Η μεταφορά τουριστών από τόπο σε τόπο (A to B) και κυρίως τα λεγόμενα transfers, δηλαδή οι μεταφορές τουριστών από τις πύλες εισόδου της χώρας ή των νησιών ή άλλων τουριστικών προορισμών (αεροδρόμια και λιμάνια) προς χώρους τουριστικής διαμονής (ξενοδοχεία και τουριστικά καταλύματα) και αντίστροφα, αποτελεί σήμερα το μήλον της έριδος ανάμεσα στα Ε.Ι.Χ. αυτοκίνητα με οδηγό (mini van) και στα Ε.Δ.Χ. οχήματα (ταξί).

Ειδικότερα, τα μεν Ε.Δ.Χ. οχήματα (ταξί) υποστηρίζουν, ότι οι συγκεκριμένες μεταφορές αποτελούν «αστικές μεταφορές» και, ως εκ τούτου, τους ανήκουν και μάλιστα «δικαιωματικά». Τα δε Ε.Ι.Χ. αυτοκίνητα με οδηγό υποστηρίζουν, ότι οι μεταφορές αυτές αποτελούν τουριστικές μεταφορές, οι οποίες έχουν προκρατηθεί και συνήθως προπληρωθεί και μάλιστα προ πολλών ημερών ή ακόμα και μηνών και, ως εκ τούτου, εντάσσονται στο δικό τους τουριστικό μεταφορικό αντικείμενο.

Στα πλαίσια αυτά διεξάγεται τα τελευταία χρόνια, ιδίως στην Αττική, μία ιδιότυπη (δια)μάχη ανάμεσα στους δύο αυτούς επαγγελματικούς κλάδους, με τα Ε.Δ.Χ. οχήματα (ταξί) να κατηγορούν τα Ε.Ι.Χ. οχήματα με οδηγό για «υποκλοπή» μεταφορικού έργου που τους ανήκει. Τη θέση των Ε.Δ.Χ. οχημάτων (ταξί) φαίνεται να υιοθετεί και η τροχαία (Ο.Ε.Π.Τ.Α.), ιδίως στην Αττική, καθόσον η εκτέλεση προκαθορισμένης μεταφοράς / transfer (από τόπο σε τόπο ή από σημείο Α σε σημείο Β) αποτελεί μία από τις πιο συνηθισμένες παραβάσεις που καταλογίζεται από τα αρμόδια ελεγκτικά όργανα σε βάρος των ελεγχόμενων Ε.Ι.Χ. αυτοκινήτων με οδηγό, και έχει ως συνέπεια την επιβολή σε βάρος τους υψηλών διοικητικών προστίμων ύψους 6.800 ευρώ, καθώς και της διοικητικής κύρωσης της αφαίρεσης των στοιχείων κυκλοφορίας (πινακίδων και αδειών κυκλοφορίας) των οχημάτων τους για 30 ημέρες.

Ειδικότερα, ως παράβαση καταλογίζεται η αναφορά στη σύμβαση μισθώσεως Ε.Ι.Χ. αυτοκινήτου με οδηγό, είτε της εκτέλεσης προκαθορισμένης μεταφοράς από συγκεκριμένη αφετηρία (σημείο Α) προς συγκεκριμένο προορισμό (σημείο Β), είτε του σημείου αποβίβασης (προορισμού) του μισθωτή (επιβάτη). Μάλιστα, ακόμα και όταν δεν προκύπτει από τη σύμβαση μίσθωσης η μεταφορά προς συγκεκριμένο προορισμό, και πάλι καταλογίζεται σε βάρος των Ε.Ι.Χ. αυτοκινήτων με οδηγό αυτή η παράβαση, κατόπιν σχετικού ερωτήματος των ελεγκτικών οργάνων προς τους μεταφερόμενους επιβάτες (τουρίστες), οι οποίοι προφανώς θα απαντήσουν ότι κατευθύνονται σε έναν (τελικό) προορισμό.

