Δε μπορεί λές, κωμωδία παρακολουθούμε…Εναγκαλισμοί με τη Μέρκελ, δηλώσεις για την επιτυχία και την ανάταση της χώρας και χαμόγελα με το κεφάλι ψηλά που προσδίδουν απίστευτα κατορθώματα.

Το βαρύγδουπο ύφος του κυβερνητικού εταίρου που έχει μία νεοελληνική μαγκιά όσο να το κάνεις…Το πρωτοχρονιάτικο μήνυμα αναγέννησης της χώρας από τον πρωθυπουργό με την παλιά συνήθεια των υποσχέσεων να ξαναεπανέρχεται…Ένα πράγμα ήρωα ας πούμε για τον οποίο όλοι πρέπει να νιώθουν ευγνωμοσύνη και θαυμασμό. Λές δεν γίνεται, είναι ένας είδος πλάκας. Υπάρχουν στοιχεία, η πραγματικότητα, οι αριθμοί, τα βίντεο με παλιές εξαγγελίες, οι αναλύσεις…Γελάς κρυφά με το ύφος το σίγουρο, το αμήχανο, το αδιάφορο του πρωθυπουργού….Ύφος γεμάτο κίβδηλο θάρρος που κρύβει αλαζονεία, τυχοδιωκτισμό και φόβο. Ύφος ηθικά κενό και χαμένο από ελπίδα, αξίες και πιστεύω…Η ευγνωμοσύνη του έθνους για την κυβέρνηση πρέπει να είναι απεριόριστη είναι το μήνυμα που λαμβάνεις από κάθε εκπομπή της ΕΡΤ.

Λές ποιος ο ρόλος μου ως θεατής;

Πρέπει να χειροκροτώ, να γελάσω ή να φύγω από την παράσταση; Tα σκέφτεσαι αυτά ενώ ο σταθμός Σύνταγμα είναι κλειστός και πρέπει να πάρεις ταξί για να πας στη δουλειά…Πολλά θα πληρώσουμε και αυτή τη μέρα σκέφτεσαι…

Και κάπου εδώ η κωμωδία γυρίζει σε θρίλερ. Ένα θρίλερ με αβέβαιο τέλος και απώλειες…Οι θεατές της κωμωδίας ξαφνικά καλούνται να επιβιώσουν…

Facebook Comments