Όταν ακόμα και τα παραμύθια αλλάζουν…

Πολύς λόγος γίνεται κατά καιρούς και περισσότερο τώρα τελευταία για τη σεξουαλική διαπαιδαγώγηση στα σχολεία της Ευρώπης, μετά και την ψήφιση για αναγνώριση των γάμων ομοφυλοφίλων και της ομογονεϊκότητας (ομογονεϊκότητα: η μητρότητα ή η πατρότητα, όταν αναφερόμαστε σε ομοφυλόφιλους γονείς, κυρίως σε περίπτωση υιοθεσίας παιδιού από ομοφυλόφιλο ζευγάρι, γαλλικά: homoparentalité).

Μάλιστα, η συζήτηση, που έχει ανοίξει, είναι και απόρροια της έξαρσης του σχολικού εκφοβισμού απέναντι στη διαφορετικότητα, που υφίστανται πολλά παιδιά από συνομηλίκους τους, bullying, το οποίο τα περιθωριοποιεί περαιτέρω, με αποτελέσματα ολέθρια για την ψυχολογία του ακόμα και για τη ζωή τους.

Για όλους αυτούς τους λόγους, λοιπόν, αλλά και επειδή οι ανάγκες της κοινωνίες – ευτυχώς ή δυστυχώς – αλλάζουν, εξελίσσονται, καλπάζουν αν θέλετε, η εκπαίδευση στη Βρετανία, τη Γερμανία, αλλά και οι εκδοτικοί οίκοι, που ασχολούνται με βιβλία για μικρές ηλικίες, έχουν επιδοθεί σε έναν αγώνα να προσεγγίσουν το θέμα της ομοφυλοφιλίας και της ομογονεϊκότητας ακόμα και τα μικρά παιδιά.

Όπως είναι φυσικό, η μια πλευρά, βέβαια, λέει ότι αυτό είναι πλέον ανάγκη, ώστε να μειωθούν ή να εξαλειφθούν τα φαινόμενα περιθωριοποίησης των ομοφυλοφίλων, αν τα παιδιά έχουν εξοικειωθεί με τη διαφορετικότητα στη σεξουαλική διαπαιδαγώγηση. Η άλλη πλευρά, οι αντιδρώντες ισχυρίζονται οτι αυτό θα προκαλέσει τάσεις ομοφυλοφιλίας στα παιδιά, που ίσως δεν υπήρχαν, ενώ καταδικάζει τα παιδιά, που μεγαλώνουν με ομοφυλόφιλους γονείς, να μην είναι φυσιολογικά – λες και όταν ένα παιδί μεγαλώνει σε ψυχροπολεμικό κλίμα μεταξύ των (αμφιφυλόφιλων) γονιών του ή, ακόμα χειρότερα, με γονείς, που βρίζονται και σκοτώνονται νύχτα – μέρα, βγαίνουν απολύτως normal…

Πριν από λίγες ημέρες υπέπεσαν στην αντίληψή μου, μάλιστα, και οι συγκεκριμένες εκδόσεις αυτών των παραμυθιών για μικρά παιδιά, με θέμα την ομοφυλοφιλία. Το πρώτο κυκλοφορεί στη Βρετανία και ασχολείται με έναν πρίγκιπα, που απορρίπτει όλες τις πριγκίπισσες, που του προξενεύει η βασίλισσα μητέρα του (σαν την οικεία φυσιογνωμία της Ελληνίδας μαμάς, ένα πράμα..) μέχρι τη στιγμή που γνωρίζει και ερωτεύεται τον αδελφό μίας από τις πριγκίπισσες! Το παραμύθι τελειώνει με τον γάμο των δύο πριγκιπόπουλων που πλέον γίνονται “King and king”.

Το άλλο παραμύθι, που κυκλοφορεί στη Γερμανία, “Ο συγκάτοικος του μπαμπά”, αφηγείται την ιστορία ενός αγοριού, οι γονείς του οποίου χώρισαν και ο πατέρας του ζει πλέον με έναν άλλο άντρα. Και όταν η μαμά του αγοριού του εξηγεί για την ομοφυλοφιλία, του την περιγράφει ως ένα διαφορετικό είδος αγάπης, επισημαίνοντας όμως στον γιο της πως μόνο με την αγάπη – έτσι κι αλλιώς – μπορεί να φτάσει ο καθένας μας στην ευτυχία…

Αλήθεια, τώρα… Έχετε πολυ διαφορετική άποψη;