Στην πράξη, λοιπόν, τα αρμόδια ελεγκτικά όργανα της τροχαίας ερωτούν το μεταφερόμενο επιβάτη (μισθωτή) «πού πηγαίνει;» και εφόσον αυτός απαντήσει ότι πηγαίνει σε συγκεκριμένο προορισμό (όπως συμβαίνει στη συντριπτική πλειοψηφία των περιπτώσεων), τότε επιβάλλουν σε βάρος των επιχειρήσεων εκμίσθωσης Ε.Ι.Χ. αυτοκινήτων με οδηγό υψηλά διοικητικά πρόστιμα για «υποκλοπή» μεταφορικού έργου που έχει ανατεθεί σε άλλον φορέα (τα Ε.Δ.Χ. αυτοκίνητα / ταξί).

Εξετάζοντας προσεκτικότερα το κανονιστικό πλαίσιο λειτουργίας των Ε.Ι.Χ. αυτοκινήτων με οδηγό, προκύπτει, ότι από καμία νομοθετική διάταξη δεν τίθεται κάποιος περιορισμός, αναφορικά με τη δυνατότητα εκτέλεσης προκαθορισμένων μεταφορών / transfers (από τόπο σε τόπο) ή την τυχόν καταγραφή του σημείου αποβίβασης (προορισμού) του μισθωτή (επιβάτη), εντός των χρονικών ορίων της μίσθωσης (μεταφοράς).

Προκύπτει, επιπλέον, ότι το μεταφορικό έργο που παρέχουν οι επιχειρήσεις εκμίσθωσης Ε.Ι.Χ. με οδηγό είναι απολύτως ξεκάθαρο και σε καμία περίπτωση δεν συγχέεται με το αντίστοιχο έργο των Ε.Δ.Χ. αυτοκινήτων (ταξί). Πράγματι, αντικείμενο των επιχειρήσεων εκμίσθωσης Ε.Ι.Χ. αυτοκινήτων με οδηγό αποτελούν, κατά βάση, οι τουριστικές μεταφορές, δηλαδή οι μεταφορές τουριστών από τις πύλες εισόδου της χώρας ή των νησιών ή άλλων τουριστικών προορισμών, προς χώρους τουριστικής διαμονής (ξενοδοχεία και τουριστικά καταλύματα) και αντίστροφα, καθώς και οι κάθε είδους τουριστικές εκδρομές και περιηγήσεις τουριστών ή επιβατών κρουαζιέρας που εκτελούνται με Ε.Ι.Χ. οχήματα με οδηγό. Αντιθέτως, αντικείμενο των Ε.Δ.Χ. αυτοκινήτων (ταξί) αποτελεί, κατά βάση, η αστική μεταφορά.

Επιπλέον, το σύνολο των μεταφορικών υπηρεσιών που παρέχουν οι επιχειρήσεις εκμίσθωσης Ε.Ι.Χ. αυτοκινήτων με οδηγό εκτελείται κατόπιν προκρατήσεως (με διάφορους τρόπους και μέσα) και κατά κανόνα και κατόπιν προπληρωμής, κάτι που διαφοροποιεί πλήρως και ουσιωδώς το μεταφορικό έργο των επιχειρήσεων αυτών από το μεταφορικό έργο των Ε.Δ.Χ. αυτοκινήτων (ταξί). Ενώ σε καμία περίπτωση δεν μπορεί να γίνει λόγος για «υποκλοπή» ενός μεταφορικού έργου, το οποίο έχει προκρατηθεί και προπληρωθεί (και μάλιστα προ πολλών ημερών ή ακόμα και μηνών) από το μεταφερόμενο επιβάτη (τουρίστα), για να εκτελεστεί από έναν συγκεκριμένο επαγγελματία ή επιχείρηση εκμίσθωσης Ε.Ι.Χ. αυτοκινήτων με οδηγό, την οποία ο ίδιος ο επιβάτης (τουρίστας) έχει ελεύθερα επιλέξει, όπως άλλωστε συμβαίνει σε όλο τον κόσμο.

