Το πρόβλημα αρχίζει με το «βάλτε τον σε κανένα γραφείο, είναι άχρηστος αλλά είναι δικό μας παιδί». Όταν όμως το «άχρηστο δικό μας παιδί» διορισθεί, μετά έχει και απαιτήσεις: «Είμαι κομματόσκυλο, να με κάνετε διευθυντή».  Έτσι «οι από μέσα» δημιουργούν άχρηστες διευθύνσεις που τις βαφτίζουν με βαρύγδουπα ονόματα για να μην καταλαβαίνουν «οι απέξω» για να βολέψουν το «άχρηστο δικό τους παιδί». π.χ. Διεύθυνση Εξυπηρέτησης Εξωγήινων. Το πρόβλημα οξύνεται όταν τα «άχρηστα δικά τους παιδιά» υπερεκτιμούν τις  δυνατότητές τους και αναλαμβάνουν και διευθύνσεις που έχουν πραγματικό αντικείμενο, οπότε γίνεται εμφανής και στους «απέξω» η δολοφονική ανικανότητα του Κράτους.

Η αναξιοκρατία δολοφονεί, καίει, πνίγει.

Έτσι δημιουργήθηκε ένας Κρατικός μηχανισμός, που καίει τους πολίτες του στην Εύβοια και στο Μάτι, τους πνίγει σε μία συνηθισμένη βροχούλα ή τους αφήνει χωρίς ρεύμα σε μία αστεία χαλαζόπτωση δύο εκατοστών. Οι κωμικοτραγικές συνομιλίες των υπηρεσιακών κατά την διάρκεια της πυρκαγιάς στο Μάτι -χάος, ασυνεννοησία, υποτίμηση της κρισιμότητας των στιγμών, ειρωνεία προς τους πανικόβλητους πολίτες- και το εγκληματικό γεγονός να μην στέλνει ενισχύσεις ο ένας επικεφαλής στον άλλον για να τον εκθέσει και να του «φάει» την προαγωγή αποδεικνύουν για πολλοστή φορά ότι η χώρα είναι κατεστραμμένη ηθικά και πνευματικά. Ολόκληρη η Κρατική πυραμίδα από τον εκάστοτε πρωθυπουργό έως τον κλητήρα είναι σάπια. Εάν δεν διστάζουν για μία προαγωγή να θέσουν σε κίνδυνο ανθρώπους, φαντασθείτε τι συμβαίνει σε άλλες δημόσιες υπηρεσίες όπου δεν κινδυνεύουν ανθρώπινες ζωές.

Η πανέμορφη Β. Εύβοια κατακάηκε, δεκάδες επαγγέλματα καταστράφηκαν, οι ζωές χιλιάδων ανθρώπων θα αλλάξουν ριζικά. Ε και; Όλα θα ξεχαστούν. Όπως ξεχάστηκαν και οι 100 νεκροί. Κανένας πολιτικός δεν θα πάει φυλακή, κανένα άχρηστο κομματόσκυλο επικεφαλής δεν θα τιμωρηθεί, ενδεχομένως και να προαχθούν. Και η ζωή σε αυτό το τραγικό Κρατιστάν θα συνεχισθεί κανονικά σαν να μην συνέβη τίποτα.

Διακόσια έτη από την ίδρυση αυτού του γελοίου Κράτους και ακόμα δεν μπορούν να χωνέψουν ότι πρέπει να παύσουν να προάγουν τους γλείφτες τους.

Ουσιαστικά, δεν λειτουργεί κανένας θεσμός και καμία «ανεξάρτητη» αρχή. Με μία σκανδαλώδη απόφασή του, ο υπούργος – σκόπιμος ο τονισμός στην παραλήγουσα κατά τα «ραδιούργος, πανούργος, κακούργος» – κατήργησε τις κρίσεις των Γ. Διευθυντών των Περιφερειών ενώ οι υποψηφιότητες βρίσκονταν στο «ανεξάρτητο» ΑΣΕΠ. Το ΑΣΕΠ περίμενε επί δυόμισι χρόνια να πάρει εντολή –είναι ανεξάρτητο είπαμε– να αξιολογήσει τους υποψηφίους.

