Οι γιορτές είναι πάντα μια ανάπαυλα. Και είναι ευεργετικό για την ίδια την ψυχή μας να σκεφτόμαστε πως σιγά-σιγά αφήνουμε πίσω τον εφιάλτη των εορτών της κρίσης, για να ζήσουμε σαν κανονικοί άνθρωποι την χαρά και την ξεκούραση μιας φυσιολογικής εορταστικής περιόδου. Όχι, δεν λύσαμε ούτε τα μισά από τα οικονομικά μας προβλήματα, δεν είδαμε την τσέπη μας να γεμίζει χρήμα, δεν είδαμε τα παιδιά μας να βρίσκουν εύκολα μια καλοπληρωμένη δουλειά όπως την θέλουν.

Τουλάχιστον όμως ελπίζουμε και αυτό είναι το σημαντικότερο όλων. Διότι μέσα στην κρίση, αν μας σκότωνε μια φορά η φτώχεια, μας σκότωνε διπλά και τρίδιπλα η έλλειψη ελπίδας και προοπτικής. Η ανάκαμψη έρχεται, αν και αργά για τις ανάγκες μας, υπερβολικά αργά δε για τις προσδοκίες μας. Κι αυτή η συνειδητοποίηση βασανιστική είναι, παρά ταύτα η κοινή πεποίθηση ότι τα δύσκολα πέρασαν οριστικά είναι πολύ σημαντική. Μας επιτρέπει να γιορτάσουμε φέτος.

Η κυβέρνηση, κατά βάση κάνει καλά την δουλειά της. Μειώνει φόρους, κάνει φιλοεπενδυτικά ανοίγματα που αργά ή γρήγορα θα αποδώσουν, ψάχνει τρόπους για την δημιουργία θέσεων εργασίας, μας απαλλάσσει από το άγος του Κατρουγκάλειου ασφαλιστικού. Κι αν όλοι μας είχαμε αφεθεί στην ψευδαίσθηση μιας αναπτυξιακής έκρηξης που την βλέπαμε αυτομάτως στην τσέπη μας (πράγμα που ούτε ήταν δυνατόν να γίνει, ούτε λογικό να περιμένουμε), σήμερα ξαναμετράμε τα πράγματα και βγάζουμε θετικό τον ως τώρα απολογισμό της.

Μπαίνουμε λοιπόν στην καρδιά των εορτών με μια μετριασμένη αλλά πιο ρεαλιστική αισιοδοξία. Τίποτα δεν είναι τελικά εύκολο σε τούτο τον κόσμο, έχει όμως σημασία το γεγονός ότι δρομολογήσαμε την πορεία μας προς την σωστή κατεύθυνση. Δεν θα ξαναφάμε με χρυσά κουτάλια (όπως κάποτε), ούτε το γιορτινό τραπέζι μας θα αποκτήσει εύκολα την παλιά του μεγαλοπρέπεια, όμως μπορούμε να κοιτάμε προς την πλευρά που το μέλλον έχει φως. Τέλειωσε η περίοδος που όλα μπροστά μας ήταν ένα σκοτεινό τούνελ.

Οπότε, λελογισμένα θα είναι τα φετινά γιορτινά μας ξεσπάσματα και έξοδα, ελεγχόμενα αισιόδοξη και η γιορτινή μας χαρά. Αλλά σε γενικές γραμμές μπορούμε να λέμε ότι είμαστε καλύτερα από κάθε άλλη φορά μέσα στην τελευταία δεκαετία και ότι έχουμε τις πιθανότητες με το μέρος μας οι επόμενες γιορτές να είναι σαφώς καλύτερες από τις φετινές. Και μόνο αυτό αρκεί για να νιώσουμε κανονικοί άνθρωποι, για να χαρούμε τις φωτισμένες πόλεις μας και τα τραπέζια των φίλων μας.

Στο κάτω-κάτω, βαρεθήκαμε να μιζεριάζουμε και να δαγκώνουμε τα χείλη μας. Να κοιτάζουμε τα νεώτερα παιδιά και να αναρωτιόμαστε τι θα απογίνουν σε τούτη τη χώρα των ανύπαρκτων ευκαιριών. Κουραστήκαμε να καθόμαστε στο γιορτινό τραπέζι κι αντί να τραγουδάμε να κλαιγόμαστε. Έχει μπει μια ρότα βρε αδερφέ, κι αν ακόμα δεν βρήκαμε την γη της χαράς και της ευκολίας τουλάχιστον έχουμε την πεποίθηση ότι είμαστε στον σωστό δρόμο προς τα εκεί. Πάμε προς τα μπρος, δεν φρενάρουμε.

Facebook Comments