*Της Γεωργίας Δρακάκη

Από την ημέρα που γεννήθηκε στον Πειραιά μέχρι σήμερα δεν έχει σταματήσει να εργάζεται, να έχει ιδανικά και να κάνει πράξη τις ιδέες του. Ίσως γι’ αυτό τα τηλέφωνα δεν παύουν να χτυπούν στο πολιτικό του γραφείο, όπου βρέθηκα για μια σύντομη συνάντηση με τον Νίκο Μανωλάκο, ο οποίος πρόσφατα αποστρατεύτηκε και κλήθηκε από το Νέα Δημοκρατία να θέσει υποψηφιότητα στο ψηφοδέλτιο μιας από τις πιο ζόρικες περιφέρειες της πόλης μας.

Άνθρωπος με πολλές μα ουσιαστικές ιδιότητες: πατέρας, σύζυγος, στρατηγός, Έλληνας. Έτσι είναι κι έτσι αισθάνεται! Απλός, προσιτός και, φυσικά, όσο χρειάζεται αυστηρός απαντά σε ό,τι τον ρωτώ και βλέπω στα μάτια του την λάμψη που έχει το βλέμμα των ανθρώπων που λένε την αλήθεια.

Πώς αποφασίσατε να ασχοληθείτε με την πολιτική και, για να σας πάω ακόμα πιο πίσω, πώς αποφασίσατε να γίνετε στρατιωτικός;

Ας τα πάρουμε με την σειρά. Στρατιωτικός; Τι να σας πω; Από τότε που θυμάμαι τον εαυτό μου ήθελα να γίνω Αξιωματικός. Να υπηρετώ την Πατρίδα και την Γαλανόλευκη. Θυμάμαι στο σχολείο όταν ήμουν μικρός, κάθε φορά που είχαμε την έπαρση της Σημαίας, με πόση περηφάνεια στεκόμουν προσοχή, ή ακόμα, με πόση προσμονή περίμενα τις εθνικές επετείους, την 25η Μαρτίου και την 28η Οκτωβρίου, για να νιώσω την εθνική υπερηφάνεια από τα κατορθώματα των Ελλήνων. Και όταν έφθασε η στιγμή να περάσω το κατώφλι της Στρατιωτικής Σχολής Ευελπίδων τον Σεπτέμβριο του 1979, τότε κατάλαβα ότι όλη μου η ζωή θα ήταν αφιερωμένη στην Ελλάδα, στο χακί, στην ανιδιοτελή προσφορά στον συνάνθρωπό μας σε κάθε γωνιά του τόπου μας. Κατάφερα μετά από 40 συναπτά χρόνια να ανέλθω στα ύπατα αξιώματα της στρατιωτικής ιεραρχίας, αφού η Πατρίδα μου εμπιστεύθηκε για 2 χρόνια τη διοίκηση της ΑΣΔΕΝ, δηλαδή των νησιών του Αιγαίου πελάγους.

Όλα όμως κάποια στιγμή τελειώνουν. Και κάποιες φορές μέσα από περίεργες συγκυρίες. Εξάλλου, δεν είναι ψέμα ότι ήμουν κάθετα αντίθετος με τη συμφωνία των Πρεσπών, η οποία κατακυρώθηκε από τη Βουλή αγνοώντας κυριολεκτικά τη βούληση του ελληνικού λαού. Και αυτό που με θλίβει περισσότερο από όλα ήταν ότι η συμφωνία φέρει την υπογραφή ενός δικού μας ανθρώπου, του Ναυάρχου Αποστολάκη.

Αποφάσισα να ασχοληθώ με την ενεργό πολιτική, πολύ απλά επειδή είμαι πολίτης, Έλληνας πολίτης και το όραμα και ο όρκος δεν παύει να υφίσταται μετά την αποστρατεία. Την πατρίδα την υπηρετεί ο καθένας από εμάς. Την υπηρετεί με οδηγό τις αξίες και τα ιδανικά του, την ιστορία μας και τις γνώσεις που οφείλει να τις μεταλαμπαδεύει στην επόμενη γενιά. Το χακί ορίζει, δεν περιορίζει, και το δικαίωμα του εκλέγειν και εκλέγεσθαι είναι κατοχυρωμένο στο Σύνταγμά μας.