Και η γελοιότητα έχει και συνέχεια: δεν σταμάτησαν τις κρίσεις σε όλες τις Περιφέρειες της χώρας αλλά μόνον σε δύο. Σταμάτησαν τις κρίσεις στις Περιφέρειες Θεσσαλίας και Δ. Ελλάδας, αλλά όχι στις υπόλοιπες. Προφανώς λοιπόν, πέρα από τον υπούργο έβαλαν το χεράκι τους και οι περιφερειάρχες. Διότι διαχρονικά: ο κάθε ρουσφετάκιας που πιάνει μία καρέκλα υπουργού, περιφερειάρχη ή δημάρχου θέλει να διορίζει τους γλείφτες του.

Εάν προσθέσετε και το ότι αντικατέστησαν το «Εθνικό Μητρώο Επιτελικών Στελεχών της Δημόσιας Διοίκησης» από το «Μητρώο Στελεχών της ΝΔ», ε τότε μας λένε ξεδιάντροπα ότι το Κράτος είναι τσιφλίκι του κόμματος και θα κάνουν ό, τι γουστάρουν.

Ποιός αξιοπρεπής άνθρωπος θα καταδεχθεί να ενταχθεί σε ένα κομματικό μητρώο και μετά να παρακαλάει να τον διορίσουν διευθυντή; Απάντηση: Στην χώρα της γελοιότητας, πολλοί. Βλέπουμε ανθρώπους να υπερηφανεύονται για πράγματα που θα έπρεπε να ντρέπονται. Και να είναι και θρασύτατοι: «Μας ζηλεύουν που γίναμε διευθυντές». Όχι κύριοι, δεν σας ζηλεύουν. Απλά, δεν είναι στον χαρακτήρα όλων να καταντήσουν γλείφτες σαν εσάς. «Να μην ζηλεύεις κανέναν από εκείνους που κερδίζουν με αδικίες, αλλά περισσότερο να τιμάς εκείνους που με δικαιοσύνη ζημιώθηκαν» (Ισοκράτης).                   

Αντί να βελτιώσουν τον νόμο για τις κρίσεις των Δ.Υ., τον έκαναν χειρότερο.

Αντί να βελτιώσουν σε κάποια σημεία τον πολύ αξιοκρατικό νόμο Ν.4369/2016, τον κατήργησαν. Τον αντικατέστησαν με ένα νομοσχέδιο – έκτρωμα που όταν αναρτήθηκε στην δημόσια διαβούλευση συνάντησε την πανελλήνια κατακραυγή με χιλιάδες απαξιωτικά σχόλια αλλά …δεν τους νοιάζει.

Διαβάστε μερικά χαρακτηριστικά σημεία του νέου νόμου μαζί με μία «αιτιολογική έκθεση» – παρωδία για να αντιληφθείτε τι έκαναν:

1. Μειώσαμε την βαρύτητα των τυπικών προσόντων -το μόνο διαφανές κριτήριο- από το 40% στο 25% επειδή μπορεί όλοι οι άριστοι να μην είναι δικά μας παιδιά.

2. Αυξήσαμε την βαρύτητα της εργασιακής εμπειρίας και των μορίων των ήδη διευθυντών, διότι υπολογίσαμε ότι οι περισσότεροι «φυτευτοί» διευθυντές είναι δικά μας παιδιά εφόσον εμείς κυβερνούσαμε τα περισσότερα χρόνια και επομένως εμείς τους «φυτεύσαμε».   

