Κομβικής σημασίας για την πορεία της κυβέρνησης του Κυριάκου Μητσοτάκη, κι εντέλει της ίδιας της χώρας, είναι η προσπάθεια της να καταργήσει στην πράξη το άσυλο της ανομίας, της παραβατικότητας και της εγκληματικότητας, που οργανωμένες συμμορίες τραμπούκων έχουν δημιουργήσει επί σειράν ετών στα περισσότερα πανεπιστήμια της Ελλάδας.

Ο σχετικός νόμος μπορεί να υπερψηφίστηκε από την Βουλή των Ελλήνων. Αλλά τώρα αυτό που προέχει είναι η εφαρμογή του κι η επιβολή του στην πράξη. Γιατί δεν μιλάμε για κατάργηση του ασύλου των ιδεών, όπως ψευδώς ισχυρίζονται στον ΣΥΡΙΖΑ και την Αριστερά. Αλλά για την πραγματική ενίσχυση του ασύλου για την διακίνηση των ιδεών μέσα στα πανεπιστήμια, που σήμερα καταστρατηγείται από τις συμμορίες που το λυμαίνονται.

Είμαι πολύ χαρούμενος, που συμπορεύομαι με τον Κυριάκο που ήταν ο μόνος αρχηγός μεγάλου πολιτικού κόμματος, που με παρρησία δεσμεύθηκε ότι θα καταργήσει το άσυλο της ανομίας προεκλογικά και το πραγματοποίησε μετεκλογικά. Θυμάμαι πολύ έντονα όταν τα παιδιά μου, ο Πέτρος κι η Ελισάβετ, ήταν πολύ μικρά να τα πηγαίνω στο Οικονομικό Πανεπιστήμιο επί της οδού Πατησίων, και βλέποντας τον καραγκιόζ μπερντέ, που έχει μετατραπεί, με τα γκράφιτι, τους πάγκους των παράνομων μικροπωλητών, την ρύπανση, την βρομιά και τη δυσωδία, να αναρωτιούνται «Μα καλά πατέρα, αυτό μπορεί να είναι πανεπιστήμιο, που είναι πάνω και πιο σημαντικό από το σχολείο, που πηγαίνουμε»; Αυτή η εικόνα, που προκάλεσε άπωση στα παιδιά μου, και στα παιδιά κάθε νοικοκύρη Ελλήνα, αποτελεί μεγάλη ντροπή για την Ελλάδα και την κοινωνία μας. Ποιος σοβαρός πολίτης μπορεί σήμερα να υποστηρίξει ότι είναι περήφανος για την άκρως θλιβερή εικόνα των πανεπιστημίων μας, ποιος συνεπής φοιτητής, που θέλει πράγματι να σπουδάσει και να διαπρέψει, δεν φοβάται; Ποιος καθηγητής τολμά να κάνει το καθήκον του ανεμπόδιστα δεν κινδυνεύει να διασυρθεί, ακόμα και να κακοποιηθεί από συμμορίες αναρχοαλητών (που στην πραγματικότητα ουδεμία πραγματική σχέση με τον αναρχισμό δεν έχουν αλλά το προφασίζονται για να δικαιολογούν την παράνομη, εγκληματική τους δράση). Αυτό πρέπει να αλλάξει. Και θα αλλάξει.

Το άσυλο ιδεών πρέπει να προστατευθεί. Ολοι οι παράγοντες της πανεπιστημιακής κοινότητας, πρωτίστως καθηγητές και φοιτητές πρέπει να αισθάνονται ελεύθεροι κι ασφαλείς στους πανεπιστημιακούς χώρους, κι όχι φυσικά να ζουν υπό την διαρκή απειλή κακοποιών στοιχείων. Γι’ αυτό κι είμαι περήφανος, που με την ψήφο μου στη Βουλή συνέβαλα στην κατάργηση του ασύλου της ανομίας και της παραβατικότητας και στην ενίσχυση του ασύλου των ιδεών και της ακαδημαϊκής ελευθερίας.

Φοβάμαι βεβαίως ότι στην εφαρμογή του νέου νόμου θα υπάρξουν αντιδράσεις. Φοβάμαι ότι οι συμμορίες των τραμπούκων, με την ανοχή ιδεοληπτικών πολιτικών και κομμάτων, θα επιχειρήσουν στην πράξη να ακυρώσουν το νέο νόμο και να συνεχίσουν να θεωρούν τα πανεπιστήμια προπύργια τους για την ανομία και την ασυδοσία. Γι’ αυτό η κυβέρνηση του Κυριάκου Μητσοτάκη πρέπει να δράσει με αποφασιστικότητα. Να μην επιτρέψει την συνέχιση του ασύλου ανομίας στα πανεπιστήμια μας. Εστω κι αν στην πράξη αυτό δεν είναι εύκολο. Αλλά πρέπει εξίσου κι η αξιωματική αντιπολίτευση, ο ΣΥΡΙΖΑ κι ο Αλ. Τσίπρας επιτέλους να επιδείξουν την ανάλογη σοβαρότητα κι υπευθυνότητα. Αν όντως θέλουν να μετατραπούν σε κόμμα εξουσίας της κεντροαριστεράς, δεν μπορούν να παρέχουν άσυλο σε ακραίες και παραβατικές συμπεριφορές μέσω της ανοχής τους η της ιδεοληψίας τους.

Facebook Comments