Περί εργασίας Κυριακών και άλλων θρησκευτικών εορτών

Πρόσφατα το ΣτΕ απεφάνθη ότι η εργασία τις Κυριακές απαγορεύεται. Την ερχόμενη Κυριακή πρέπει άραγε όλοι μας να καλούμε τον Εισαγγελέα Υπηρεσίας, όποτε βλέπουμε ένα ανοιχτό εστιατόριο, περίπτερο ή νοσοκομείο; Αν τον καλέσουμε, εκείνος θα δράσει ως απεφάνθη το ΣτΕ περί εργασίας τις Κυριακές, ή θα μας κλείσει το τηλέφωνο κατάμουτρα;

Από την άλλη, και εγώ βλάπτομαι οικονομικά αν ένας μεγαλύτερος και πλουσιότερος εμού ανταγωνιστής μου, αποκτήσει τη δυνατότητα να εργάζεται επί 24ώρου βάσεως, και έτσι εξυπηρετώντας καλύτερα από εμένα τους πελάτες μου, με οδηγήσει σε μείωση τζίρου!

Όσο οι θρησκευτικές πεποιθήσεις μιας ομάδας πλειοψηφικής ή μειοψηφικής καθορίζουν τη δυνατότητα ενός τρίτου να αξιοποιήσει την επένδυσή του 30-40-50 ή 60 ώρες τη βδομάδα αντί για όσες ώρες ανταποκρίνεται η αγορά του, τότε θα είμαστε κοντά σε τριψήφιες θέσεις σε ιεράρχηση οικονομικής ελευθερίας.

Ως εκ τούτου ο αντικληρικαλισμός είναι χαρακτηρισμός που δίνουν κάποιοι στην επιθυμία μου να αξιοποιώ την επένδυσή μου σε κτίρια και προϊόντα για όσες ώρες θέλει η πελατεία μου να εξυπηρετείται.

Αν κάποιος πχ θέλει να πάει να δει με την ησυχία του αυτοκίνητα στις Κυριακές, τότε το να επιβάλλεται το κλείσιμο στις εμπορίες αυτοκινήτων τις Κυριακές είναι εμπόδιο στον ελεύθερο ανταγωνισμό, και ίσως κάνει τη διαφορά ανάμεσα στην επιβίωση μια επιχείρησης ή στο λουκέτο.

Στις περισσότερες χώρες, ο κόσμος ψωνίζει για αμάξι τις Κυριακές.  Στην Ελλάδα αυτό απαγορεύεται.

Κάποιος που έχει επενδύσει 30 εκατομμύρια ευρώ για κτιριακές εγκαταστάσεις και εμπόρευμα, μπορεί να αποσβέσει την επένδυσή του ταχύτερα αν είναι ανοιχτός ως τις 11 το βράδυ πχ. ένα σουπερμάρκετ, συν το γεγονός ότι θα βάλει περισσότερες βάρδιες, συμβάλλοντας στη μείωση της ανεργίας.

Αντίστοιχα, ένα ψιλικατζήδικο/περίπτερο που είναι ανοιχτό το βράδυ έχει περισσότερη δουλειά από τους ανταγωνιστές του που κλείνουν στις 21:00 ή και νωρίτερα.

Ο ετεροπροσδιορισμός και μόνον της επιθυμίας για οικονομική ελευθερία ως αντικληρικαλισμός, δείχνουν την οπτική κάποιων που θέλουν να επιβάλλουν την θρησκευτική τους επιλογή στους υπόλοιπους.

Πού διαφέρουμε από το Ισλαμικό Χαλιφάτο, όταν η θρησκευτικότητα κάποιου μπορεί να καθορίσει αν η επένδυση ενός άλλου θα αποβεί κερδοφόρα ή ζημιογόνα. Το να του επιβάλλει ποιες ώρες μπορεί να δουλεύει πώς λέγεται;

Το θέμα είναι ότι κάποιοι φανατικοί θρησκευόμενοι εμποδίζουν κάποιους άλλους να αξιοποιήσουν τις επενδύσεις τους. Αντικληρικαλισμό το ονομάζουν μόνον όσοι θεωρούν ότι βλάπτονται ηθικά αν την ώρα που εκείνοι θέλουν να είναι στο τζαμί, ή στην εκκλησία, ή στη συναγωγή, εγώ θέλω να αποσβένω την επένδυσή μου, προσφέροντας εργασία σε κάποιους που διαφορετικά μπορεί να ήσαν άνεργοι!

Φυσικά στην ουσία της, είναι θέμα οικονομικής ελευθερίας η απόφαση του ΣτΕ, στην οποία διεθνή κατάταξη οικονομικής ελευθερίας κατείχαμε ως χώρα το 2013 την περίοπτη 91η θέση, ανάμεσα στη Σενεγάλη και το Μαλάουϊ, και τώρα πήγαμε προσωρινά ίσως, στην 81η θέση.

Ταλιμπανοθρησκευτικά πάντως θα έπρεπε να απαγορευθεί η λειτουργία της χώρας ΚΑΙ την Παρασκευή, καθώς υπάρχουν και πολλοί μουσουλμάνοι μαγαζάτορες ανά την Ελλάδα, αλβανικής ή άλλης καταγωγής, και σίγουρα πολλοί εργάτες που θα βλαφθεί το Ταλιμπανοθρησκευτικό τους συμφέρον αν δεν υποχρεώσουν και όλους τους άλλους να μη δουλεύουν την μέρα που εκείνοι εκτελούν τα θρησκευτικά τους καθήκοντα.

Άντε και του χρόνου κάτω από το Μαλάουϊ στην οικονομική ελευθερία, μαζί με το Χαλιφάτο!!