Η ελευθερία του λόγου είναι το πρώτο και το άπαν

Τα Τέμπη ξανάρθαν στην επικαιρότητα. Να έχουμε, δε, πλήρη συνείδηση ότι θα ‘ρχονται και θα ξανάρχονται.

Και παρακαλώ, να μην αναρωτιούνται κάποιοι από τους αναγνώστες γιατί τα κανάλια έδωσαν τόση δημοσιότητα στις συγκεντρώσεις, διότι έλαβα και τέτοια (γεμάτα διαμαρτυρία) μηνύματα. Όταν οι ιθύνοντες ένας σταθμού βλέπουν γεμάτο το Σύνταγμα, δεν είναι δυνατόν να το αγνοήσουν. Είναι δημοσιογραφικό θέμα πρώτης γραμμής, άρα είναι απολύτως λογικό να επιμένουν στην εικόνα τη στιγμή που συμβαίνει και να επανέρχονται τις επόμενες μέρες.

Να ξεκαθαρίσουμε κάτι. Το «όποιος δείχνει ή γράφει αυτά που δεν μ’ αρέσουν, είναι πληρωμένος κονδυλοφόρος και τσιράκι του καθεστώτος» ανήκει στην άκρα αριστερά και στην άκρα δεξιά. Όχι στους θιασώτες της αστικής κοινοβουλευτικής δημοκρατίας. Οπότε παρακαλώ θερμά, να μην μου στέλνετε mails που λένε «το mega το καταλαβαίνω διότι ο Μαρινάκης θέλει να ρίξει τον Κυριάκο, αλλά ο ΣΚΑΙ ή η ΕΡΤ, γιατί να αφιερώνουν το μισό δελτίο τους στις συγκεντρώσεις;». Αυτά είναι μπούρδες.

Οι τηλεοράσεις, οι εφημερίδες ή οι ιστοσελίδες, είναι απολύτως ελεύθερες να κρίνουν τι θα μεταδώσουν, για πόσο χρόνο και πόση έκταση θα του δώσουν στον χώρο τους και στο πρόγραμμα τους. Το κάνουν ανεπηρέαστα και δεν δίνουν λογαριασμό σε κανέναν. 

Για τα Τέμπη συγκεντρώθηκε πολύς κόσμος. Αν όλο αυτό έγινε καλώς ή κακώς, δικαίως ή αδίκως, καθ’ υπερβολήν ή διότι χρειαζόταν, είναι δικαίωμα του κάθε Έλληνα πολίτη να κρίνει. Μυαλό έχουμε και μπορούμε να καταλάβουμε αν πρόκειται για πολιτική εκμετάλλευση ενός τραγικού γεγονότος ή για πάνδημο αίτημα απόδοσης δικαιοσύνης. Αν πρόκειται για ξαναζεσταμένη σούπα ή για ένα υπόγειο ρεύμα αγανάκτησης που ποτέ δεν σταμάτησε να ρέει κάτω απ’ τα πόδια μας. Αν στις πλατείες μαζεύτηκε ένας κομματικός στρατός που βρήκε κατασκευασμένη αιτία να συγκεντρωθεί ή αν επρόκειτο για ένα ικανό μέρος της κοινωνίας των πολιτών που διαδήλωσε υπερβαίνοντας τις κομματικές στοχεύσεις.

Για την ουσία της υπόθεσης των Τεμπών έχουμε γράψει και ξαναγράψει. Και θα συνεχίσουμε να γράφουμε στο διηνεκές, διότι θα είναι μόνιμο θέμα πολιτικής αντιπαράθεσης τα επόμενα χρόνια. Με μια διαφορά ουσίας ανάμεσα στα δυο στρατόπεδα, διότι περί στρατοπέδων πρόκειται πια δυστυχώς. Οι κατήγοροι που μιλούν για «προμελετημένο έγκλημα» είναι πάντα έτοιμοι να κατακεραυνώσουν ως «πουλημένους» όσους διαφωνούν με τους ισχυρισμούς τους. Θα είναι μέγιστο ατόπημα λοιπόν, αν και οι αμυνόμενοι καταφύγουν στα ίδια όπλα, κατηγορώντας όσους μεταδίδουν οτιδήποτε περί Τεμπών ως πολιτικά ενεργούμενα του αντιμητσοτακισμού.

Η ελευθερία του λόγου, είναι το πρώτο και το άπαν. Η πλήρης ελευθεροτυπία για όλα τα θέματα, είναι αδιαπραγμάτευτη. Τα κανάλια, οι εφημερίδες, τα sites προβάλλουν ό,τι θέλουν κατά τη δημοσιογραφική τους κρίση. Και το κοινό επιβραβεύει ή κατακρημνίζει μέσω των τηλεθεάσεων και των αναγνώσεων. Τελεία και παύλα.