3. Αυξήσαμε την βαρύτητα της συνέντευξης από το 20% στο 30% ώστε εάν μας ξεφύγουν κάποιοι από τα δύο προηγούμενα κριτήρια να έχουμε την δυνατότητα να τους «κάψουμε» με την συνέντευξη.

4. Αποκλείουμε όλους τους αξιοπρεπείς ανθρώπους, που είχαν μεν τα υψηλότερα τυπικά προσόντα αλλά δεν έγλειψαν ποτέ και επομένως δεν τους διορίσαμε ποτέ σε θέση προϊσταμένου, από την δυνατότητα να υποβάλουν για θέση Γ. διευθυντή ή διευθυντή αλλά μόνον για τμηματάρχες. Δεν έγλειψαν; Καλά να πάθουν.  

5. Τέλος, για να μην έχουμε αντιδράσεις από τους εργαζόμενους που θα αδικηθούν, εξοβελίσαμε από τα συμβούλια επιλογής προϊσταμένων τους «ενοχλητικούς» εκπροσώπους τους.  

Η συντριπτική πλειοψηφία των αξιοπρεπών Δ.Υ. λέει ΝΑΙ στην αξιολόγηση με την  εύλογη προϋπόθεση ότι θα προηγηθούν οι κρίσεις και όχι να τους κρίνουν οι «φυτευτοί» που ούτε κρίθηκαν, ούτε αξιολογήθηκαν και στις περισσότερες περιπτώσεις θα είναι κριτές με λιγότερα προσόντα από τους κρινόμενους. Με ό, τι προσωπικό σύνδρομο κατωτερότητας ή υστεροβουλίας συνεπάγεται αυτό.

Παράδειγμα: ένας αξιοπρεπής υπάλληλος που έχει τυπικά προσόντα 1.000 μορίων πιστεύετε ότι θα αξιολογηθεί με αντικειμενικότητα από έναν «φυτευτό» διευθυντή, που είχε τον καιρό της τοποθέτησής του μόνον 500 μόρια; Δεν θα ανησυχεί ότι θα του πάρει τη θέση; Δεν θα θέλει να τον υποβαθμίσει; Τί θα τον εμποδίσει εφόσον είναι άτομο χωρίς ηθική; Ειδάλλως πώς «έπεισε» τον πολιτικό του προϊστάμενο να τον προτιμήσει παραμερίζοντας όλους τους συναδέλφους του που είχαν περισσότερα προσόντα;

Ερωτήματα, δυστυχώς ρητορικά.

Επί διακόσια χρόνια δεν βρέθηκε ένας έντιμος πρωθυπουργός να κάνει το αυτονόητο ώστε οι ΔΥ να προάγονται μέσω αξιοκρατικών διαδικασιών ώστε να πάψει επιτέλους αυτή η μοναδική Πανευρωπαϊκή κατάντια;

Είδατε σε καμία χώρα της Δύσης να διορίζουν οι πολιτικοί τους υπηρεσιακούς, όπως κάνουν τα θλιβερά απολειφάδια των Οθωμανών που έχουν αναγάγει το γλείψιμο σε κοινωνική «καταξίωση»;

Είναι τυχαίο ότι όλες οι διεθνείς έρευνες μας κατατάσσουν ως μία από τις πιο διεφθαρμένες χώρες του πλανήτη, λίγες μόνον θέσεις πάνω από χώρες της υποσαχάριας Αφρικής που είναι χωρισμένες σε φυλές και διοικούνται από φυλάρχους;

Εφόσον το μόνο κριτήριο ανόδου στην ιεραρχία είναι το γλείψιμο, ο πιο επιδέξιος γλείφτης θα προαχθεί. Όταν λοιπόν συγχαίρετε κάποιον που προήγαγε ο ρουσφετάκιας πολιτικός, τον συγχαίρετε πραγματικά ή τον ειρωνευόσαστε; «Συγχαρητήρια γλείφτη που έγλειψες καλύτερα από τους ανταγωνιστές σου;»

Facebook Comments