Είστε Πειραιώτης και Μανιάτης-καταγωγές με ισχυρό στίγμα και χαρακτήρα. Τι μνήμες έχετε από τις δύο σας αυτές«πατρίδες»και τους ανθρώπους που ξεχωρίσατε και αγαπήσατε σε αυτές;

Γεννήθηκα και μεγάλωσα στα Μανιάτικα του Πειραιά. Όπως καταλαβαίνετε, για μένα και τον αδερφό μου Πειραιάς και Μάνη είναι το ίδιο πράγμα. Είναι δύο τόποι συνυφασμένοι με τη λεβεντιά και την περηφάνεια του Έλληνα. Εκτός από το μανιάτικο «Νίκη ή Θάνατος», υπάρχει και μια άλλη φράση, ένα σύνθημα που με χαρακτήριζε σε όλη μου τη ζωή, τα λόγια της μάνας μου, της κυρά Αθηνάς : «δεν υπάρχει δεν μπορώ, μόνο δεν θέλω υπάρχει». Και πώς θα μπορούσε να είναι διαφορετικά. Μεγάλωσα σε μια οικογένεια βιοπαλαιστών, που το μόνο μέλημά της ήταν η μόρφωση και η καταξίωση των παιδιών της. Ένας πατέρας κωφάλαλος, ο κυρ Πέτρος, αγωνιστής της ζωής, τσαγκάρης και περιστασιακός εργάτης στο λιμάνι,συνέχεια απών για να εξασφαλίσει ανεκτές συνθήκες διαβίωσης για εμάς, τους γιους του και μια μάνα, τι να πω… Μάνα πατέρας! Αυτοί οι ταπεινοί άνθρωποι, τολμώ να πω, να βροντοφωνάξω, ότι κάτι κατάφεραν σε αυτή την ζωή. Και όταν έφυγαν από αυτήν,  ο Πέτρος το 1998 και η Αθηνά το 2006, έφυγαν νομίζω ευχαριστημένοι γιατί πρόσφεραν στον τόπο και ανέθρεψαν σωστά εμένα και τον αδερφό μου Λεωνίδα, το Ναύαρχο…

Να μην ξεχάσω να αναφερθώ και στη μεγάλη αγάπη όλων των Πειραιωτών και δική μου φυσικά, τον Ολυμπιακό, αλλά και την πυγμαχία. Από μικρό παιδί μαζί με τον αδερφό μου μέσα στο ρινγκ της πυγμαχίας!

Συχνά μιλάτε για τη σημασία της Προσφοράς η οποία, ως έννοια, χαρακτηρίζει και τη δική σας δράση, προτού πολιτευτείτε. Πώς εμποτιστήκατε από παιδί με αυτή την αξία που κάνατε κτήμα και καθημερινή πράξη σας;

Μα οι γονείς μου. Τι άλλο; Από μικρά παιδιά με τον αδερφό μου μαθαίναμε τη ρήση που είναι χαραγμένη στον τάφο του Προέδρου Τζον Φ. Κένεντι, «Μην ρωτάς τι μπορεί να κάνει η Πατρίδα σου για εσένα, ρώτα τι μπορείς να κάνεις εσύ για την Πατρίδασου….». Από μικρός στον εθελοντισμό και στη συνέχεια στον στρατό. Και ξέρετε, ο στρατός στις μέρες μας επιτελεί ένα τεράστιο κοινωνικό έργο. Αλλά και στην καθημερινότητά μας ως Αξιωματικοί, από οποιαδήποτε θέση κι αν περνάμε στη διάρκεια της σταδιοδρομίας μας, η κυριότερη αποστολή μας είναι να είμαστε δίπλα στο προσωπικό μας, να αφουγκραζόμαστε τα προβλήματά τους, τις έννοιές τους, να τους εμψυχώνουμε και τέλος να τους προετοιμάζουμε για την υπέρτατη προσφορά, την θυσία για την Πατρίδα. Επομένως, η προσφορά ως έννοια αποτελεί κύριο βιωματικό χαρακτηριστικό του κάθε Αξιωματικού, όχι μόνο δικό μου, πιστεύω.

Είναι γεγονός ότι η Περιφέρεια στην οποία κατεβαίνετε ως υποψήφιος, η Α΄ Πειραιά και Νήσων, δηλαδή, απαρτίζεται από φτωχές γειτονιές και ανθρώπους που μπορεί να αισθάνονται έως και λησμονημένοι από το κράτος. Τι μπορείτε να προσφέρετε από το μετερίζι σας σε όλους αυτούς τους πολίτες που προτίθενται να σας στηρίξουν;

Κι εγώ μεγάλωσα σε φτωχή, πλην όμως περήφανη γειτονιά. Όπως σας είπα, προέρχομαι από οικογένεια βιοπαλαιστών, με έναν πατέρα ήρωα, που λόγω της αναπηρίας του κατεύθυνε την οικογένειά του μόνο με το βλέμμα και μια μάνα στήριγμα και κολώνα του φτωχικού και τιμίου σπιτικού μας. Λησμονημένοι από το κράτος; Να ξέρετε πόσες φορές βίωσα στα νεανικά μου χρόνια αυτό το αίσθημα της λησμονιάς, της αδικίας…Ίσως και αυτός είναι ένας λόγοςπου αποφάσισα να εμπλακώ ενεργά με την πολιτική και να ενώσω τις δυνάμεις μου, να καταβάλλω κάθε προσπάθεια για την ανάταση της πατρίδας, για την επιστροφή στην κανονικότητα, την επανάκτηση του κύρους μας, για να διεκδικήσουμε τη θέση που μας αξίζει ως πολίτες και ως χώρα στο διεθνές στερέωμα.