Η όλη (δια)μάχη, λοιπόν, γίνεται ουσιαστικά, διότι τα Ε.Δ.Χ. αυτοκίνητα (ταξί) προσπαθούν στην πραγματικότητα να εμπλακούν στο αντικείμενο της τουριστικής μεταφοράς, το οποίο εκ του νόμου ανήκει στα τουριστικά γραφεία και τα γραφεία ενοικιάσεως αυτοκινήτων, δηλαδή σε τουριστικές επιχειρήσεις, θεωρώντας ότι και αυτό το αντικείμενο τους ανήκει και μάλιστα «δικαιωματικά». Προσπαθούν, δηλαδή, ουσιαστικά να αποκλείσουν τις επιχειρήσεις εκμίσθωσης Ε.Ι.Χ. αυτοκινήτων με οδηγό, δηλαδή τις τουριστικές επιχειρήσεις, από το έργο της τουριστικής μεταφοράς, το οποίο, ανέκαθεν (ήδη από το ν. 393/1976), αποτελούσε ένα από τα βασικά αντικείμενα των τουριστικών γραφείων.

Η προσπάθεια όμως αυτή, για παρεμπόδιση ή και αποκλεισμό των τουριστικών επιχειρήσεων από την εκτέλεση τουριστικών μεταφορών, είναι μάλλον απέλπιδα, διότι οι επιχειρήσεις εκμίσθωσης Ε.Ι.Χ. αυτοκινήτων με οδηγό καλύπτουν πραγματικές ανάγκες της σύγχρονης τουριστικής αγοράς και εξυπηρετούν το δημόσιο συμφέρον. Αποτελούν, δηλαδή, απολύτως αναγκαίο και αναπόσπαστο κομμάτι των τουριστικών μεταφορών και έναν εκ των τριών βασικών πυλώνων του ελληνικού τουρισμού. Χωρίς τα Ε.Ι.Χ. αυτοκίνητα με οδηγό ο ελληνικός τουρισμός είναι αδύνατον να λειτουργήσει.

Αναφέρω, χαρακτηριστικά, ότι στα τρία πιο τουριστικά νησιά των Κυκλάδων (Μύκονο, Σαντορίνη και Πάρο) έχουν αδειοδοτηθεί αντίστοιχα 31, 39 και 26 Ε.Δ.Χ. αυτοκίνητα (ταξί). Τα οποία καλούνται να εξυπηρετήσουν τους 1,5 με 2 εκατομμύρια τουρίστες που επισκέπτονται ετησίως κάθε ένα από τα ανωτέρω νησιά. Είναι προφανές, ότι η πλειοψηφία των τουριστών αυτών εξυπηρετείται σήμερα από τα περίπου 2.200, 1.800 και 300 Ε.Ι.Χ. αυτοκίνητα με οδηγό που δραστηριοποιούνται αντιστοίχως στα παραπάνω νησιά. Αντίστοιχη είναι η εικόνα και στους περισσότερους δημοφιλείς τουριστικούς προορισμούς της χώρας μας. Είναι, λοιπόν, προφανές, ότι η εξυπηρέτηση των εκατομμυρίων τουριστών που επισκέπτονται ετησίως τη χώρα μας, είναι πρακτικώς αδύνατο να πραγματοποιηθεί μόνο από τα Ε.Δ.Χ. αυτοκίνητα (ταξί), χωρίς τις επιχειρήσεις εκμίσθωσης Ε.Ι.Χ. αυτοκινήτων με οδηγό. Και, συνεπώς, η συγκεκριμένη (δια)μάχη για τη διασφάλιση του μεγαλύτερου μεριδίου από την «πίτα» των τουριστικών μεταφορών και ιδίως των μεταφορών τουριστών από τόπο σε τόπο, είναι μάλλον άσκοπη και άνευ πραγματικού αντικειμένου.

Τα παραπάνω επιβεβαιώνονται πλέον και νομολογιακά, καθώς με πρόσφατη δικαστική απόφαση κρίθηκε, ότι η εκτέλεση προκαθορισμένης μεταφοράς (transfer) με Ε.Ι.Χ. αυτοκίνητο με οδηγό (από τόπο σε τόπο ή από σημείο Α σε σημείο Β), συνιστά νόμιμη παροχή μεταφορικού έργου επιβατών, σύμφωνα με τα οριζόμενα στην περίπτωση 1 της υποπαραγράφου Η 2, της παραγράφου Η, του άρθρου πρώτου του ν. 4093/2013 και, ως εκ τούτου, δεν στοιχειοθετείται η παράβαση της «υποκλοπής» μεταφορικού έργου που ανήκει σε άλλον φορέα (Ε.Δ.Χ. αυτοκίνητα / ταξί) του άρθρου 18 του ν. 1903/1990.

