Το Τίποτα…
Λέξη, που περιγράφει το απόλυτο κενό, το ολοκληρωτικά άδειο.
Ακόμα πιο τραγικό στην κενότητα του κι από το Μηδέν.
Το Μηδέν, έχει προοπτική, να γίνει ένα, δύο, εκατό.
Το Τίποτα, δεν έχει προοπτική..
 
Κι αν κοιτάξουμε λίγο σοβαρά γύρω μας, απαλλαγμένοι από το φόβο ότι θα γίνουμε δυσάρεστοι, αν μας έμεινε μια σταλιά κρίσης κι αντίληψης, αυτό θα δούμε.
 
Τη σταδιακή μεταμόρφωση, της κοινωνίας των Πολιτών, σε κοινωνία του Τίποτα.
 
Η επικοινωνία μας μέσω διαδικτύου πλέον και η συρρίκνωση της διαπροσωπικής επαφής, η ενημέρωσή μας αποκλειστικά σχεδόν, μέσα από μία οθόνη, αλλά και το απέραντο σκουπιδαριό της τηλεόρασης, συνετέλεσαν καθοριστικά, ώστε το Τίποτα, να πιστέψει, όχι απλά ότι έγινε κάτι, αλλά ότι έγινε σπουδαίο και συνταρακτικό!
 
Στην τεράστια κατσαρόλα του παγκόσμιου ιστού, όλοι έχουν λόγο, όλοι έχουν άποψη, όλοι , τα ξέρουν όλα, αισθάνονται περίπου, μικροί θεοί της αυθεντίας και της απολυτότητας.
 
Σε περιόδους κρίσης, το Τίποτα ανθεί και απλώνει τη σιχαμερή γλίτσα του παντού γύρω μας..
Μάθαμε τους γιατρούς, που αρνήθηκαν την επιστήμη και καταπάτησαν τον όρκο τους, στέλνοντας ανθρώπους στον τάφο, μάθαμε τους δικηγόρους που παρερμήνευσαν άρθρα του Συντάγματος, για ίδιον όφελος.
Γνωρίσαμε υγειονομικούς, που έγιναν πλαστογράφοι και παραχαράκτες.
Πολιτικούς, που κύριο μέλημά τους όταν άνθρωποι πέθαιναν, ήταν, να πεθάνουν περισσότεροι ,για να καρπωθούν πολιτικά οφέλη..
 
Είναι αυταπόδεικτο νομίζω, γιατί τα κάθε λογής Τίποτα, έχουν αλλεργία, στην προοπτική μιας ομαλής, εύρυθμης λειτουργίας ενός κράτους.
Μα όχι, θα γίνω και δυσάρεστη…
Δεν φταίνε μόνο τα Τίποτα.
Φταίμε κι εμείς…
Εξαρτημένοι θαρρείς, από την εύκολη πέψη της χαζομάρας…
Πρωινάδικα, μεσημεριανάδικα, τηλεπερσόνες, που χτίζουν εκπομπές ολόκληρες, ουσιαστικά με το Τίποτα.
Ποιος μπήκε, ποιος βγήκε από το τηλεπαιχνίδι, μεγαλώνουν την κλειδαρότρυπα και της δίνουν το μέγεθος της οθόνης μας, αποχαύνωση…
Πρόσφατα παραδείγματα, ο θάνατος του…αδικοχαμένου ράπερ. Τώρα, γιατί αδικοχαμένος, ένας άνθρωπος, που έζησε πουλώντας και διαφημίζοντας την παρακμή του, τον έκλυτο βίο του , τα ναρκωτικά και τις ιλιγγιώδεις ταχύτητες, μόνο αυτές οι εκπομπές το γνωρίζουν.
 
Κι αντί, με αφορμή αυτό, ο δημόσιος διάλογος να περιστραφεί γύρω από το πώς, θα βοηθήσουμε και θα εκπαιδεύσουμε τα παιδιά μας να είναι άνθρωποι κι όχι υπάνθρωποι, αφήσαμε-με τη βοήθεια των τηλεπερσόνων πάντα- τις απόψεις και την…κοσμοθεωρία αυτού του νούμερου, να ακουστεί σε όλη την επικράτεια.
Και μετά, περάσαμε στο δεύτερο γύρο της γελοιότητας.
Το παιδί, ήθελε λέει να αυτοκτονήσει…Και δωσ του πάλι από την αρχή.
 
Μα το μυαλό μας, είναι κήπος… Αν αφήσουμε να φυτρώνουν μόνο αγριόχορτα, δεν θα μείνει χώρος ζωτικός, για άλλα , όμορφα και χρήσιμα φυτά.
 
Πριν το πάρουμε χαμπάρι, θα χουμε γίνει υλικό, του βόθρου του οποίου το περιεχόμενο ανακυκλώνουμε και καταναλώνουμε.
Γιατί αυτό είμαστε…Ούτε καν, δημιουργοί της ηλιθιότητας, να βγάζουμε κανένα φράγκο, αν το δούμε εντελώς κυνικά το θέμα.
Είναι αστείο…Γέμισε το διαδίκτυο ριγέ μπλούζες, ως ένδειξη συμπαράστασης στη θιγόμενη κοπέλα και θεωρήσαμε ότι κάνουμε κάτι σημαντικό.
 
Τις ίδιες μέρες, που εμείς ασχολούμαστε με αυτόν τον τύπο, με το Τίποτα δηλαδή, το Συμβούλιο της Ευρώπης παρουσίαζε αφίσα, με γυναίκες που φορούν μαντήλα και χιτζάμπ, για να γιορτάσει τη…διαφορετικότητα και το σεβασμό της.
Λες κι η μαντήλα, είναι καπέλο ή φουλάρι κι οι μουσουλμάνες γυναίκες, μπορούν οποιαδήποτε στιγμή να τη βάλουν και να τη βγάλουν, χωρίς κυρώσεις.
Αναρωτιέμαι…
Μήπως τελικά, η αιτία της πνευματικής και διανοητικής μας αποχαύνωσης, είναι ότι αυτή η δόλια η Δημοκρατία, μας τα παρείχε όλα πλουσιοπάροχα;
Μια ελευθερία, που δεν εκτιμήθηκε, που παρερμηνεύθηκε, για να αλλοτριωθεί και να εκφυλιστεί στο τέλος.
Να κάνει κάποιους θηρία αιμοβόρα και κάποιους άλλους εντελώς ηλίθιους.
Δεν είναι αργά για να απορρίψουμε και τις δύο επιλογές.
Είμαστε άνθρωποι, άνθρωποι γεννηθήκαμε τουλάχιστον.
 
Και κάθε φορά, που εν γνώση μας, γινόμαστε υποχείρια των διαφόρων Τίποτα, είναι σαν να ακυρώνουμε τον ίδιο μας τον εαυτό. Παύουμε να υπάρχουμε κι απλά, δεν το ξέρουμε.

Facebook Comments