Ποια είναι η άποψή σας για την αποχή; Ειδικά οι φετινές εκλογές προβλέπονται κυριολεκτικά καυτές και δεν είναι λίγοι οι πολίτες που είναι σε δίλημμα: κάλπη ή παραλία!

Γνωρίζω, όπως σχεδόν όλοι μας, ότι πολλοί συµπολίτες µας έχουν απογοητευθεί από την πολιτική και αποστρέφονται τη συµµετοχή στα κοινά. Θεωρώ όμως, ότι η αποχή είναιη χειρότερη επιλογή που μπορεί να κάνει ο Έλληνας, και ιδίως οι νέοι. Ή καλύτερα δεν είναι επιλογή! Με την αποχή απλά αφήνεις το μέλλον σου στα χέρια των άλλων. Είναι ο µόνος τρόπος να µην αλλάξουν τα πράγµατα. Αν δεν συμμετέχεις στην κορυφαία διαδικασία της δημοκρατίας, μετά με ποιο δικαίωμα θα κάνεις κριτική για τα κακώς κείμενα;

Και θέλω να απευθυνθώ κυρίως στα νέα παιδιά. Οι εκλογές της 7ης Ιουλίου είναι ίσως οι πιο σημαντικές της μεταπολίτευσης. Μετά από την τετραετή περίοδο της «Πρώτη Φορά Αριστερά» είναι ίσως η μοναδική φορά που κομματικοί σχηματισμοί από όλα τα φάσματα της πολιτικής, κεντροδεξιά, κεντροαριστερα και αριστερά, έχουν δοκιμασθεί στην κυβερνησιμότητα. Πλέον τα αφηγήματα έχουν καταρρεύσει ως χάρτινοι πύργοι και όλοι έχουν απτά παραδείγματα κυβερνητισμού για να επιλέξουν τον καλύτερο με βάση το έργο του. Η συµµετοχή λοιπόν είναι δύναµη. Δίνει οξυγόνο στη δηµοκρατία µας. Η ιστορία γράφεται από αυτούς που συµµετέχουν και όχι από αυτούς που δραπετεύουν.

Προτρέπω όλους τους πολίτες να πάνε στην κάλπη, γιατί πιστεύω στη δύναµη των ανθρώπων που παίρνουν τις τύχες τους στα χέρια τους!

Πώς ένας πολίτης μπορεί να είναι πιο ενεργός στην καθημερινότητα, πέραν της ψήφου του στις εκλογές και της ενημέρωσής του – που αυτή κι αν είναι «γολγοθάς» και μπέρδεμα ώρες ώρες για κάποιον ανυποψίαστο;

Μέσω της συνεχούς και ανιδιοτελούς προσφοράς στον συνάνθρωπο και την Πατρίδα, ο κάθε πολίτης παραμένει ενεργός στην καθημερινότητά του, πέρα από τις εκλογές και την προεκλογική δραστηριότητα. Με την βοήθεια της τεχνολογίας, ο όγκος των πληροφοριών και της ενημέρωσης που δέχεται ο κάθε πολίτης είναι τεράστιος. Εδώ χρειάζεται προσοχή και έλεγχος γιατί οι ψευδείς ειδήσεις διαχέονται πολύ εύκολα και πολλές φορές η παραπληροφόρηση προκαλεί ακόμα και πανικό.

Η κρίση είναι ή μπορεί να γίνει παρελθόν, κατά την άποψή σας;

Η κρίση θα τελειώσει όταν θα έχουμε ισχυρή ανάπτυξη με επενδύσεις που θα αποφέρουν πολλές και ποιοτικές δουλειές. Η κρίση θα είναι οριστικό παρελθόν όταν οι Έλληνες πολίτες θα πληρώνουν λιγότερους φόρους και θα έχουν ευκαιρίες για μεγαλύτερο εισόδημα. Όταν θα καθιερωθεί αξιόπιστο κοινωνικό συμβόλαιο εργαζομένων, κράτους, επιχειρήσεων όπου δεν θα υφίστανται πλέον η αδήλωτη ή ανασφάλιστη εργασία, η συµπίεση του µισθού µε την απειλή απόλυσης, οι καθυστερήσεις των δεδουλευµένων και των συντάξεων. Η κρίση θα έχει περάσει ανεπιστρεπτί όταν ο θεσμός της οικογένειας θα στηρίζεται αποτελεσματικά χωρίς ιδεοληπτικές αγκυλώσεις. Όταν θα υπάρχει ποιοτική δημόσια υγεία και σύγχρονα δημόσια σχολεία και πανεπιστήμια. Όταν η ασφάλεια για όλους θα είναι αυτονόητη. Όταν το κράτος θα είναι αποτελεσματικό και φιλικό στον πολίτη.

