του σε πραγματικό αδιέξοδο. Εχει φτιάξει μια κοινωνία χαμηλόμισθων μερικής απασχόλησης, επιδοματούχων και μετακλητών και συμβασιούχων στο Δημόσιο. Αυτή η οικονομία είναι θνησιγενής. Κι η χρηματοδότηση των επιδομάτων καθίσταται πλέον προβληματική, εξαιτίας της κατάρρευσης της ιδιωτικής οικονομίας και κατά συνέπεια των  φορολογικών εσόδων, που δεν μπορούν να χρηματοδοτήσουν τις δαπάνες ενός συντεχνιακού κράτους κι ούτε φυσικά να δημιουργήσουν πρωτογενή πλεονάσματα 3,5% ετησίως, όπως οι δανειστές απαιτούν. Κι είναι ακριβώς αυτές οι απαιτήσεις των δανειστών, που μοιραία θα οδηγήσουν σε αδιέξοδο την κυβέρνηση, μετατρέποντας το σε εφιάλτη για την χώρα. Αφού η νέα μείωση συντάξεων κι αφορολογήτου, θα προκαλέσει νέα μείωση ρευστότητας και νέα καθίζηση στην αγορά.

Για όλους αυτούς τους λόγους, θεωρούμε σχεδόν βέβαιο ότι ο κ. Τσίπρας θα υποχρεωθεί να προσφύγει σε εκλογές, νωρίτερα από ότι υπολόγιζε, μέσα στο φθινόπωρο του 2018. Εκτός κι αν τα τεράστια εξωτερικά προβλήματα, που σε μεγάλο βαθμό η κυβέρνηση του προκάλεσε, τις επισπεύσουν έτι περαιτέρω.