Το τέλος της έννοιας British, -αλλά όχι και του british πρωϊνού, ελπίζω-, θα φέρει το προσεχώς ψήφισμα για την απόσχιση της Σκωτίας.

Η τετρακοσίων ετών ένωση αυτή, που αποτελεί την πέμπτη ισχυρότερη οικονομία του κόσμου θα διαμελιστεί, πολύ πιθανόν. Η βρεταννικότητα ως σύνολο θα χαθεί, αλλά αν σκεφτούμε καλύτερα, σχεδόν όλα τα στοιχεία του Ηνωμένου Βασιλείου αποτελούν Σκωτσέζικης πηγής προϊόντα. Η Σκωτία έμελε να δώσει την βρεταννικότητα στα ρούχα, τα ποτά την μουσική τα χρώματα και την ‘’ψυχή’’ της. Μα πιο πολύ την ίδια την ένωση.

Για χάρη της εγκυκλοπαιδικής μας γνώσης αρκεί να ξέρουμε πως από την μία άκρη του τερραίν έχουμε το Scottish National Party (SNP) και από την άλλη τις Ηνωμένες Πολιτείες, το Conservative Party, το Labour Party και τους Liberal Democrats οι οποίοι έχουν αντιπροσώπους στη Σκωτσέζικη Βουλή.

Το βασικό επιχείρημα των ενωτικών είναι οι οικονομικοί και κυρίως οι δεσμοί κουλτούρας μεταξύ Ηνωμένου Βασιλείου και Σκωτίας. Προσωπικά, είμαι αντίθετος με την απόσχιση γιατί πάντα έχω την τάση να βλέπω τα ιστορικά γεγόντα ως ντόμινο.

Όταν οι περισσότεροι χαίρονταν εν όψει αραβικής άνοιξης και ευαγγελίζονταν μία περίοδο δημοκρατίας και δυτικοποίησής των χωρών της Βόρειας Αφρικής, εγώ μονάχα αστάθεια έβλεπα και χάος. Ως άλλη κασσάνδρα λοιπόν, πάλι θα πω πως αυτή η απόσχιση θα λειτουργήσει σαν ντόμινο και για άλλες χώρες που ούτε καν φανταζόμαστε, μέσα στην Ευρώπη.

Μακριά λοιπόν από το λαϊκό θυμικό αίσθημα, την δημόσια ιστορία και την αναγωγή στο Hollywood ως reference για την άποψή μου, βλέπω την ειρωνία του πράγματος. Ενώ το Hollywood νομίζει πως δεν υπάρχει τίποτα πριν ή μετά τον Braveheart, οφείλω να μιλήσω για τον King James τον Πρώτο, όπου εκεί στα 1600 περίπου, θέλωντας να αλλάξει λίγο το ονοματάκι του αυτοαποκαλείται ως king of Great Brittaine.

Σίγουρα η Σκωτία θα κυβερνάται καλύτερα μόνη της, από να είναι μέλος ενός Λονδινοκεντρικό κράτος, αλλά έπρεπε να αναφέρω πως κάποτε, Σκωτσέζος ήταν αυτός που σκέφτηκε την ένωση, και για τετρακόσια χρόνια, πέραν εξαιρέσεων, τους ‘’καλάρεσε’’ η κατάσταση, εκτός αν δεχτώ πως ήταν και αυτοί σε 400χρονη σκλαβιά (sic). Για να μην μπώ σε βαρετές λεπτομέρειες τύπου πολιτικών επιστημών, (τι θα γίνει με το νόμισμα, θα είναι μέλη της Ε.Ε., του ΝΑΤΟ, κλπ … ) αρκεί να σας πω πως θα επικρατήσει ένα χάος.

Σκέφτομαι λοιπόν ενωτικά με έναν άλλον τρόπο. Με το σκεπτικό του : γιατί να φύγεις από αυτούς που διαμόρφωσες; Τι έκανα η Σκωτία για την Βρεταννία; Θα μιλήσω αφαιρετικά με λέξεις μόνο. James Watt, Adam Smith, Alexander Graham Bell, John Logie Baird and Alexander Fleming, Arthur Conan Doyle. Για αυτούς και άλλους τόσους λόγους κουλτούρας, ρουχισμού,μόδας, γαστρονομίας κλπ θεωρώ πως η βρετανική ταυτότητα είναι μία και αδιαίρετη. Δοσμένη από τους Σκωτσέζους στο Ηνωμένο Βασίλειο.

