Της κράτησε το χέρι και την τράβηξε στην αγκαλιά του. Κοίταξε βαθιά τα μάτια της, με τον τρόπο που μόνο εκείνος ήξερε και εκείνη είχε μάθει να δημιουργεί τον αδιόρατο τρόπο επικοινωνίας μαζί του.

«Άραγε πότε θα σε ξαναδώ;», τη ρώτησε και τα μάτια του κοίταξαν τα χρώματα του σούρουπου που είχε μάθει να τα βλέπει μαζί της, κοιτώντας τα υπέροχα πλούσια μαλλιά της.

«Πιστεύεις ότι θα αντέξουμε μακριά ο ένας από τον άλλον;», τον ρώτησε με το βλέμμα της.

Κοίταξε τα μάτια της και τον αγαπημένο του ουρανό, που εκείνη την ώρα ένα πορφυρό χρώμα τον στόλιζε. Σκέφτηκε, τί άραγε είναι αυτό που κρατά ενωμένους τους ανθρώπους μέσα στις δυσκολίες της ζωής; Ποια θα μπορούσε να είναι η συγκολλητική ουσία που ενώνει δυο ανθρώπους;  

Τι είναι αυτό που κάνει δύο υπάρξεις της φύσης όπως είναι και τα ανθρώπινα πλάσματα, να μπορούν να μένουν ενωμένοι ακόμα και όταν μια ειδική συνθήκη, τους κρατήσει μακριά; Τι είναι αυτό που θα καθορίσει την εξέλιξη μιας σχέσης, όταν η ειδική περίσταση παρέλθει και όλα βρουν τη φυσιολογική τους εξέλιξη; Τι είναι αυτό που θα κάνει το μυαλό να σκέφτεται συνέχεια τον πόθο που του προκαλεί η άλλη ύπαρξη;

Η δύναμη της Αγάπης.

Τι σημαίνει όμως “Αγάπη” και πώς αυτή ορίζεται;

Ο Έριχ Φρομ αναφέρει ότι: «η ώριμη αγάπη είναι μια ένωση με την απαραίτητη προϋπόθεση να διατηρείται η ατομικότητα.»  Η πληρότητα της ύπαρξης περνάει μέσα από την ατομικότητα και οδηγεί στην πραγματική ένωση, στη δυνατή χημεία των σωμάτων, στο συντονισμό των μυαλών, στην αποκωδικοποίηση των μηνυμάτων επικοινωνίας.

Οπότε για να αγαπήσουμε τους άλλους πρώτα θα πρέπει να αγαπήσουμε τον εαυτό μας, αφού με αυτόν τον τρόπο θα ορίσουμε το νόημα της δικής μας ύπαρξης.

Ο άνθρωπος υπερβαίνει το συναίσθημα του διαχωρισμού του από τον κόσμο και παράλληλα διατηρεί την δική του πληρότητα της ύπαρξης. Μεγάλο το παράδοξο της Αγάπης, δυο άνθρωποι ενώνονται όμως τελικά παραμένουν δύο. Αυτός ο κύκλος της Αγαπητικής Σχέσης, εφόσον εφαρμόζεται συνειδητά και από τα δύο μέρη της σχέσης τις κρατά ζωντανές σε ερωτικό και φιλικό επίπεδο.

Τι μας λέει λοιπόν, ο Έριχ Φρομ; Ότι απλά η αγάπη λειτουργεί ως μια εσωτερική ωρολογιακή βόμβα, μια μεγάλη εσωτερική δύναμη, που όταν απελευθερωθεί θα σαρώσει στο πέρασμα της και θα γκρεμίσει το πιο μεγάλα εσωτερικά και εξωτερικά τείχη. Όμως αυτή τη βόμβα θα την πυροδοτήσει ένα απόλυτα συνειδητοποιημένο Εγώ. Μια εσωτερικά μεγάλη και σίγουρα μεταμορφωτική ενεργητική δύναμη.  

Ο Ίρβιν Γιάλομ υπερασπίζεται το γεγονός ότι η αγάπη δεν είναι μόνο οι στιγμές του πάθους μεταξύ δύο ανθρώπων, αλλά η συνεχής φροντίδα για την προαγωγή της ζωής και της ανάπτυξης του Άλλου. Η αγάπη λοιπόν είναι ένας συνειδητός τρόπος ζωής και όχι συρραφή στιγμών ή αποκομμένων περιστατικών εκδήλωσης αγάπης.

Η στάση ζωής, μας λέει ο Γιάλομ, ορίζει το πλαίσιο που ο ένας κρατά το χέρι του άλλου και οι δυο μαζί οδηγούνται με συναισθηματική νοημοσύνη στην πρόοδο της ζωής. Αν λοιπόν, ο σύντροφος σας ενδιαφέρεται να βρείτε μαζί ένα σεμινάριο, να αγοράσετε ένα βιβλίο, να μάθει τους στόχους σας και να τους αναλύσετε λέγοντας σας τη γνώμη του μα αφήνοντας εσάς να επιλέξετε και άλλα πολλά παραδείγματα, τότε σημαίνει ότι βιώνετε αυτού του είδους την αγαπητική σχέση.

Ο Χόρχε Μπουκάι πιστεύει ότι η αγάπη σημαίνει χαρά, το να μοιράζομαι με τον άλλον στιγμές, σκέψεις συναισθήματα. Αγάπη σημαίνει να αγαπώ τον εαυτό μου πρώτα από όλα και μετά τον Άλλον. Δεν θα αγαπήσω τον Άλλον παραπάνω από τον εαυτό μου, θα τον αγαπήσω όπως τον εαυτό μου. Αυτό θα φέρνει την πολυπόθητη ισορροπία στις σχέσεις και σίγουρα θα προάγει τον σεβασμό, την αλληλοκατανόηση και την διαφύλαξη της ατομικής ελευθερίας. Αγαπώ τον εαυτό μου, τον αγκαλιάζω, τον κρατώ ασφαλή και αξιοπρεπή και αυτές τις παραδοχές μεταφέρω και στον Άλλο.

Γύρισε τα μάτια του από τον πορφυρό ουρανό και χαμογελώντας κοίταξε ξανά τα υπέροχα εκφραστικά μάτια της και της είπε: «Ο υπέροχος μυθιστοριογράφος Ανατόλ Φράνς, μας λέει ότι αγαπάμε αληθινά μόνο όταν αγαπάμε χωρίς λόγο. Η αγάπη απελευθερώνει τα δεσμά του μυαλού, της ύπαρξης, της βιολογίας του σώματος. Αυτή μπορεί να μας κρατά ενωμένους στους δύσκολους καιρούς που έρχονται για τους ανθρώπους. Αυτή μπορεί να αναπτύξει τα νέα δεδομένα στην νέα εποχή που έρχεται, να διαμορφώσει μια νέα ατομική και συλλογική ταυτότητα. Να μάθουμε να αγαπάμε τον εαυτό μας, η φύση συνεχίζει τη δημιουργία της με κάθε μέσο. Να μάθουμε να είμαστε ευτυχισμένοι και πλήρεις. Να απολαμβάνουμε το παιδικό γέλιο, τα δώρα της ζωής, την πρώτη καλημέρα και την τελευταία καληνύχτα από τα βάθη της καρδιάς μας. Θα είμαι εδώ για σένα, ακόμα και αν δεν σε βλέπω, ακόμα και αν δεν σε ξαναδώ. Γιατί έμαθα μέσα από εσένα να αγαπώ τον εαυτό μου…»

Facebook Comments