Τι είναι αυτό που θέλετε περισσότερο και ,μάλιστα, το αμεσότερο δυνατόν, να αλλάξει στην χώρα μας; Πιστεύετε στην περίφημη… «αλλαγή νοοτροπίας του Έλληνα»;

 Θεωρώ ότι κάτι έχει αρχίσει να αλλάζει από την επομένη των ευρωεκλογών. Ήδη διαχέεται ένα κλίμα ευφορίας λόγω της επικείμενης κυβερνητικής αλλαγής.Οι Έλληνες έχουν εναποθέσει στη Νέα Δημοκρατία και τον Κυριάκο Μητσοτάκη τις ελπίδες τους για ένα ποιοτικότερο μέλλον. Μετά από τη μακρά περίοδο των «μαθητευόμενων μάγων» που εκμεταλλευόμενοι την ανέχεια των Ελλήνων, τους στέρησαν ακόμα και την ελπίδα για ένα καλύτερο αύριο,ήρθε η ώρα να απαλλαγούμε από την παρέα των ιδεοληπτικών δημαγωγών, που αν και δεν στερήθηκαν ποτέ τίποτα, κρίνοντας από το «πόθεν έσχες» τους, παρόλα αυτά έπαιξαν ξεδιάντροπα τάζοντας τα πάντα στους πάντες, με σκοπό να ικανοποιήσουν την αδηφάγο εξάρτησή τους από την εξουσία.

Πιο συγκεκριμένα, πιστεύω ότι θα πρέπει άμεσα να βελτιωθεί η καθημερινότητα των πολιτών. Με στοχευμένες δράσεις στους τομείς της οικονομίας, των μεγάλων επενδύσεων και της δημόσιας ασφάλειας θα δημιουργηθούν οι βάσεις για το μέλλον που μας αξίζει. Και κάτι ακόμα. Ως στρατιωτικός είχα την τύχη να συναναστρέφομαι πάντα με νέους ανθρώπους. Γυναίκες και άνδρες που, αν και απογοητευμένοι από την πολυετή κρίση, εστίαζαν στο σύνολό τους σε ένα θέμα: δικαιοσύνη και αξιοκρατία. Είναι τα απαραίτητα χαρακτηριστικά και ίσως τα μοναδικά προαπαιτούμενα για να δοθεί το µήνυµα στους Έλληνες του εξωτερικού να γυρίσουν στην πατρίδα τους.

Πώς φαντάζεστε την καθημερινότητά σας ως πολιτικού στην περίπτωση που τελικώς εκλεγείτε;

 Δεν πιστεύω ότι θα αλλάξει κάτι δραματικά. Έχει περάσει πολύ λίγος χρόνος από τη στιγμή που αποστρατεύθηκα τον περασμένο Φεβρουάριο, με αποτέλεσμα να μην έχω αποβάλει ακόμα το αίσθημα της ευθύνης που διακατέχει όλους τους Αξιωματικούς με θέσεις διοίκησης. Επομένως, στην περίπτωση που οι συμπολίτες μου θα με εμπιστευθούν, η ευθύνη της καλύτερης, αποτελεσματικότερης και αποδοτικότερης εκπροσώπησής τους στο Κοινοβούλιο θα συνεχίσει να «βαραίνει» ευχάριστα τις πλάτες μου. Εξάλλου, όπως σας είπα στην αρχή το όραμα και ο όρκος για μία Ισχυρή Ελλάδα, αποτελεί το κυριότερο χαρακτηριστικό της έως τώρα πορείας μου.

Και, αν δεν εκλεγείτε, κύριε Μανωλάκο, πώς θα συνεχίσετε την δράση σας ως πολίτη;

Αν δεν εκλεγώ και πάλι θα είμαι χαρούμενος και ευτυχισμένος, γιατί θα έχω πολύ περισσότερο χρόνο να αφιερώσω στην οικογένειά μου, που τόσα χρόνια με έχουν στερηθεί. Εξάλλου, αυτό που έχει σημασία είναι το ταξίδι και όχι ο προορισμός. Σε κάθε περίπτωση θα συνεχίσω να είμαι ενεργός πολίτης, πάντα παρών στα δρώμενα του Πειραιά.

 

Facebook Comments