“Παραμένει ευχάριστο γεγονός πως το 97% του εκλογικού σώματος θα δώσει το παρόν. Μάλιστα ο αριθμός ειναι ακριβής καθώς έχουν ήδη εγγραφεί ώστε να ψηφίσουν. Ας κάνουμε τον παραλληλισμό. Επιπλέον παρότι πάντα κινδυνολογω έκ φύσεως, αυτή την φορά δεν φοβάμαι τα έκτροπα καθώς τα yes και τα no βρίσκονται να διαδηλώνουν σχεδόν χέρι-χέρι. Τουλάχιστον με την απουσία οποιασδήποτε ομάδας καταστολής. “

Πέραν όμως όλων αυτών που πολλοί δικαιολογημένα θα θεωρήσουν ‘’ελαφρά’’, θεωρώ πως μία τέτοια αλλαγή θα αποτελέσει ένα ντόμινο αλλαγών και σε άλλα κράτη. Δεν μιλώ μόνο για την καταστροφική για την Ισπανία σε περίοδο κρίσης, απόσχιση της Καταλωνίας, αλά και για τον διαμέλισμό της Ιταλίας που είναι πιο δεύτερης κλάσης ως θέμα.

Ας αναλογιστούμε όμως τι θα γίνει αν ο φτωχός νότος δει πως ένα ισχυρό κράτος εν μία νυκτί διαμελίζεται. Τα αποτελέσματα θα πολώσουν το κλίμα, και απεύχομαι να δω τα αποτελέσματα και για τα δύο σενάρια. Το πρώτο είναι των διαδοχικών δημοψηφισμάτων με ΝΑΙ ως αποτέλεσμα, και ξυπνάμε σε μία διαμελισμένη Ευρώπη, και το δεύτερο σενάριο είναι να αρνηθούν οι ‘’άρχοντες΄΄τα δημοψηφίσματα αυτά στις χώρες τους. Λεπτά τα όρια μεταξύ της αυτοδιάθεσης και του διαμελισμού, το ‘’παραμύθι΄΄το είδαμε και σε άλλες περιπτώσεις γειτονικές μας. Πριν λίγα χρόνια μιλούσαμε για ευρωπαϊκή ενωποίηση, και τώρα έχουμε διαλύσεις στο εσωτερικό των κρατών. Θεωρώ πως αυτές οι κινήσεις είναι τοξικές, δεν είναι βήμα προς την ομοσπονδοποίηση της Ε.Ε. , είτε αυτό ήταν θετικό είτε αρνητικό. Ήταν όμως στην ατζέντα, και άλλη μία φορά δεν την τηρούμε.

Για όσους πιστεύουν πως η οικονομία είναι περισσότερο βιώσιμη στα μικρά κράτη, θέλω να του πώ πως το παράδειγμα της Νορβηγίας δεν είναι το αντιπροσωπευτικότερο, και να θυμηθούμε μαζί την Κύπρο, την Μάλτα κλπ. Επίσης ας αναλογιστούμε τις μειώσεις στις δημόσιες δαπάνες, καθώς πλέον τομείς όπως η εκπαίδευση και η υγεία που βασίζονται στο pooling, δλδ στο μοίρασμα των χρημάτων και ‘’αιμοδοτούνταν’’ σε μεγέθη πολλών εκατομυρίων φορολογουμένων, πλέον θα είναι ζήτημα των 5 εκατ. Σκωτσέζων.

Για να μήν αναφέρω τις πρακτικές δυσκολίες του να στηθεί και να στελεχωθεί μια κυβέρνηση με πολλους δημοσίους υπαλλήλους σε σύντομο χρονικό διάστημα. Ντόμινο λοιπόν, και εντάξει, εμπιστεύομαι στο βρετανικό φλέγμα πως η απόσχιση εκεί θα γίνει με το γάντι, τι θα γίνει όμως στους θεατές της απόσχισης που ονειρεύονται και αυτοί μία; Αβγαζία, Τσετσενια, Κουρδισταν, Νότιο Τιρόλο, Σαρδηνία Κορσική, Καταλωνία, Γαλικία, Φλανδρα, Ανδαλουσία, Βρετάννη, Βοσνία, Βορεια Κύπρος.

Προσωπικά έχω ανάμεικτα συναισθήματα, και μεγάλα ερωτηματικά… με ερωτηματικά όμως δεν παίρνονται αποφάσεις. Ευτυχώς δεν καλούμαι να ψηφίσω στο παρόν θέμα… ας τους φωτίσει…

Facebook Comments