Ειδικότερα, με την υπ’ αριθμ. Α288/2024 απόφαση του Μονομελούς Διοικητικού Πρωτοδικείου Σύρου κρίθηκε, ότι «ο ισχυρισμός … ότι η απλή μετάβαση από τόπο σε τόπο δεν εμπίπτει στο εννοιολογικό περιεχόμενο της ολικής εκμίσθωσης Ε.Ι.Χ. οχήματος, αλλά συνιστά, ανεξαρτήτως της καταχώρησης των στοιχείων της οικείας σύμβασης στο ψηφιακό Μητρώο του αρμόδιου Υπουργείου πριν από την έναρξη της μίσθωσης, μεταφορικό έργο, το οποίο έχει ανατεθεί σε Ε.Δ.Χ. οχήματα, είναι απορριπτέος ως αβάσιμος, διότι από την συνδυαστική και τελεολογική ερμηνεία του πλέγματος των διατάξεων … δεν συνάγεται ότι τίθεται περιορισμός ως προς την επιλογή του τόπου προορισμού από τους επιβάτες του εκμισθωμένου οχήματος, η οποία εναπόκειται στη διακριτική τους ευχέρεια». Επιπλέον, «ο διαφορετικός τελικός προορισμός ορισμένων εκ των επιβατών, οι οποίοι, ωστόσο, επιβιβάστηκαν από κοινό σημείο αφετηρίας στο εκμισθωμένο όχημα, δεν συνιστά υποκλοπή μεταφορικού έργου». Κατόπιν τούτων, το Δικαστήριο έκρινε, «ότι συνέτρεχαν οι νόμιμες προϋποθέσεις για την παροχή μεταφορικού έργου επιβατών, σύμφωνα με τα οριζόμενα στην περίπτωση 1 της υποπαραγράφου Η.2 της παραγράφου Η του άρθρου πρώτου του ν.4093/2013, και ως εκ τούτου, δεν στοιχειοθετείται η παράβαση του άρθρου 18 του ν. 1903/1990…».

Σύμφωνα με όσα προαναφέρθηκαν, η μεταφορά τουριστών από τόπο σε τόπο δεν ανήκει «δικαιωματικά» σε καμία επαγγελματική ομάδα. Και σίγουρα δεν συνιστά «αστική μεταφορά», ώστε να θεωρηθεί πως αποτελεί αποκλειστικό αντικείμενο των Ε.Δ.Χ. αυτοκινήτων (ταξί) και να δικαιολογήσει χαρακτηρισμούς περί «υποκλοπής» και «πειρατών». Σε μία ελεύθερη ευρωπαϊκή οικονομία και σε μία διαρκώς εξελισσόμενη παγκόσμια τουριστική αγορά, ο τουρίστας θα πρέπει να είναι ελεύθερος να επιλέγει το μέσο μεταφοράς που ο ίδιος επιθυμεί και το οποίο ταιριάζει καλύτερα στις προσωπικές του ανάγκες και στις οικονομικές του δυνατότητες. Έτσι, λοιπόν, οι προσπάθειες παρεμπόδισης ή και αποκλεισμού μιας επαγγελματικής ομάδας από το αντικείμενο των τουριστικών μεταφορών και ιδίως των τουριστικών μεταφορών από τόπο σε τόπο και, μάλιστα, με τη «συνδρομή» των ελεγκτικών οργάνων της τροχαίας, προφανώς και δεν συνάδει με την εικόνα μιας χώρας που κατέχει ηγετική θέση στον παγκόσμιο τουρισμό και διαθέτει το πέμπτο ισχυρότερο τουριστικό brand name παγκοσμίως. Κάτι το οποίο όλοι οι εμπλεκόμενοι με τον τουρισμό φορείς, δημόσιοι και ιδιωτικοί, οφείλουν να διαφυλάξουν ως κόρη οφθαλμού.

Facebook Comments